20 Famous Paintings From Western Art History Any Art Lover Should Know

Od momentu pojawienia się włoskiego renesansu, historia sztuki zachodniej rozpoczęła fascynujący kurs przez różne gatunki stylistyczne. Podczas gdy XV-wieczne malarstwo skupiało się na portretowaniu ideału, kolejne ruchy eksplorowały wiele innych estetyk i idei, często w reakcji na swoich historycznych poprzedników. I chociaż istnieje wiele niezwykłych obrazów, które można studiować z tych różnych ruchów artystycznych, zawęziliśmy tę obszerną listę do 20 ikonicznych dzieł, które rozciągają się od końca XV wieku aż do pierwszej połowy 1900 roku.

Wśród tej listy arcydzieł są takie, które są tak dobrze znane, że stały się częścią kultury popularnej, jak również takie, które, choć znane w kręgach artystycznych, mogą nie być tak znane. Na przykład surrealistyczny obraz René Magritte’a „Zdrada obrazów”, przedstawiający brązową fajkę, której towarzyszy rozpoznawalne zdanie „To nie jest fajka”, był przywoływany zarówno w filmach, jak i grach wideo. Podobnie, Mona Lisa Leonarda da Vinci wciąż inspiruje autorów i filmowców z całego świata. Z drugiej strony, niektóre obrazy, które uniknęły tej samej uwagi to impresjonistyczny klejnot Pierre-Auguste Renoir’a, Bal du Moulin de la Galette i Nude Descending a Staircase Marcela Duchampa.

Chcesz podszlifować swoją wiedzę z zakresu historii sztuki? Przewiń w dół, aby odbyć krótką wycieczkę po 20 najsłynniejszych obrazach zachodniej historii sztuki.

Popraw swoją wiedzę z zakresu historii sztuki, poznając te słynne obrazy.

Renesans włoski

Sandro Botticelli, Narodziny Wenus, ok. 1484-6

Utworzony w tym, co nazywa się wczesnym renesansem (lub Quattrocento), Narodziny Wenus jest stylistycznym przedstawieniem mitologicznej rzymskiej bogini, Wenus. Jest to jeden z pierwszych obrazów renesansowych, w którym widoczne są inspiracje klasycyzmem.

Leonardo da Vinci, „Mona Lisa”, ok. 1503-1506

Prawie każdy zna czarujący uśmiech Mona Lisy. Namalowana w epoce wysokiego renesansu przez polimata Leonarda da Vinci, przedstawia naturalistyczne techniki malarskie, jak również przydymione tło przy użyciu sfumato.

Michelangelo, Sufit w Kaplicy Sykstyńskiej, 1508-1512

Michelangelo spędził cztery lata na malowaniu sufitu Kaplicy Sykstyńskiej dla papieża Juliusza II. Słynie on nie tylko z niesamowitej skali, ale także ze złożonej kompozycji i inspiracji klasycyzmem.

Barok

Diego Velázquez, Las Meninas, 1656-7

Hiszpański artysta Diego Velázquez był nadwornym malarzem króla Filipa IV i znany był z ekspresyjnych portretów, które uchwyciły fizyczne podobieństwo i osobowość jego poddanych. Las Meninas jest jego najbardziej czczonym dziełem i do dziś jest chwalony przez historyków sztuki za swoją złożoną konstrukcję. Przedstawia on infantkę Małgorzatę Teresę otoczoną damami w oczekiwaniu, przyzwoitką, ochroniarzem, szambelanem, a nawet samym Velázquezem.

Holenderski Złoty Wiek

Rembrandt van Rijn, Straż nocna, 1642

W XVII wieku holenderscy artyści zainspirowali się technikami malarskimi północnego renesansu w epoce znanej jako holenderski złoty wiek. Straż nocna Rembrandta van Rijn to masywny portret grupowy, w którym postacie są niemal naturalnej wielkości. Ukazuje on dramatyczne wykorzystanie światła i cienia przez artystę.

Johannes Vermeer, Dziewczyna z perłą, ok. 1665

Innym z najbardziej uznanych obrazów powstałych w tym okresie jest kuszący portret Johannesa Vermeera, Dziewczyna z perłą. Przedstawia on anonimową kobietę w „egzotycznym” niebiesko-żółtym ubraniu, siedzącą na czarnym, surowym tle.

Romantyzm

Théodore Géricault, Tratwa Meduzy, 1818-9

Romantyczny ruch artystyczny podkreślał emocje, wzniosłość natury i jednostkę. Tratwa Meduzy Théodore’a Géricault przedstawia historyczną katastrofę statku u wybrzeży dzisiejszej Mauretanii, gdzie żeglarze przetrwali zdradzieckie warunki, aby znaleźć bezpieczną przystań. Wykorzystanie skali i dramatyzmu obrazu sprawiło, że stał się on kamieniem węgielnym francuskiego romantyzmu.

Eugéne Delacroix, Liberty Leading the People, 1830

Liberty Leading the People to dramatyczny, wielkoformatowy obraz francuskiego artysty Eugéne’a Delacroix. Stworzony podczas burzliwej Rewolucji Francuskiej, oddaje ducha powstania ludowego.

Realizm-Impresjonizm

Édouard Manet, Le Déjeuner sur l’Herbe, 1863

Wielkoskalowe arcydzieło Maneta, Le Déjeuner sur l’herbe (lub Obiad na trawie), stanowi pomost między ruchami artystycznymi realistów i impresjonistów dzięki nowoczesnemu podejściu do stylu i tematyki. Obraz przedstawiający nagą kobietę piknikującą w towarzystwie dwóch dobrze ubranych mężczyzn czerpie inspirację z klasycznych obrazów aktów kobiecych, umieszczając je jednak we współczesnej scenerii.

Impresjonizm

Claude Monet, Impresja, wschód słońca, 1872

Impresja, wschód słońca przedstawia mglisty, błękitny pejzaż morski usiany małymi łódkami i jasnym, pomarańczowym słońcem. W rzeczywistości radykalne użycie ekspresyjnych pociągnięć pędzla do przedstawienia wschodu słońca jest tym, co zapoczątkowało impresjonistyczny ruch artystyczny i nazwało jego twórcę, Claude’a Moneta, „ojcem impresjonizmu”.

Pierre-Auguste Renoir, Bal du Moulin de la Galette, 1876

Bal du moulin de la Galette, czyli Taniec w Moulin de la Galette, należy do najbardziej znanych dzieł Renoira. Podobnie jak wiele innych dzieł impresjonistów, został namalowany w plenerze i oferuje spojrzenie na życie i wypoczynek w czasach francuskiej Belle Époque.

Postimpresjonizm

Vincent van Gogh, Gwiaździsta noc, 1889

Podczas gdy impresjoniści zajmowali się przedstawianiem światła w swoim malarstwie, postimpresjoniści skupili się na kolorze. I niewielu artystów jest tak znanych z użycia koloru jak Vincent van Gogh. Gwiaździsta Noc została stworzona pod koniec krótkiej kariery holenderskiego malarza i przedstawia widok z jego okna w azylu w Saint-Rémy-de-Provence.

Georges Seurat, Niedzielne popołudnie na wyspie La Grande Jatte, 1884-6

Francuski artysta i teoretyk koloru Georges Seurat był jednym z wynalazców pointylizmu, techniki malarskiej, która polega na nakładaniu farby na płótno za pomocą małych kropek koloru. Jego ogromne opus magnum, Niedzielne popołudnie na wyspie La Grande Jatte, pokazuje jego mistrzostwo w tym unikalnym stylu.

Ekspresjonizm

Edvard Munch, Krzyk, 1893

Jeden z pionierów norweskiego ekspresjonizmu, stylistyczne podejście Edvarda Muncha do przekazywania emocji, zwłaszcza uczucia udręki, jest najlepiej widoczne w jego ikonicznym arcydziele, Krzyku.

Kubizm

Pablo Picasso, Les Demoiselles d’Avignon, 1907

Niewielu artystów może pochwalić się tak licznym i zróżnicowanym portfolio jak Pablo Picasso. Pionier kilku różnych stylów, jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swoich prac w kubizmie. I choć Les Demoiselles d’Avignon jest często uważany za obraz proto-kubistyczny, nadal wykazuje zainteresowanie kształtami, perspektywą i uproszczeniem form.

Marcel Duchamp, Nude Descending a Staircase, No. 2, 1912

Mimo że obraz Duchampa „Akt schodzący po schodach, nr 2” został początkowo odrzucony przez kubistów jako zbyt futurystyczny w stylu, dzieło to zostało później uznane za przykład obu ruchów i nowoczesne arcydzieło. Podobnie jak kubiści, wykorzystuje fragmentację i uproszczenie kształtów, i podobnie jak futuryści, przedstawia ruch.

Pablo Picasso, Guernica, 1937

Zamalowana pod koniec kubistycznego ruchu artystycznego, Guernica Picassa jest jednym z najbardziej znaczących przykładów sztuki antywojennej. Ujmuje udrękę zarówno ludzi, jak i zwierząt, spowodowaną niepotrzebną przemocą.

Surrealizm

René Magritte, Zdrada obrazów, 1929

Surrealistyczne obrazy Magritte’a są znane z wyjątkowego poczucia ironii i dowcipu. Jeden z jego najsłynniejszych obrazów, Zdrada obrazów, podkreśla, że przedstawiona fajka „nie jest fajką”, ponieważ jest po prostu jej reprezentacją.

Salvador Dalí, Trwałość pamięci, 1931

Trwałość pamięci została namalowana u szczytu ruchu sztuki surrealistycznej i uważana jest za najbardziej ikoniczne dzieło Salvadora Dalí. Przedstawia odrealnioną tematykę przywodzącą na myśl pejzaż senny. Do dziś topiący się zegar jest synonimem nazwiska hiszpańskiego artysty.

Frida Kahlo, The Two Fridas, 1939

Wiele obrazów Fridy Kahlo eksplorowało jej życie osobiste poprzez surrealistyczne obrazy. Dwie Fridy powstały po rozstaniu meksykańskiej artystki z mężem Diego Riverą i przedstawiają dwie strony jej samej, połączone splecionymi dłońmi i długą żyłą. Chociaż obraz ten jest klasyfikowany jako surrealistyczny w stylu, Kahlo upierała się, że przedstawia on jej życie i cytowano jej słowa: „Nigdy nie maluję snów ani koszmarów. Maluję moją własną rzeczywistość.”

10 najbardziej przerażających arcydzieł historii sztuki

10 niezbędnych książek z historii sztuki dla początkujących

Set Sail on a Journey Through 9 of Art History’s Most Important Seascape Paintings

25 terminów z historii sztuki, które pomogą ci umiejętnie opisać dzieło sztuki