Diety niskowęglowodanowe dla utraty wagi otrzymują wiele uwagi w ostatnim czasie. Powody tego zainteresowania obejmują mnogość książek o dietach niskowęglowodanowych, przewrażliwienie na punkcie tych diet w mediach i przez celebrytów, a także promowanie tych diet w centrach fitness i klubach zdrowia. Ponowne pojawienie się diet niskowęglowodanowych w świetle reflektorów doprowadziło wiele osób w społeczeństwie do pytania, czy węglowodany są z natury „złe” i powinny być ograniczone w diecie. Chociaż diety niskowęglowodanowe były popularne w latach 70. ubiegłego wieku, to ponownie odżyły, jednak niewiele faktów naukowych dotyczących prawdziwej natury działania tych diet lub, co ważniejsze, potencjału poważnych długoterminowych zagrożeń dla zdrowia związanych z przyjęciem tej praktyki dietetycznej wydaje się docierać do głębokiej literatury. Dowody obfitują, że diety niskowęglowodanowe nie przedstawiają żadnej znaczącej przewagi nad bardziej tradycyjnymi dietami o ograniczonej energii i zrównoważonych wartościach odżywczych, zarówno pod względem utraty, jak i utrzymania wagi. Badania nad skutecznością stosowania diet niskowęglowodanowych w długoterminowej utracie masy ciała są nieliczne, jednak istnieje niewiele pozytywnych korzyści promujących przyjęcie restrykcji węglowodanowej jako realistycznego, a co ważniejsze, bezpiecznego sposobu odżywiania. Podczas gdy krótkoterminowe ograniczenie węglowodanów w okresie tygodnia może spowodować znaczną utratę wagi (aczkolwiek głównie z wody i zapasów glikogenu), poważnym problemem jest to, jaki potencjał istnieje dla następujących tego typu planu żywieniowego na dłuższe okresy miesięcy do lat. Powikłania takie jak arytmia serca, upośledzenie kurczliwości mięśnia sercowego, nagła śmierć, osteoporoza, uszkodzenie nerek, zwiększone ryzyko nowotworów, upośledzenie aktywności fizycznej i zaburzenia lipidowe mogą być związane z długotrwałym ograniczeniem węglowodanów w diecie. Potrzeba dalszego badania i informowania o niepożądanych skutkach ubocznych diet niskowęglowodanowych powinna być ważnym przesłaniem dla zdrowia publicznego ze strony specjalistów ds. żywienia.