Op 16 december 1944 lanceerden de Duitsers het laatste grote offensief van de oorlog, Operatie Herfstnevel, ook bekend als het Ardennenoffensief en de Slag om de Ardennen, een poging om de Geallieerde frontlinie westwaarts te duwen van Noord-Frankrijk naar het noordwesten van België. De Slag om de Ardennen, zo genoemd omdat de Duitsers een “uitstulping” creëerden rond het gebied van de Ardense bossen bij het doorbreken van de Amerikaanse verdedigingslinie, was de grootste die aan het Westelijk front werd uitgevochten.
De Duitsers wierpen 250.000 soldaten in de eerste aanval, 14 Duitse infanteriedivisies bewaakt door vijf panzerdivisies-tegen slechts 80.000 Amerikanen. Hun aanval kwam in de vroege ochtend op het zwakste deel van de Geallieerde linie, een 80 mijl lange slecht beschermde strook van heuvelachtig, bebost bos (de Geallieerden vonden de Ardennen gewoon te moeilijk om te doorkruisen, en daarom een onwaarschijnlijke locatie voor een Duits offensief). Door de kwetsbaarheid van de dunne, geïsoleerde Amerikaanse eenheden en de dichte mist die verhinderde dat de geallieerde luchtdekking de Duitse bewegingen kon ontdekken, waren de Duitsers in staat de Amerikanen in de terugtocht te duwen.
LEES MEER: Slag om de Ardennen: How American Grit Halted Hitler’s Last-Ditch Strike
Een bijzonder effectieve Duitse truc was het gebruik van Engels sprekende Duitse commando’s die infiltreerden in de Amerikaanse linies en, met behulp van buitgemaakte Amerikaanse uniformen, vrachtwagens en jeeps, zich voordeden als Amerikaanse militairen en de communicatie saboteerden. De list veroorzaakte een wijdverspreide chaos en achterdocht onder de Amerikaanse troepen over de identiteit van de medesoldaten – zelfs nadat de list ontdekt was. Zelfs generaal Omar Bradley zelf moest drie keer zijn identiteit bewijzen door vragen te beantwoorden over voetbal en Betty Grable, voordat hij een wachtpost mocht passeren.
De strijd woedde drie weken lang, met als gevolg een massaal verlies van Amerikaanse en burgerlijke levens. Nazi-wreedheden waren er in overvloed, waaronder de moord op 72 Amerikaanse soldaten door SS-soldaten in de Ardense stad Malmedy. Historicus Stephen Ambrose schatte dat aan het eind van de oorlog “van de 600.000 betrokken GI’s er bijna 20.000 waren gedood, nog eens 20.000 gevangen genomen en 40.000 gewond”. De Verenigde Staten kregen ook te maken met de op één na grootste overgave van troepen in de oorlog: Meer dan 7.500 leden van de 106e Infanterie Divisie capituleerden in één keer bij Schnee Eifel. De verwoestende woestheid van het conflict maakte ook desertie tot een probleem voor de Amerikaanse troepen; Generaal Eisenhower werd gedwongen een voorbeeld te stellen van soldaat Eddie Slovik, de eerste Amerikaan die voor desertie werd geëxecuteerd sinds de Burgeroorlog.
De oorlog zou pas eindigen wanneer beter weer de Amerikaanse vliegtuigen in staat stelde Duitse stellingen te bombarderen en te bestoken.
LEES MEER: 8 dingen die je misschien niet weet over de Slag om de Ardennen