Het dagelijks bestaan binnen een gemeenschap die als stelregel heeft “Ever to Excel” brengt zeker een competitief karakter met zich mee. Bovendien kan het ook een noodzaak kweken, een verlangen om correct te zijn en te bewijzen dat je kennis net iets minder eindig is dan die van je tegenpartij. En wanneer gelijk hebben van het allergrootste belang is, is het vaak gemakkelijker om de illusie te wekken dat je gelijk hebt. Drogredenen, afgeleid van het Oudgriekse sophistēs, dat “wijsheid” betekent, is de praktijk van het aanwenden van schijnbaar gezonde redeneringen ter verdediging van een conclusie die inherent onjuist of subjectief van aard is. Tegenwoordig betekent het de bereidheid om elk argument te gebruiken om een punt te bewijzen, waarbij iemands diepe leemte in overtuigingen of slechts de grillige aard van schijnbare overtuigingen aan het licht wordt gebracht. In onze gemeenschap steekt het overal de kop op, van het klaslokaal tot de slaapzaal, van worstelen over politiek tot geruzie over welke eetzaal het beste is. Toch is deze argumentele praktijk is niet beperkt tot Millennials – het is in feite beoefend door pseudo-intellectuelen in het hele land, en de verdere uitbreiding zou op een dag de wortel van ons gevaar.
Hier is een pertinent voorbeeld van drogredenen die vaak voorkomt onder Millenials: Men beweert dat men van mening is dat mensen van alle achtergronden, rassen, geslachten of sociaal-economische posities hetzelfde vermogen hebben om de waarheid te spreken, maar beweert vervolgens dat bepaalde onderwerpen alleen echt besproken kunnen worden door mensen met bepaalde facetten, bepaalde achtergronden – waarbij anderen worden uitgesloten op basis van de voornoemde kenmerken. Het is een alarmerende bewering die maar al te vaak voorkomt.
Als millennials zijn we gevormd door een grillige wereld, met snelle ontwikkelingen in bijna alle aspecten van ons leven. Maar juist deze grillige wereld nodigt zo gemakkelijk uit tot sofisme in het leven van de millennial. Het is een millenial probleem, omdat we vaak een boom van kennis projecteren die in werkelijkheid geen wortels heeft. We halen onze informatie uit een steeds veranderend internet, uit Youtube-video’s en tweets van beroemdheden. Binnen gemeenschappen als Boston College – zeer intellectueel en toch vol rivaliteit – zijn overal voorbeelden van drogredenen te vinden. In de klas verbergt een arsenaal aan retoriek en bloemrijke taal vaak een grondwettelijk onjuiste uitspraak. Zelfs in de dagelijkse conversatie infecteert de onophoudelijke behoefte om gelijk te hebben ons leven hier: men hoort vaak studenten debatteren, niet in een poging om echte informatie te vergaren, maar voor een soort voorbijgaande rechtvaardiging.
Op het eerste gezicht lijkt drogredenen onschuldig, maar de schade ervan is reëel en zeer ernstig. Als jongvolwassenen streven wij ernaar onszelf te vormen tot wie wij hopen te worden, en de meesten van ons hebben zeker hun hoogtepunt nog niet bereikt. Is onze identiteit zo tijdelijk dat, bij elke gril van een nieuw gesprek, de overtuigingen die wij als vanzelfsprekend beschouwen veranderen in een poging om correct te zijn? Als onze overtuigingen altijd relatief zijn, dan kunnen we nooit een absoluut doel in het leven hebben en kunnen we dus alleen maar vluchtige genoegens najagen. Meer nog, waar kunnen wij als macrokosmos naar streven als wij consequent tegen onze fundamenten ingaan? Het opgeven van de waarheid voor slechts de schijn ervan leidt naar een duistere weg – een weg gebouwd op nihilisme – die alles wat we hebben opgebouwd en waar we naar hebben gestreefd in diskrediet brengt, vooral op het gebied van de academische wereld. We kunnen zeker niet, en ik smeek ons om dat ook niet te doen, absoluten inruilen voor verwanten.
Een van de meest voorkomende habitats van drogredenen is vrij nieuw in onze wereld. De sociale media propageren dagelijks drogredenen, en in plaats van ooit geconfronteerd te worden met consternatie, wordt de praktijk vaak beloond met lof. Leugenachtigheid komt het meest voor op zwaar gepolitiseerde sociale mediaplatforms, zoals Facebook en Twitter. Beide platforms zijn sterk gepolariseerd en onderverdeeld in groepen mensen met dezelfde overtuigingen. Dus wanneer drogredenen worden gebruikt om tegengestelde meningen te ontkrachten, worden ze vaak gevierd als praktische wijsheid. Zo worden op sociale media vaak stroman-argumenten gebruikt als reactie op (vaak politieke) tegengeluiden: opzettelijk verkeerd voorgestelde stellingen die zijn opgesteld omdat ze gemakkelijker te weerleggen zijn dan de echte argumenten van de tegenstander. Ze berusten vaak op opvallende tegenstrijdigheden met de eigen overtuigingen, en op drogredenen. Deze stroman-argumenten beïnvloeden dan neutrale personen die geen kennis hebben van een onderwerp en nu alleen een verdraaide waarheid zien. Bovendien zijn deze sociale media-platforms zo gepolariseerd, dat de mogelijkheid om deze stroman-argumenten te weerleggen zeer beperkt is. Stromannen en drogredenen gaan hand in hand, en we moeten ze confronteren – ze bevorderen de behoefte om correct te zijn, in plaats van de behoefte aan waarheid.
Omdat de drang naar bevrediging en drogredenen de tand des tijds hebben doorstaan, moeten we aanvaarden dat ze wellicht nooit volledig uit ons midden zullen verdwijnen. Maar in de hoop deze kwalen te verlichten, moeten we ernstig zoeken naar absolute waarheden, niet naar de bevrediging van foutloos zijn. We moeten ons afvragen waarom we hier zijn, wat onze doelen zijn. Zijn wij hier om tijdelijke bevrediging te verkrijgen en in illusies te vertoeven, of zijn wij hier om naar iets meer te zoeken, iets concreets, en ons af te stemmen op datgene waarin wij van ganser harte komen te geloven? Misschien zei Plato het het beste: “Wanneer iemand veronderstelt dat hij het weet, en het niet weet; blijkt dit de grote bron te zijn van alle dwalingen van het intellect.” De grootste fout is het geven van de indruk de waarheid te spreken terwijl men in werkelijkheid dwaalt. Zeker kunnen we deze angsten van falen en onwetendheid achter ons laten in de hoop echt te slagen en op een dag echt te weten.
Featured by Anna Tierney / Graphics Editor