Discussie
Uit onderzoek blijkt dat 71% van de mensen de complementaire geneeswijzen met hun huisarts wil bespreken.1 Het is belangrijk dat de huisarts weet of een bepaalde alternatieve therapie heilzaam is. In een studie1 vond 85% van de ondervraagde huisartsen dat ze niet genoeg informatie en kennis hadden over de effectiviteit en veiligheid van verschillende complementaire therapieën.
We deden een literatuursearch van 1976 tot 2006 in de Cochrane Database of Systematic Reviews, het Cochrane Controlled Trials Register, en MEDLINE (met behulp van PubMed) voor oorkaarsen, oorkaarsen, en met behulp van de MeSH-termen oor en complementaire therapie en oor en alternatieve geneeswijzen. We deden ook een algemene internetzoekopdracht. Onze zoektocht leverde weinig referenties op in de wetenschappelijke literatuur en geen andere case reports in peer-reviewed tijdschriften. We konden geen betrouwbare informatie vinden over hoeveel mensen gebruik maken van oorkaarsen. Een leverancier die we contacteerden in het Verenigd Koninkrijk verkocht 100 tot 200 oorkaarsen per maand, en er zijn veel leveranciers die adverteren op het internet.
Voorstanders van oorkaarsen bieden 2 belangrijke theorieën over hoe het werkt. Eén hypothese is die van het “schoorsteeneffect”: de brandende kaars creëert een vacuüm dat oorsmeer uit het oor trekt samen met vuil en bacteriën.5 De andere theorie beweert dat op het moment van het kaarsen geen oorsmeer wordt afgezogen, maar dat het oorsmeer opwarmt, smelt en in de loop van de volgende paar dagen uit het oor komt.
Een studie6 testte de eerste theorie door een kunstmatige gehoorgang te creëren en de druk in de gehoorgang te meten met een tympanometer tijdens het kaarsen. Dit experiment toonde aan dat er geen negatieve druk werd gecreëerd tijdens het candelen. Er werd ook vastgesteld dat er een poeder werd afgezet op het kunstmatige trommelvlies terwijl het oorsuizelen werd uitgevoerd. Toen het poeder werd geanalyseerd met behulp van gaschromatografie en massaspectrometrie, bleek het uit meerdere alkanen te bestaan die worden aangetroffen in kaarsvet maar niet in oorsmeer.6
Een experiment7 uitgevoerd voor Health Canada om de tweede theorie te onderzoeken, mat de luchttemperatuur op 10 mm van de voet van de kaars terwijl deze brandde. De hoogst bereikte temperatuur was 22º C, ver onder de kerntemperatuur van het lichaam.
Een kleine klinische proef6 bewees de implicatie van deze experimenten. Er werden oorkaarsen gestoken in de helft van de oren met was erin en de andere helft zonder. Otoendoscopische foto’s werden genomen voor en na het oorsuikeren. Deze foto’s toonden aan dat er geen oorsmeer werd verwijderd uit de oren met ingesloten oorsmeer, en dat er kaarsvet werd afgezet in de oren zonder oorsmeer.
Er zijn bijwerkingen gemeld van oorsuikeren. In de Verenigde Staten werden leden van de Northwest Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery ondervraagd over het gebruik van oorkaarsen door hun patiënten en of ze complicaties hadden gezien van het gebruik ervan. Van de 122 respondenten waren er 40 op de hoogte van het gebruik door hun patiënten en 21 hadden oorletsels behandeld die verband hielden met oorsuikeren (tabel 16).6 Oorsuikeren moet absoluut worden gecontra-indiceerd bij patiënten met geperforeerde trommelvliezen of trommels, of die onlangs een operatie hebben ondergaan.8