Verschillende chirurgische opties voor de schildklier afhankelijk van het probleem
Welke operatie aan een schildklier wordt uitgevoerd, hangt af van 2 belangrijke factoren: De eerste is de aanwezige schildklierziekte die de operatie noodzakelijk maakt. De tweede is de anatomie van de schildklier zelf, zoals hieronder wordt geïllustreerd.
Als een dominante solitaire knobbel aanwezig is in een enkele kwab, dan is verwijdering van die kwab de voorkeursoperatie (als een operatie zelfs gerechtvaardigd is). Als een massieve struma de luchtpijp en slokdarm samendrukt, zal het doel van de operatie zijn de massa te verwijderen, en gewoonlijk betekent dit een subtotale of totale thyreoïdectomie (soms is een lobectomie voldoende). Als een hete knobbel te veel hormoon produceert, wat hyperthyreoïdie tot gevolg heeft, dan volstaat verwijdering van de kwab waarin de hete knobbel zich bevindt.
De meeste chirurgen en endocrinologen bevelen totale of bijna totale thyreoïdectomie aan in bijna alle gevallen van schildkliercarcinoom. Bij sommige patiënten met kleine papillaire carcinomen kan een minder agressieve benadering worden gevolgd (lobectomie met verwijdering van de isthmus). Een lymfeklierdissectie in de voorste en laterale hals is aangewezen bij patiënten met goed gedifferentieerde (papillaire of folliculaire) schildklierkanker indien de lymfeklieren kunnen worden gepalpeerd. Dit is een uitgebreidere operatie dan nodig is bij de meerderheid van de schildklierkankerpatiënten. Alle patiënten met medullair carcinoom van de schildklier hebben een totale thyreoïdectomie en een agressieve lymfeklierdissectie nodig.
operatieve opties
Partiële schildklierlobectomie
Deze operatie wordt niet vaak uitgevoerd omdat er niet veel aandoeningen zijn die deze beperkte benadering toelaten. Bovendien moet een goedaardige laesie ideaal gelegen zijn in het bovenste of onderste deel van één kwab, wil deze operatie een keuze zijn. Een voorbeeld hiervan vindt u in ons artikel over de behandeling van hyperthyreoïdie.
Schildklierlobectomie
Dit is typisch de “kleinste” operatie die aan de schildklier wordt uitgevoerd. Ze wordt uitgevoerd voor solitaire dominante knobbeltjes, die schildklierkanker kunnen zijn, of diegene die onbepaald zijn na een fijne naald biopsie. Deze operatie kan ook aangewezen zijn voor folliculaire adenomen, solitaire warme of koude knobbeltjes, of struma’s die geïsoleerd zijn tot één kwab (komt niet vaak voor).
Schildklierlobectomie met Isthmusectomie
Dit betekent eenvoudigweg verwijdering van een schildklierkwab en de isthmus (het deel dat de 2 kwabben verbindt). Hierbij wordt meer schildklierweefsel verwijderd dan bij een eenvoudige lobectomie, en wordt gebruikt wanneer een grotere marge van weefsel nodig is om er zeker van te zijn dat het “probleem” verwijderd is. Geschikt voor de indicaties vermeld onder schildklierlobectomie, evenals voor Hurthle-celtumoren, en sommige zeer kleine en niet-agressieve schildklierkankers.
Subtotale thyroïdectomie
Zoals de naam al aangeeft, wordt bij deze operatie de hele “probleemkant” van de klier verwijderd, evenals de isthmus en het grootste deel van de tegenoverliggende kwab. Deze operatie is typisch voor kleine, niet-agressieve schildklierkankers. Deze operatie wordt ook vaak toegepast bij struma’s in de hals en zelfs bij struma’s die tot in de borstkas reiken (substernale struma’s).
Totale thyroïdectomie
Bij deze operatie wordt de hele schildklier verwijderd. Het is de operatie bij uitstek voor alle schildklierkankers die niet klein en niet-agressief zijn bij jonge patiënten. Veel chirurgen geven de voorkeur aan een volledige verwijdering van het schildklierweefsel voor alle verschillende soorten schildklierkanker.
Lees over robotische thyroïdectomie-een nieuwe behandelingsoptie voor mensen met schildklierkanker in ons diepgaande artikel over robotische thyroïdectomie.
chirurgische techniek
De standaard incisie in de hals wordt meestal gemaakt met een lengte van ongeveer 4 tot 5 centimeter, hoewel veel endocriene chirurgen deze operatie nu uitvoeren via een incisie zo klein als 3 centimeter bij dunne patiënten. Deze incisie wordt gemaakt in het onderste deel van de centrale hals en geneest meestal zeer goed. Het is bijna ongehoord dat deze wond een infectie of een ander probleem veroorzaakt. De chirurg verwijdert dan gewoonlijk een deel van of de hele schildklier.
Zoals hierboven vermeld, gaat het bij schildklierkanker meestal om de hele schildklierkwab waarin de kwaadaardigheid zit, de isthmus, en een variabele hoeveelheid van de tegenoverliggende kwab (variërend van 0% tot 100%, afhankelijk van de grootte en de agressieve aard van de kanker, het kankertype, en de ervaring van de chirurg). De chirurg moet voorzichtig zijn met de terugkerende strottenhoofdzenuwen, die zeer dicht bij de achterkant van de schildklier liggen en verantwoordelijk zijn voor de beweging van de stembanden. Beschadiging van deze zenuw zal heesheid van de stem veroorzaken, die gewoonlijk tijdelijk is maar permanent kan zijn. Dit is een ongewone complicatie (ongeveer 1% tot 2% van de patiënten ondervindt dit), maar het is ernstig.
Uw chirurg moet ook zorgvuldig zijn om de bijschildklieren te identificeren, zodat hun bloedtoevoer kan worden gehandhaafd. Een andere mogelijke complicatie van een schildklieroperatie – hoewel ongelooflijk zeldzaam – is hypoparathyreoïdie, die het gevolg is van beschadiging van alle 4 de bijschildklieren. Gewoonlijk is de enige schildklieroperatie die ook maar een kleine kans op deze complicatie heeft, de totale of subtotale thyroïdectomie. Hoewel deze complicaties ernstig kunnen zijn, mag hun risico niet de enige bepalende factor zijn bij het al dan niet ondergaan van een operatie.
De relatie van de schildklier met de stemband en de bijschildklieren in de afbeelding rechts is heel duidelijk te zien. Vergeet niet dat ze dezelfde bloedtoevoer hebben, dus de chirurg moet ervoor zorgen dat de bijschildklierslagader en -ader behouden blijven terwijl hij de vaten naar de schildklier zelf afleidt. Dit is meestal geen probleem, maar soms is het niet mogelijk om ze allemaal te sparen. In dat geval zal de chirurg de bijschildklier meestal in een spier in de hals implanteren. De bijschildklier zal daar groeien en normaal functioneren.
Vaak is een formele schildklieroperatie niet nodig om vast te stellen of een schildkliermassa kankerachtig is. Omdat deze massa’s vaak kunnen worden gevoeld, kan een arts er een kleine naald in steken om cellen te onderzoeken op kwaadaardigheid. Dit wordt een fijne naald aspiratie (FNA) biopsie genoemd.
Ben niet bang om vragen te stellen als u iets niet begrijpt. Uw chirurg zal u alle opties van uw schildklieroperatie uitleggen, waaronder totale thyreoïdectomie.