Dlaczego ciemnoskóre czarne dziewczyny jak ja nie wychodzą za mąż

Biorę głęboki oddech i przygotowuję palce. Upominam siebie za teatralne podejście do czegoś tak przyziemnego. Kolejny głęboki oddech.

„Zaczynamy”, mruczę, naciskając enter.

Mój profil został utworzony. Wydaje się to dość proste: machnij w lewo, aby odrzucić, machnij w prawo, aby wyrazić zainteresowanie.

Pojawia się pierwszy kwalifikujący się kawaler – nie w moim typie, macham w lewo. Potem pojawia się kolejny – zbyt młody, znów macham w lewo. Dziesięć machnięć w, a ja znaleźć się tekst mój najstarszy siostra to był zły pomysł. Nie sądziłam, że kiedykolwiek będę musiała korzystać z aplikacji randkowej, ale mężczyźni nie rozmawiają ze mną w żaden inny sposób.

Spędziłam tyle czasu próbując zrozumieć, co jest we mnie tak nieatrakcyjnego, że mężczyźni mnie unikają. Na początku myślałam, że to dlatego, że jestem onieśmielająca – słowo, które słyszałam używane do opisania mnie. Przez chwilę doszłam do wniosku, że nie jestem „aż tak interesująca”, co później wykorzystałam jako swoją biografię w mediach społecznościowych. Ale te wyjaśnienia nie wystarczą.

Prawdziwy problem patrzy mi prosto w twarz: moja głęboka mahoniowa skóra.

Koloryzm – uprzedzenie oparte na kolorze skóry – zahamował romantyczne życie milionów ciemnoskórych czarnych kobiet, w tym mnie. Nie jesteśmy tak samo doceniane jak nasze jaśniejsze odpowiedniki podczas poszukiwania romantycznych partnerów, nasza pula randek jest ograniczona z powodu czegoś tak arbitralnego jak rozmiar buta.

Jak inne systemy nierówności rasowej, amerykański koloryzm narodził się z niewolnictwa. Jak niewolnicy mistrzowie zgwałcił zniewolonych kobiet, ich jaśniejsze skóry nieślubne potomstwo były traktowane preferencyjnie w stosunku do ich ciemniejsze odpowiedniki, często pracuje w domu, w przeciwieństwie do pól. Ten porządek został utrwalony przez systemowy rasizm i uwewnętrzniony przez czarnych ludzi. Pozostaje żywy nawet teraz, podstępnie wkrada się w moje życie.

Mam wiele wspomnień o byciu poniżanym z powodu mojej karnacji, najbardziej przeszywające jest to z gimnazjum: dwie dziewczyny chichotały w mojej klasie historii Georgii podczas wyświetlania filmu dokumentalnego o niewolnictwie. Gdy film wyjaśniał pochodzenie uprzedzeń dotyczących koloru skóry, jedna z dziewczyn – rasy białej, o orzechowych oczach i jedyna czarna dziewczyna w klasie – szepnęła, że ona byłaby niewolnicą domową, ale ja byłabym niewolnicą polową. Gdy na ekranie pojawił się słynny obraz biczowanego Petera, opadłam na krzesło, w milczeniu witając ciężar ucisku na moich dwunastoletnich ramionach.

Pod wieloma względami nic się nie zmieniło od tamtego dnia. Ciemna skóra nadal wiąże się nie tylko z oczekiwaniem niższej klasy, ale i mniejszej urody, nie wspominając o nieczystości, mniejszej inteligencji i zmniejszonej atrakcyjności. W międzyczasie, gdziekolwiek nie spojrzymy, kobiety takie jak ja widzą odnoszących sukcesy czarnych mężczyzn w połączeniu z jasnoskórymi partnerkami, które zdają test papierowej torby – pozostałość po erze Rekonstrukcji, gdzie jedyni czarni godni uwagi musieli być jaśniejsi od papierowej torby. Ten „test” został nawet wprowadzony w miejscach takich jak historycznie czarne szkoły wyższe i uniwersytety jako nieformalna część procesu rekrutacji.

Dzisiaj, ta dyskryminacja gradacyjna pozostaje. „Typowe jest postrzeganie jasnoskórych czarnych kobiet jako reprezentujących piękno w czarnej społeczności, a zatem bardzo pożądanych dla małżonków o wysokim statusie” – mówi dr Margaret Hunter, która wykłada socjologię w Oakland’s Mills College i od ponad dwóch dekad bada związek między małżeństwem a koloryzmem. Hunter podsumowuje to w ten sposób: „Czarne kobiety w ogóle wychodzą za mąż mniej niż inne rasy, ale czarne kobiety o ciemniejszej skórze wychodzą za mężczyzn o niższym statusie społecznym niż najjaśniejsze czarne kobiety.”

Im jaśniejszy odcień, tym większe prawdopodobieństwo małżeństwa

Jasmine Turner, właścicielka BlackMatchMade, firmy swatającej z Chicago, zgadza się, że dotyczy to wszystkich czarnych kobiet. „Szczerze mówiąc, myślę, że czarne kobiety mają tendencję do obniżania swoich standardów, ponieważ znajdują wyzwania w randkowaniu. Teraz odkrywam, że czarne kobiety są jak 'Wiesz co, tak długo, jak on ma dobrą pracę i jest dobrą osobą …’ Nieważne, jak udane są, są otwarte na randki z nim.”

Nigdy nie byłem jednym do rozliczenia. Wziąłem to nastawienie do aplikacji, szukając tylko mężczyzn, którzy są zarobkowo zatrudnieni i dość przyzwoicie wyglądający. Ale zdecydowanie rozumiem co ona ma na myśli. Wcześniej randki sprawiały, że czułam, że muszę porzucić niektóre z moich obowiązkowych kryteriów – wykształcenie wyższe, stałą pracę, możliwość i chęć zapłacenia za pierwszą randkę – aby znaleźć partnera. Moja mama nawet mnie za to zbeształa, mówiąc mi, żebym podniosła swoje standardy: „Byłam na wielu randkach i żadna dziewczyna nie powinna nigdy płacić za pierwszą randkę!”

Ale moje uczucia o koniecznym spadku standardów zostały potwierdzone przez badania dr Darricka Hamiltona, profesora ekonomii i socjologii na Ohio State University. Hamilton zebrał informacje z Wielkomiejskiego Badania Równości Miejskiej z 2003 r., aby ustalić, dlaczego tak wiele ciemnoskórych kobiet, które umawiają się z mężczyznami, pozostaje kawalerami. Jego ocena miała na celu pokazanie, jak brak równowagi wśród kwalifikujących się czarnych mężczyzn – biorąc pod uwagę wysokie wskaźniki uwięzienia i ograniczony rynek pracy – wpływa na rynek małżeński.

Jego badania pokazują, że niedobór dostępnych mężów o „wysokim statusie” (zdefiniowanych jako wyższe poziomy wykształcenia, nie dorastających z pomocy publicznej, pochodzących z dzielnic, które miały mniejszą przestępczość), skutecznie pozostawiają czarnym mężczyznom kontrolę nad procesem selekcji randek. Z jego danych wynika, że 55% jasnoskórych kobiet było zamężnych, podczas gdy tylko 23% ciemnoskórych przeskoczyło miotłę.

” mają nienaturalną władzę na rynkach małżeńskich, która pozwala im licytować się o pobieżne cechy, takie jak odcień skóry”, powiedział mi Hamilton przez telefon. Innymi słowy, im jaśniejsza kobieta, tym większe prawdopodobieństwo małżeństwa. „Jednym z wyników, które znaleźliśmy było to, że czarne kobiety, które mają 'wyższy status’ spotkały się z większą karą na rynkach małżeńskich niż te o niższym statusie społeczno-ekonomicznym.”

Według jego badań, jestem uosobieniem opcji „wysokiego statusu”. Wykształcenie wyższe, pochodzenie rodzinne z klasy średniej, wiek 16-30 lat, sprawny fizycznie. Ale zgodnie z równaniem, nie mam „kapitału społecznego” (czytaj: kolor skóry), aby szukać wysokiej jakości meczu.

Ale zanim jeszcze zacznę myśleć o małżeństwie, muszę przejść przez etap randek. Turner mówi, że często widzi, jak czarni mężczyźni mijają doskonale nadające się do tego ciemnoskóre kobiety. „Czarni mężczyźni powiedzą, 'karnacja nie ma znaczenia’, ale mogą dać szansę kobiecie o jaśniejszej karnacji, która jest bardzo porównywalna do kobiety o ciemniejszej karnacji, kiedy nie dadzą szansy kobiecie o ciemniejszej karnacji.”

Efekty te odgrywają się w życiu kobiet takich jak ja i moja przyjaciółka Larissa. Zazwyczaj lubimy rozmawiać o książkach sci-fi i podróżach, ale dziś pytam ją, czy kiedykolwiek czuła się pomniejszona przez mężczyzn z powodu swojej karnacji. „Czasami czuję, jak ich oczy spuszczają się na mnie i kierują na śliczną białą dziewczynę obok, albo nawet na Yarę Shahidi o pięknej skórze” – mówi z nutką smutku w głosie. Chociaż widzi siebie wychodzącą za mąż, nie wie, czy skończy z czarnym mężczyzną. „Niekoniecznie widzę siebie idącą do ołtarza z czarnym facetem. Nie dlatego, że spisałam ich na straty lub dlatego, że nie chcę, ale po prostu realistycznie, w oparciu o to, jak traktuje mnie życie randkowe i jak się do mnie zwracają.”

05:55

Julie Wadley z North Carolina’s matchmaking service EliSimone, która zaspokaja potrzeby głównie czarnej klienteli, zaobserwowała tę dynamikę w swojej dziedzinie. „Miałam kolegów, którzy byli jak, 'Hej, mam czarnego klienta, a on jest otwarty na każdą rasę’. Ja na to: 'Och, OK, świetnie! Wyślę ci kilka meczów, które pasują do tego, czego on szuka. Wtedy oni wrócą i powiedzą, 'Ona jest zbyt etniczny wygląd’.”

Wiem dokładnie, co ona ma na myśli, ale pytam i tak: „Co oznaczałoby 'zbyt etniczne’, jeśli chodzi o wygląd?”

„Ciemna skóra. Ktoś, kto jest prawdopodobnie brązowy do ciemnej skóry. Ktoś z naturalnymi włosami. Ktoś, kto ma rozmiar powyżej szóstki” – odpowiada. „Założyłbym się o 5000 dolarów, że każdy z moich czarnych kolegów miał taką sytuację. Gdzie wrócą i powiedzą, 'Uh, dobrze, on szuka tylko kogoś, kto jest bardzo sprawiedliwy’; lub, 'On szuka kogoś, kto jest jasnoskóry’.”

Wciąż, Wadley mówi mi, ona ma nadzieję, że nie piszę artykuł „biada mi, nikt nie chce ciemnoskórych dziewczyn”. Skrzywiłam się słysząc to, mając nadzieję na to samo, w głębi duszy. Ale ten temat nie napawa optymizmem.

’It made me feel like I would never be wanted’

Pisząc ten artykuł, powraca wspomnienie, o którym dawno zapomniałam. Na uniwersytecie, w kolejce do odprawy bezpieczeństwa w akademikach, wpadłem na przyjaciela mojego byłego współlokatora. Zapytałem o coś, co ktoś powiedział. Natychmiast jego twarz zmieniła się z radości w złość. „Jesteś za ciemna, żeby tak do mnie mówić, Dream” – szyderczo stwierdził. Zraniona aż do wściekłości, warknęłam i odeszłam. Nigdy nie mieliśmy rozmowy ponownie.

I bez celu skimlessly aplikacji późno jednej nocy, swiping lewo, prawo, prawo, lewo. Zrobiłem tylko kilka meczów od pobrania go tydzień wcześniej. Wtedy, natknąłem się na profil. „Umawiam się tylko z jasnoskórymi kobietami…” czytam w jego bio, mimo że jego kolor skóry pasuje do mojej. Nie zamierzałem swipe prawo w pierwszej kolejności – nie był słodki – ale nadal czuję szczecinę mojego sophomore roku. I roll my eyes, and swipe to the next one.

I would like to think I’ve grown up since that 19-year-old who was insulted at the gate of my dorm. Moja ciemna skóra nie jest czymś, czego należy się wstydzić, nawet jeśli poprzedni kochankowie dali jasno do zrozumienia, że wstydzą się być ze mną związani z tego powodu. Wszystko to już przerabiałam – spotykam się z kimś, ale w naszym związku panuje tajemnica: ręce, które trzymają cię tylko na osobności, niechęć do pokazania cię rodzinie i przyjaciołom, pocałunki, które spotykają się z twoimi ustami tylko wtedy, gdy nikt inny nie widzi.

Nienawidzę tego, że musiałam błagać o legitymację w moich intymnych związkach. Nienawidzę tego, że moi przyjaciele też musieli to robić. Chcę miłości, ale moje poczucie własnej wartości jest zbyt wysoką ceną do zapłacenia.

Sharlene i ja poznaliśmy się na koncercie Kendricka Lamara podczas naszego pierwszego roku w college’u i od tamtej pory pozostajemy w kontakcie. Wiedząc, że podzieliła się podobnymi odczuciami na temat randek w przeszłości, nawiązuję kontakt, mając nadzieję na zaokrąglenie mojej perspektywy w tej sprawie. „Czuję, że ciemnoskóre kobiety były tylko kobietami, które mężczyźni mieli za zamkniętymi drzwiami. Nie były żonami trofeów na tyle, by pokazać je światu. Ktoś nie chce pokazać mnie off, ale następną rzeczą, wiesz, mają kogoś lżejsze i są one pokazując je off … To sprawiło, że czuję się jak bym nigdy nie chciał.”

Deflated, rozmawiam z Elizabeth, mój były sophomore roku współlokator, który jest teraz w jej trzecim roku studiów prawniczych. Pytam, czy partner powiedział coś niegrzecznego do niej z powodu jej koloru skóry. Ona wymienia człowieka, którego znam, ku mojemu przerażeniu. „Był tylko komentarz, który zrobił jeden raz. 'Chcę mieć białą rodzinę'”. Śmieje się: „To było dla mnie takie dziwne, bo mówisz mi, że chcesz mieć białą rodzinę. Nie mogę ci tego dać! Jakby, dlaczego mówisz do mnie?”

„Chcę białej rodziny.” Te słowa trzymają się mnie przez resztę dnia, obciążając mnie jak bela bawełny. Do oczu napływają mi łzy. Zastanawiam się: czy ciemnoskóre kobiety są tylko zmienniczkami, dopóki nie spotkają swojego upragnionego partnera? Czy wszyscy ci mężczyźni naprawdę chcą tylko białych rodzin?

Kilka nocy w aplikacji, inny facet wyskakuje na moim ekranie – przyzwoicie wyglądający i pozornie zarobkowo zatrudniony. Jestem lekko zainteresowana. Jego profil bio to tylko jedna linijka: „Im ciemniejsza jagoda, tym słodszy sok.”

Moje natychmiastowe myśli ostrzegają mnie o możliwym fetyszu. Randki z ciemnoskórymi często wiążą się z obosiecznym mieczem: jesteśmy niechciane, z wyjątkiem mężczyzn, którzy chcą z nas stworzyć doświadczenie, całkowicie pomijając naszą osobowość. Stajemy się pustymi obiektami, pojazdami dla przyjemności, a nie wielowymiarowymi istotami.

Hunter wokalizuje ten sentyment. „W tym samym czasie, istnieje również pewien rodzaj fetyszyzacji ciemniejszej skóry. Czasami słyszy się, że ludzie mówią 'lubię tylko ciemnoskóre kobiety’, albo że 'ciemna skóra jest sexy’, albo coś w tym stylu” – opowiada. „Nie, żeby te rzeczy nie były prawdziwe lub dobre, ale one również w pewien sposób uprzedmiotawiają lub seksualizują w sposób, który niekoniecznie jest rozwiązaniem problemu dyskryminacji. To jest odwrócenie, w zasadzie.”

Kawaler na moim ekranie dzieli mój mahoniowy odcień skóry. Ale obawiam się, że on, podobnie jak inni czarni mężczyźni, może paść ofiarą tej formy uprzedmiotowienia. Pamiętam, jak Sharlene wyraziła swoją frustrację z powodu tego, że jej piękno jest postrzegane jako głęboka skóra. „Nie możemy po prostu dostać zwykłego komplementu” – ubolewa. „Wiem, że ludzie myślą, że nazywanie mnie czekoladą przez cały czas, albo mówienie o tym, że 'twoja skóra jest piękna’ jest komplementem. Ale dlaczego nie mogę po prostu być piękna?”

Słyszę, co ona i dr Hunter mówią, ale moje wybory są nieliczne. Czuję się ograniczony; zostałem stworzony, aby czuć się w ten sposób. W końcu przeciągam palcem w prawo. Mój ekran ciemnieje, ogłaszając, że dopasowanie zostało dokonane. Czatujemy, ale iskra nie jest tam.

Ale trzy tygodnie po dołączeniu do aplikacji, w końcu trafiam w sedno i zaczynam mieć więcej zabawy. Dopasowałem się do kogoś, kto wydaje się obiecujący. On jest inteligentny, pracujemy w tej samej branży, a nasze rozmowy online były przyjemne. Pytam go o spotkanie, a on się zgadza.

Spotykamy się w hali spożywczej; dla mnie to krótki spacer i pociąg przez miasto, ale czuje się jak świat daleko. W drodze przeze mnie przebiega cały szereg nadziei. Mam nadzieję, że będę go tak samo pociągać na żywo, jak w sieci. Mam nadzieję, że mnie nie zamorduje.

Podchodzę do sali, biorę głęboki oddech i przygotowuję palce do pociągnięcia drzwi. „Zaczynamy”, szepczę do siebie.

• Podziel się swoim doświadczeniem z koloryzmem: użyj hashtagu #ShadesofBlack na mediach społecznościowych

.