Czterdzieści pięć lat temu członkowie Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego zdecydowali, niewielką większością 58 procent głosów, o usunięciu „homoseksualizmu” z listy zaburzeń psychicznych w swoim Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych. Na starość wielki działacz na rzecz praw gejów Frank Kameny wspominał 15 grudnia 1973 roku jako dzień, w którym „psychiatrzy masowo nas wyleczyli”
Za jednym zamachem A.P.A. pomogło przekształcić homoseksualizm z choroby w tożsamość społeczną. Światowa Organizacja Zdrowia potrzebowałaby kolejnych 27 lat, aby wyeliminować homoseksualizm z własnej klasyfikacji zaburzeń psychicznych w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, obszernym podręczniku zawierającym około 55 000 kodów diagnostycznych, których lekarze wszędzie używają do stawiania diagnozy i zwrotu kosztów ubezpieczenia. Ale tego lata, W.H.O. pobiła A.P.A. w innej kwestii – praw transseksualistów – przenosząc „niezgodność płci” z rozdziału o zdrowiu psychicznym do rozdziału o zdrowiu seksualnym. Na swojej stronie internetowej, pod nagłówkiem „Mały kodeks, duży wpływ”, W.H.O. mówi, że niezgodność płci jest stanem zdrowia seksualnego, dla którego ludzie mogą szukać usług medycznych, ale „dowody są teraz jasne, że nie jest to zaburzenie psychiczne.”
A.P.A. powinna teraz zrobić to samo, eliminując swoją kategorię dysforii płciowej, termin techniczny dla ludzi nieszczęśliwych z powodu ich niezgodności płci. Byłby to ważny krok w rozwoju praw transseksualistów i zmniejszeniu stygmatyzacji i uprzedzeń, których doświadczają ludzie, którzy z powodu niczego, co oni sami lub ktokolwiek inny zrobił źle, nie mogą przestrzegać płci, która została im przypisana przy urodzeniu.
Decyzja w sprawie homoseksualizmu z 1973 roku nauczyła nas, że nie powinniśmy oczekiwać zbyt wiele zbyt szybko. Rzeczywiście, Frank Kameny przecenił siłę A.P.A. dla sarkastycznego efektu. Większość z 42 procent, które się sprzeciwiły, trzymała się psychoanalitycznego poglądu wyartykułowanego przez Sigmunda Freuda w 1914 roku, że homoseksualizm jest problemem rozwojowym. W ramach kompromisu organizacja zachowała w kolejnych edycjach diagnozy oznaczające ludzi nieszczęśliwych z powodu bycia homoseksualistami – na przykład homoseksualizm dystoniczny – i całkowicie wyeliminowała homoseksualizm dopiero w rewizji z 1987 roku.
.