Jak wielki pożar Chicago w 1871 r. wpłynął na Chicago i jego architekturę?
Październikowe piekło
W nocy 8 października 1871 r. pożar ogarnął całe Chicago. Przyczyna pożaru nie jest znana, ale jego źródło znajdowało się przy 558 West DeKoven Street – adres, pod którym dziś mieści się ośrodek szkoleniowy chicagowskiej straży pożarnej. Szacuje się, że 300 osób zginęło, a 100,000 zostało bez dachu nad głową w wyniku trzydniowego piekła, które strawiło 2,100 akrów miasta. Centrum Chicago i serce dzielnicy biznesowej zostały zmiecione z powierzchni ziemi. Mimo to, zaledwie 20 lat po pożarze populacja miasta wzrosła z 300 000 do 1 miliona ludzi.
Historycy uwielbiają debatować nad wpływem Wielkiego Pożaru na rozwój Chicago. Czy Chicago rozwijałoby się w ten sam sposób bez pożaru? Jak powiedział autor i historyk Chicago Neal Samors w programie CAF i WBEZ’s Curious City, gdyby nie pożar, „Chicago byłoby prawdopodobnie znacznie mniejszą metropolią, a nie drugim co do wielkości miastem w Stanach Zjednoczonych.”
Podczas pożaru wiele drewnianych domów i firm zostało zniszczonych (plus 500 mil drewnianego chodnika!), ale niektóre wielorodzinne budynki mieszkalne i instytucjonalne były już budowane przy użyciu solidnej konstrukcji murowanej. A ponieważ większość głównych gałęzi przemysłu w mieście nie została zniszczona w pożarze, te motory gospodarcze nadal napędzały rozwój i odbudowę miasta. Rozwijające się gałęzie przemysłu, takie jak Union Stockyards i tartaki, znajdowały się poza strefą spalania, która w przybliżeniu obejmowała Halsted Street na wschód do jeziora Michigan i Roosevelt Avenue na północ do Fullerton Parkway.
Wyczucie czasu jest wszystkim. Do roku 1871 Chicago odgrywało już centralną rolę w gospodarce Stanów Zjednoczonych. Było najważniejszym punktem przetwórczym dla surowców zmierzających na wschód z pogranicza i największym węzłem przesiadkowym w nowym krajowym systemie kolejowym. Najpierw rozwinął się przemysł drzewny i papierniczy, a następnie mięsny i stalowy. Stara drewniana infrastruktura Chicago mogła spowolnić rozwój przemysłu i zagospodarowanie terenów pod budownictwo mieszkaniowe i komercyjne. Ale w ciągu kilku miesięcy od pożaru rozpoczęła się gorączka ziemi. Po kolejnym niszczycielskim pożarze w 1874 roku napisano nowe kodeksy budowlane, aby zapewnić, że większość nowych budynków zawierała bardziej ognioodporną cegłę i kamień.
Powolny rozwój drapaczy chmur
Często mówi się, że pożar oczyścił miasto, dzięki czemu można było zaprojektować i zbudować nowe, wysokie drapacze chmur. W rzeczywistości jednak historia potoczyła się inaczej. Bezpośrednio po pożarze, zarówno w centrum miasta, jak i w jego sąsiedztwie, nowe budownictwo wyglądało bardzo podobnie do tego, co powstało przed pożarem. Mając na uwadze czas i pieniądze, jak to często bywa po klęsce żywiołowej, właściciele firm szybko odbudowywali to, co znali. Typowe czteropiętrowe budynki handlowe w centrum miasta były często hybrydą cegły, kamienia i konstrukcji żelaznej. Minęłoby kolejne 10-15 lat, zanim najwcześniejsze drapacze chmur – 8 do 10-piętrowe, z konstrukcją stalową, windami i innowacyjnymi fundamentami – zastąpiłyby te pierwsze budynki po pożarze.
Stare Miasto daje nam wgląd w to, jak wyglądało Chicago przed pożarem. Chociaż dzielnica została niemal zrównana z ziemią w pożarze, natychmiast odbudowano ją w podobnym stylu i skali. Old Town uniknęło (dzięki politycznemu układowi silnej ręki) nowych granic, które nakazywały budowę ognioodporną. W rezultacie, dwupiętrowe drewniane domki w okolicy przypominają domy w stylu włoskim i skromniejsze dwupiętrowe domki robotnicze, które można było znaleźć w całym mieście przed pożarem.
Wciąż pozostaje więcej pytań. Jak wiele z 18,000 struktur pokonanych w pożarze przetrwałoby podwójne zagrożenia związane z rozwojem i zaniedbaniem, aby dotrzeć do dnia dzisiejszego? Czy rezydencje wzdłuż Monroe Street, Michigan Avenue i Wabash Avenue przetrwałyby wczesny boom na drapacze chmur? Czy kreatywne nowe drapacze chmur zostałyby zaprojektowane tak wcześnie bez impulsu w postaci gwałtownie rosnących wartości gruntów w centrum miasta?
Feniks z popiołów
Interesujące jest spekulowanie na temat tego, jak miasto wyglądałoby inaczej bez Wielkiego Pożaru z 1871 roku. Wielu historyków zgadza się, że miasto, które powstało jak feniks z popiołów, prawdopodobnie nadal by się rozwijało bez pożaru. Być może stałoby się tak bez wielkich planów i wielkiego boomu ludnościowego, który napędzał handel, budownictwo i innowacje w XX wieku.
Blisko 150 lat później niewiele osób może wątpić w znaczenie pożaru w umysłach mieszkańców Chicago. Dziś jest on pamiętany jako druga z czterech gwiazd na fladze Chicago. Kiedy następnym razem zobaczysz flagę powiewającą na budynku, możesz przypomnieć sobie historię wietrznego dnia w 1871 roku, kiedy Chicago zmieniło się na zawsze.