De economen hebben geprobeerd dit probleem te omzeilen door een lijst te kiezen van wat zij noemen een ‘mandje’ van goederen en diensten dat de meeste mensen in de wereld nodig hebben en vervolgens de prijzen van deze lijst of bundel in de verschillende landen te vergelijken.
Eén van de verwarringen rond de kosten van levensonderhoud is dat het meten van de kosten van levensonderhoud hetzelfde wordt geacht als het meten van het welzijn.³ Maar er is een groot verschil tussen ergens hoge kosten van levensonderhoud en een slechte plaats om te wonen.
Een van de redenen hiervoor is dat indexcijfers van de kosten van levensonderhoud niet kijken naar wat mensen verdienen. In Tokio zult u veel meer verdienen dan in India, dus hoewel alles duurder is, zult u waarschijnlijk een veel hoger loon te besteden hebben. Ook kunnen plaatsen die als zeer laag te boek staan op de index van de kosten van levensonderhoud, tekortschieten op andere belangrijke punten die het leven aangenaam maken. De milieuomstandigheden kunnen bijvoorbeeld erg slecht zijn – Indiase steden behoren tot de ergste luchtvervuiling ter wereld. Of de samenleving kan te lijden hebben onder grote ongelijkheid, armoede en criminaliteit. Indexcijfers voor de kosten van levensonderhoud kijken ook niet naar de diensten die gratis door de overheid of de gemeenschap worden aangeboden, zoals toegang tot schoon water en sanitaire voorzieningen, het onderwijssysteem, en toegang tot cultuur en kunst.
Dus hoewel het een nuttige maatstaf is, kijken de kosten van levensonderhoud alleen naar de werkelijke kosten van onze dag vanuit het perspectief van de consument – om een volledig beeld te krijgen van het welzijn in het ene land ten opzichte van het andere, heb je iets meer informatie nodig.