(Als u wilt weten waarom we allemaal de natuurlijke neiging hebben om negatief bevooroordeeld te zijn en te neigen naar vermijding – lees dan deze blog post: Maak kennis met angst)
Het hebben van dit pad zelf gelopen, het was gemakkelijk voor mij om Emily’s dilemma te zien vanuit het benaderingsperspectief – ik zag haar zich voorbereiden op het nemen van een sprong van geloof in de richting van iets dat haar leven ten goede zou veranderen. Ik zag voor me hoe ze haar tijd zou indelen op de manier die het beste was voor haar en haar gezin, hoe ze de controle zou krijgen over wat ze dagelijks deed, hoe ze de vrijheid zou krijgen om zowel korte- als langetermijnbeslissingen te nemen, en hoe ze de basis zou leggen voor een solide financiële toekomst. Ik stelde me ook al voor dat we elkaar voor de lunch zouden ontmoeten en ’s ochtends naar yogalessen zouden gaan – dat zijn tenslotte de geneugten van het eigen baas zijn.
Maar Emily, zoals ik me realiseerde na ons barbecuegesprek, evalueerde haar beslissing vanuit het vermijdingsperspectief. Ze deed haar best om de (potentiële) pijn te vermijden van het opgeven van de (vermeende) zekerheid en het onder ogen zien van het onbekende. Ze was wanhopig op zoek naar manieren om de onzekerheid te verminderen en pijn te vermijden.
Wanneer we een beslissing nemen op basis van vermijding – dat wil zeggen, uit angst, – worden we verteerd door twijfels. We concentreren ons op het vermijden van pijn ten koste van alles. Dit leidt tot piekeren, gepreoccupeerd zijn met allerlei mogelijke struikelblokken, en gebrek aan inzet. Het is alsof we vooruit proberen te lopen terwijl we achterom kijken. Probeer dat maar eens en zie hoe het bijna onmogelijk is om je koers recht te houden.
Wanneer we beslissingen nemen vanuit de positie van aanpak, kijken we opgewonden vooruit. We raken gefocust op het verwijderen van de obstakels naar het gewenste doel. We omarmen verandering. De reis wordt zinvol. We voelen ons enthousiast en gesterkt en, interessant genoeg, sluiten de omstandigheden vaak bijna magisch aan bij onze sprong naar het welkome onbekende.
Dit geldt voor de meeste beslissingen en stappen in het leven – groot of klein.
Wanneer u uw kind voor het eerst naar een kinderdagverblijf brengt, bent u dan enthousiast dat ze nieuwe en leuke ervaringen opdoet, vriendjes maakt en leert onafhankelijk te zijn? Of bent u aan het treuzelen, overweldigd door de afstompende horror van het anticiperen op alles wat er mis zal gaan? Uw ervaring en die van uw kind zullen onder meer afhangen van de manier waarop u deze situatie benadert of vermijdt.
Wanneer u overweegt op een afspraakje te gaan, kijkt u er dan naar uit een nieuw persoon te ontmoeten, of overweegt u of het een ramp kan worden?
Als u het gevoel hebt dat u uw beslissingen neemt vanuit een positie van vermijding en u zou dat willen veranderen, dan kunt u de volgende oefening proberen:
Probeer een beslissing te analyseren waar u op dit moment voor staat. Stel uzelf dan de volgende vragen:
1. Wat is het dat ik hier zou willen bereiken? (In tegenstelling tot: wat is het dat ik zo hard probeer te voorkomen?)
2. Wat waren de andere belangrijke beslissingen in mijn leven die ik nam vanuit een benaderingsperspectief? (Ben je uit je ouderlijk huis weggegaan om onafhankelijk te worden? Heb je je later in je leven eindelijk ingeschreven voor dat collegeprogramma? Heb je die droomreis gemaakt? Heb je een saaie baan opgezegd?) Weet je nog hoe bevrijdend het voelde? Hoe werkte het voor jou?
3. Hoe ziet mijn leven eruit als ik weet dat ik op weg ben naar mijn gewenste doel?
4. Wat is de eerste stap die ik op dit moment kan zetten op weg naar mijn doel?
5. Wat is mijn volgende directe stap?