Niech rozpoczną się igrzyska (Che la festa cominci) to najnowsza powieść włoskiego pisarza Niccolò Ammanitiego. Jest on prawdopodobnie najbardziej znany z Io non ho paura (Nie boję się), powieści z 2001 roku, która stała się filmem w 2003 roku.
Dość szeroka satyra współczesnego społeczeństwa rzymskiego, Niech rozpoczną się igrzyska jest przelotnie zabawna, ale cierpi z powodu mniej niż doskonałego tłumaczenia i edycji. Poza kilkoma dość prostymi błędami redakcyjnymi, idiomatyczne tłumaczenie nie wydaje się całkiem w porządku. Również tłumaczenie włoskich nazw potraw jest dość chaotyczne. Podczas gdy jest zadowolony odnoszą się do supplì jako supplì, wydaje się, że zdecydowanie przetłumaczyć cornetto jako croissant.
A cornetto („mały róg”) nie jest croissant (francuski dla „półksiężyc”). Nie jest też lodem. Jest to włoski krewny croissanta, prawdopodobnie o tym samym pochodzeniu, ale dziś jest to odrębny produkt. Z pewnością wyglądają podobnie, ale są nieco inne. Czytaj dalej.
Nikt nie jest zgodny co do pochodzenia ciasta w kształcie półksiężyca, ale jedna nieprzemijająca historia (lub mit) głosi, że zostało ono wynalezione w Austrii, aby upamiętnić porażkę Osmanów, którzy oblegali miasto w 1683 roku. Wikipedia podaje więcej szczegółów. Niezależnie od pochodzenia ciastka (inne zmienne obejmują chiffel i kipfel), od czasu jego narodzin wersje regionalne i krajowe różnią się od siebie.
Pieczywo śniadaniowe
Zarówno croissant, jak i cornetto są ciastkami śniadaniowymi. Kwintesencją śniadania, którego spożywanie obserwuję dzień w dzień w Rzymie, jest kawa – albo zwykłe caffè (espresso), albo cappucino (często nazywane w Rzymie po prostu cappuccio) – z cornetto, zwykle po prostu cornetto semplice („simple”, czyli zwykłe).
Wiele kawiarni oferuje duży wybór różnych ciastek śniadaniowych, lub lieviti (dosłownie „drożdżowe” lub „risens”, czyli ciastka wykonane z ciasta drożdżowego) i jeśli to możliwe, dostaję saccottino al cioccolato. Po włosku sacco to worek, więc dosłownie jest to „mały worek z czekoladą”. I tak, bardzo przypomina inne francuskie – lub wiedeńskie – ciasto: pain au chocolat, znany przez wielu ignorantów jako „czekoladowy croissant”. Chłopaki, to nie jest półksiężyc, więc jak może być rogalikiem?
Cornetto semplice jest również znane jako cornetto vuoto („puste”), aby odróżnić je od różnych rodzajów cornetti ripieni („wypełnione”). Należą do nich cornetto alla crema (z kremem), alla marmellata (z dżemem, marmoladą lub inną konfiturą), al miele (z miodem; często wyrabia się je z ciasta integrale, pełnoziarnistego) i cornetto al cioccolato. To ostatnie jest prawdziwym cornetto, które jest zazwyczaj wypełnione tym podłym brązowym produktem z oleju roślinnego, uwielbianym przez Włochów, Nutellą.
Różnica (subtelna)
Francuzi naprawdę nie idą w kierunku tych wszystkich zmiennych wypełnionych, poza tymi z pastą migdałową, ale największą różnicą pomiędzy cornetti a croissantem jest laminacja.
Prawidłowy croissant musi być zrobiony z masłem i musi być wielokrotnie składany i zwijany, aby osiągnąć laminację, w której zwinięte ciasto zawiera kilka cienkich warstw tłuszczu. Kiedy rogalik jest pieczony, woda w cieście zamienia się w parę, ale jest ona uwięziona przez tłuszcz, powodując ciśnienie i wzrost ciśnienia między warstwami. Wynikające z tego ciasto, jeśli jest dobrze wykonane, powinno być kruche i płatkowate, o smaku masła, ale bez tłustości.
Cornetto z drugiej strony nie jest tak starannie laminowane, a nawet może być wykonane ze smalcem, a nie z masłem. Ciasto zawiera również więcej cukru. Rezultatem jest ciasto, które jest o wiele słodsze niż właściwy francuski croissant i może mieć bardziej wzbogaconą teksturę przypominającą chleb lub ciasto, bardziej podobną do francuskiej brioszki. Niektóre cornetti są bardzo płatkowate i podobne do croissantów, ale wiele innych jest bardziej ciastowate; istnieje wiele różnic.
Indeed, cornetti są czasami nazywane brioche w niektórych północnych częściach Włoch, chociaż w Neapolu, na Sycylii i części południa z historycznym wpływem francuskim, nazwa brioche jest używana dla ciasta bardziej podobnego do wersji galijskiej. Ale to już inna historia.
Kilka kawiarni
Nasz styl życia w tej chwili zabiera nas do dwóch kawiarni regularnie na weekendowe poranne cornetti. Nie twierdzę, że mają one najlepsze cornetti w Rzymie – jak mogłabym, nie spróbowawszy cornetti w każdej z tysięcy rzymskich kawiarni i pasticcerie? – Ale są to miejsca, które lubimy.
Pierwszym z nich jest Baylon, do którego zaczęliśmy przychodzić, ponieważ… cóż, nie bardzo pamiętam. Są tak zrzędliwi i stanowczo nieprzyjaźni, że nawet po dwóch latach bywania tam tylko jeden z pracowników nas rozpoznaje. Podobny do Ricardo Darina jest szczególnie zrzędliwy. W przeciwieństwie do wielu tradycyjnych rzymskich kawiarni, jest tu jednak miejsce do spędzania czasu i Wi-Fi. Plus, w przeciwieństwie do wielu miejsc w turystycznym nexusie Trastevere, nie pobierają głupich cen.
Więc wciąż wracamy – częściowo ze względu na przestrzeń, częściowo ponieważ możemy dostać naszą sobotnią poranną anglojęzyczną gazetę w pobliżu, a częściowo dlatego, że mają świetny wybór lieviti. Najwyraźniej był to lokalny punkt orientacyjny pasticceria (piekarnia z ciastem), więc przynajmniej mają własne kuchnie do pieczenia.
Nasza niedzielna rutyna, z drugiej strony, rozwinęła się, jak kiedyś iść w dół do rynku rolników w Testaccio’s Ex-Mattatoio co tydzień. Chociaż to jest teraz niestety został przesunięty dalej poza miasto, przynajmniej bezpośrednio z gospodarstwa rolnego sklep został otwarty w pobliżu Ponte Testaccio, na stronie Trastevere Station rzeki, gdzie możemy uzyskać wiele z tych samych jakości świeżych produktów. Istnieje również Porta Portese rynku w każdą niedzielę, z jego ogromny wybór tatuaż, śmieci i bric-a-brac.
Na naszej trasie w dół wzgórza z naszego domu, przez masywnie grand 19 wieku, chwastów-infested, broken-glass strewn, graffitied Ugo Bassi kroki, idziemy do Caffè Arabo na Viale di Trastevere. Jest to bardziej tradycyjna rzymska kawiarnia, bez Wi-Fi i innych tego typu bzdur, ale i tak jest dość osobliwa. Plus, kilka osób z obsługi nie tylko nas rozpoznaje, ale jest przyjaznych, nawet zabawnie śmiejąc się z mojego zamówienia (gorącej) herbaty w gorący dzień. „Brytyjczycy piją herbatę o każdej porze roku, przy każdej pogodzie” – wzruszyłam ramionami.
Nie mają kuchni, więc ich cornetti są kupne, ale nie są złe. A od czasu do czasu mają nawet saccottini al cioccolato, żeby zaspokoić moje czekoladowe pragnienia.
W żadnym z tych miejsc nie ma jednak croissanta. Kilka rzymskich kawiarni ma najwyraźniej rogaliki w stylu francuskim, ale jeszcze ich nie próbowałam.
Oczywiście, nie każdy ma kawę i cornetto na śniadanie lub kolację w Rzymie. Usiedliśmy w Arabo w ostatnią niedzielę, Fran zamówiła cappucino i cornetto, ja zamówiłem spremuta d’arancia (świeżo wyciśnięty sok pomarańczowy) i saccattino al cioccolato – potem dwóch facetów usiadło obok nas i zamówiło piwa. Była 10.30 rano.
Info
Baylon Café
Via San Francesco A Ripa 151, 00153 Rome
bayloncafe.com
Caffè Arabo
Viale di Trastevere 20, 00152 Rome
.