Migracja na dużą skalę z najbiedniejszych krajów Europy i części Azji rozpoczęła się natychmiast po upadku komunizmu w 1990 roku.
Państwowe emerytury i publiczna opieka zdrowotna są w tych krajach mizerne, a możliwości pracy w kraju niewielkie.
To oznacza, że migracja młodych ludzi stała się ważną częścią strategii przetrwania gospodarstw domowych, ponieważ młodsi członkowie rodziny wyjeżdżają, a następnie wysyłają zarobki z powrotem do domu. Te płace są znane jako „remittance” dochód.
Większość wszystkich międzynarodowych migrantów to mężczyźni. Przyczyny tego mogą być częściowo kulturowe, a częściowo ekonomiczne.
Męscy migranci generalnie zarabiają więcej. I istnieją pewne dowody na to, że rzeczywistość służy jako zachęta dla rodzin w tych zmagających się z problemami gospodarczymi do stosowania aborcji selektywnej ze względu na płeć, aby spróbować poprawić swoje życie.
Synowie odpowiedzialni za swoich rodziców
Brak miejsc pracy w gospodarstwach domowych w krajach postkomunistycznych sprawia, że rodzenie synów jest jeszcze ważniejsze dla bezpieczeństwa rodziców, gdy się starzeją. Jeszcze zanim możliwa była migracja międzynarodowa, odpowiedzialność za starzejących się rodziców spoczywała na dorosłych synach.
I tak przy braku funkcjonujących systemów opieki społecznej i zdrowotnej oraz przy braku lokalnych miejsc pracy, motywacja do rodzenia synów niewątpliwie wzrosła.
W rzeczywistości, wśród kobiet w wieku 40 lat i starszych w 2002 roku, 40 procent miało co najmniej jednego syna mieszkającego za granicą. Moje obliczenia, wykorzystujące dane z Albańskiego Instytutu Statystycznego oraz z badania Banku Światowego z 2012 r. dotyczącego monitorowania standardów życia, sugerują, że każde dodatkowe męskie urodzenie zwiększa liczbę synów mieszkających za granicą o około 0,18 procent
Dane pokazują również, że ponad 50 procent kobiet posiadających synów za granicą otrzymywało przekazy pieniężne w poprzednim roku. Tylko 23 procent córek przebywających za granicą wysłało pensje z powrotem do domu.
W obrębie krajów wysyłających migrantów, dostępność technologii prenatalnej i aborcji z selekcją płci sprawiła, że ekonomiczne zachęty do rodzenia synów stały się bardziej widoczne.
Zmaskulinizowane proporcje płci przy urodzeniu zostały dobrze udokumentowane w Azerbejdżanie, Gruzji i Armenii, w Nepalu i Albanii, gdzie coraz więcej dzieci płci męskiej rodzi się zarówno w rodzinach chrześcijańskich, jak i muzułmańskich.
Stosunek urodzeń męskich do żeńskich nie jest typowy
W obu bardziej tradycyjnych i plemiennych albańskich regionach kraju, oraz w jego zurbanizowanych regionach centralnych i południowych, jest więcej urodzeń męskich niż biologiczna norma 105:100 urodzeń męskich do żeńskich. Według spisu powszechnego z 2011 r. stosunek dzieci poniżej piątego roku życia wynosił 109 chłopców do 100 dziewczynek, podczas gdy stosunek dzieci w wieku od pięciu do dziewięciu lat wynosił 119:100.
Międzynarodowa migracja i zwiększony rozmiar gospodarstwa domowego również wydają się być strategiami przetrwania gospodarstw domowych, które przekraczają kultury, religię i najnowszą historię gospodarczą.
A przewaga wielu pokoleń żyjących w jednym gospodarstwie domowym wydaje się być wspólna dla krajów, które otrzymują dużo dochodów z przekazów pieniężnych.
Nepal, na przykład, nie dzieli niedawnej komunistycznej historii niektórych krajów Europy Wschodniej lub krajów środkowoazjatyckich, ale ma również zarówno wysoki ułamek PKB z dochodu z przekazów pieniężnych (28,3 procent w 2017 r.)) i wysoką liczbę wielopokoleniowych gospodarstw domowych.
Ponad 95 procent Nepalczyków uzyskujących pozwolenia na migrację to mężczyźni. Dochód z przekazów pieniężnych w 2017 r. był większy niż suma oficjalnej pomocy rozwojowej i bezpośrednich inwestycji zagranicznych.
Ekonomiczne motywy preferencji synów wydają się zatem przeważać nad względami religijnymi i kulturowymi. Jak wspomniano, płace niewykwalifikowanych mężczyzn są przecież znacznie wyższe w krajach docelowych niż w kraju.
Ojcowie mieszkają z teściami
Tendencja ta podkreśla trudne życie kobiet w krajach, które są uzależnione od dochodów z przekazów pieniężnych od chłopców i mężczyzn, którzy wyjechali za granicę.
Normy kulturowe, które nakazują pannom młodym zamieszkać z rodziną swoich nowych mężów są szczególnie silne w Albanii, Armenii, Tadżykistanie i Kirgistanie.
W Tadżykistanie, młodzi mężczyźni wyjeżdżają do pracy w Rosji w ciągu kilku miesięcy od zawarcia małżeństwa. Nowo poślubiona panna młoda zamieszkuje z rodzicami młodego pana młodego i ponosi odpowiedzialność za większość prac domowych w nowym gospodarstwie. Ale pieniądze z przekazów pieniężnych są wysyłane przez młodego człowieka do jego rodziców, a nie do żony.
Córki rzadko pracują i nie są mile widziane z powrotem do swoich domów rodzinnych w przypadku rozwodu. Dzieci otrzymują stosunkowo mało nauki, ponieważ zasoby są skoncentrowane na najstarszych pokoleniach.
Dlaczego tak się dzieje?
Niemal 30 lat po rozpoczęciu liberalizacji rynku, większości krajów postkomunistycznych nie udało się stworzyć środowisk, w których kwitnie zatrudnienie w sektorze prywatnym.
W rezultacie przekazy pieniężne pochodzące z migracji międzynarodowej pozostają głównym źródłem dochodów gospodarstw domowych. Członkowie gospodarstw domowych są wysyłani za granicę, aby zapewnić stały dopływ międzynarodowej waluty na utrzymanie tych, którzy pozostali.
Luki płacowe pomiędzy krajami w regionie są kluczowym czynnikiem napędzającym migrację międzynarodową. Płace są znacznie wyższe w pobliskiej Rosji niż na przykład w Kirgistanie czy Tadżykistanie. Są one również znacznie wyższe we Włoszech i Grecji niż w Albanii.
W 2013 roku przekazy pieniężne osiągnęły w Tadżykistanie wysoki poziom 49 procent PKB.
W 2017 roku Kirgistan był krajem najbardziej uzależnionym od przekazów pieniężnych. Prawie 33 procent PKB tego kraju w 2017 roku pochodziło z tego źródła. A w Albanii w latach 2008-2017 przekazy pieniężne wynosiły średnio 9,1 procent PKB.
Migracja i przekazy pieniężne zapewniają wiele korzyści gospodarstwom domowym i krajom przyjmującym. Migranci stanowią ubezpieczenie przed szokami dla dochodów gospodarstw domowych, takimi jak słabe zbiory lub choroba członków gospodarstwa domowego. Zwiększają również siłę nabywczą pozostałych członków gospodarstwa domowego.
Zmniejszają presję na tworzenie miejsc pracy
Jednakże istnieje kilka mniej pożądanych skutków polegania na dochodach z przekazów pieniężnych. Rządy są pod mniejszą presją, aby tworzyć miejsca pracy, na przykład. Ci, którzy mogliby wzniecać niepokoje – młodzi bezrobotni mężczyźni – są poza krajem. Nie ma ich w pobliżu, aby uczestniczyć w protestach domagających się lepszych warunków życia i możliwości zatrudnienia.
Przekazy pieniężne nie są często wydawane na inwestycje w edukację dzieci lub zakładanie nowych firm w krajach ojczystych. Zamiast tego, pieniądze w dużej mierze przeznaczane są na mieszkania i zakup towarów importowanych. Nie tworzy to długofalowego wzrostu ani nie generuje dochodów podatkowych na budowę sieci bezpieczeństwa socjalnego.
Wartość przekazów pieniężnych zmienia się w zależności od warunków ekonomicznych i politycznych w krajach przyjmujących migrantów. Ponadto, migracja może mieć poważne konsekwencje demograficzne.
Natura rynków dla niewykwalifikowanej siły roboczej jest prawdopodobnie istotna. Na przykład, tadżyccy migranci płci żeńskiej w Rosji są skoncentrowani na nisko płatnych pracach w przemyśle usługowym. Aby podjąć taką pracę, muszą one znać język rosyjski. Mężczyźni są skoncentrowani w sektorze budowlanym, gdzie znajomość języka rosyjskiego jest mniej niezbędna, a płace znacznie wyższe.
Jak Zachód może wpłynąć na zmianę
Poprzez finansowane z podatków składki na rzecz organizacji, w tym Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego, narody zachodnie mogą wspierać politykę, która zmniejsza zależność od migracji.
Instytucjonalne środowiska, które sprzyjają tworzeniu miejsc pracy w sektorze prywatnym, mogą zarówno zmniejszyć znaczenie międzynarodowych przekazów pieniężnych, jak i podnieść względny status kobiet w społeczeństwie.
Istnieją dowody z Wietnamu, że zmiany w warunkach lokalnego rynku pracy mogą również zmienić postawy wobec dzieci płci żeńskiej.
Jako warunek udzielenia preferencyjnych pożyczek międzynarodowych, zarządy organizacji międzynarodowych powinny mocno naciskać na reformy, które stworzą miejsca pracy w kraju.
Hodowla młodych mężczyzn na eksport nigdy nie była i nie powinna być udaną strategią rozwoju gospodarczego.
.