Sposób, w jaki ekonomiści próbowali obejść ten problem, to wybrać jedną listę tego, co nazywają „koszykiem” dóbr i usług, których potrzebuje większość ludzi na świecie, a następnie porównać ceny tej listy lub pakietu w różnych krajach.
Jednym z nieporozumień wokół kosztów utrzymania, jest to, że pomiar kosztów utrzymania jest podejmowane, aby być takie same jak pomiar well being.³ Ale jest duża różnica między gdzieś o wysokich kosztach utrzymania i to jest złe miejsce do życia.
Jednym z powodów jest to, że wskaźniki kosztów utrzymania nie patrzą na to, co ludzie zarabiają. W Tokio zarobisz o wiele więcej niż w Indiach, więc chociaż wszystko jest droższe, prawdopodobnie będziesz miał o wiele wyższą pensję do wydania. Ponadto, miejsca, które pokazują się jako bardzo niskie na wskaźnikach kosztów utrzymania, mogą być naprawdę pozbawione innych ważnych rzeczy, które sprawiają, że życie jest przyjemne i miłe. Na przykład, warunki środowiskowe mogą być naprawdę złe – ponownie indyjskie miasta mają jedne z najgorszych zanieczyszczeń powietrza na świecie. Albo społeczeństwo może cierpieć z powodu wysokiego poziomu nierówności, ubóstwa i przestępczości. Wskaźniki kosztów utrzymania nie biorą również pod uwagę tego, jakie usługi są świadczone za darmo przez rząd lub społeczności, takie jak dostęp do czystej wody i urządzeń sanitarnych, system edukacji oraz dostęp do kultury i sztuki.
Więc, choć jest to użyteczna miara, koszty życia to tylko spojrzenie na prawdziwy koszt naszego dnia z perspektywy konsumenta – aby uzyskać pełny obraz dobrobytu w jednym kraju w porównaniu z innym, będziesz potrzebował nieco więcej informacji.
.