Konstrukcja rewolweru podwójnego działania wprowadzona przez Dan Wesson została wynaleziona przez Karla R. Lewisa. Lewis był odpowiedzialny za szereg nowych projektów broni palnej podczas pracy dla różnych producentów broni palnej, w tym wojskowego granatnika łamanego 40 mm i rewolweru Colt Trooper kalibru .357. Lewis wynalazł wcześniej system wymiennych luf dla rewolwerów, który został zastosowany w prototypie Dan Wesson. Podczas gdy prawie wszystkie rewolwery mają lufę przykręconą do szkieletu (która musi być zdemontowana i zamontowana przez doświadczonego rusznikarza), pomysł Lewisa polegał na umieszczeniu przewodu lufy w oddzielnej osłonie zabezpieczonej nakrętką na wylot, która napina lufę i zapewnia podparcie na obu jej końcach. Odkręcając nakrętkę na pysku, osłona i lufa mogły być zdejmowane i wymieniane na lufy o różnych długościach i konfiguracjach osłony. Fakt, że lufa DW jest podparta i naprężona na obu końcach (wraz z możliwością precyzyjnego dostrojenia odstępu lufa-cylinder) spowodował znaczny wzrost celności w porównaniu z konwencjonalnymi konstrukcjami rewolwerów.
Inną różnicą w nowej konstrukcji było umiejscowienie zatrzasku zwalniającego cylinder. W innych rewolwerach zatrzask ten umieszczony jest na szkielecie, za cylindrem. Rewolwery Dan Wesson mają zatrzask zamontowany na dźwigu cylindra, co miało na celu zwiększenie wytrzymałości rewolweru poprzez umieszczenie mechanizmu blokującego w miejscu, gdzie dźwig cylindra pasuje do szkieletu. Kolejną zmianą w stosunku do większości istniejących konstrukcji było zastosowanie spiralnej sprężyny głównej, której pionierem był Lewis, projektując Colta Troopera .357. Rewolwery z płaską sprężyną główną muszą mieć metalowy szkielet, aby zakotwiczyć jeden jej koniec, podczas gdy drugi styka się z młotkiem. Szkielet ten zazwyczaj tworzy podstawowy kształt chwytu ręcznego, do którego przymocowane są obsady. W konstrukcji Dana Wessona sprężyna główna znajduje się wewnątrz krótkiego przedłużenia szkieletu, a magazynek mocuje się do tego przedłużenia za pomocą śruby wprowadzonej pionowo przez dolną część szkieletu. Brak stalowego obrysu szkieletu pozwala na większą ilość rozmiarów i stylów chwytu, ponieważ każdy uchwyt, który może zaakceptować krótką obudowę sprężyny głównej może być użyty.
Pierwszymi produkowanymi rewolwerami z wymiennymi lufami były Dan Wesson Modele W8, W9, W11, i W12, wszystkie średniej wielkości rewolwery szkieletowe w kalibrze .38 Special lub .357 Magnum. W8 i W11 miały albo stały tylny celownik, albo tylny celownik regulowany tylko do wiatrówki, podczas gdy W9 i W12 posiadały tylny celownik w pełni regulowany zarówno do wiatrówki jak i do elewacji. Lufy i szydła w obu modelach były wymienne i wykorzystywały dużą, zewnętrznie montowaną nakrętkę na końcu kufy do zabezpieczenia lufy i szydła. Osłony w tych wczesnych modelach miały wydłużony kołnierz (znany kolekcjonerom jako „Pork Chop” shrouds), który łączył się z przednią częścią szkieletu rewolweru. Początkowe opcje lufy/osłony to 2 1/2 cala, 4 cale, 6 cali i 8 cali. Niestandardowy klucz do nakrętek lufy i przyrząd pomiarowy były dostarczane z każdym pistoletem, a wymiana lufy mogła być dokonana w dwie minuty lub mniej.
Modele 14 i 15Edit
W 1971 roku DW wprowadziło Modele 14 (stałe przyrządy celownicze) i 15 (regulowane przyrządy celownicze) w kalibrze .357 Magnum. Nowe modele nadal używały lufy z kołnierzem typu „pork chop”, ale nakrętka kagańca została przeprojektowana i zagłębiona wewnątrz osłony, aby poprawić wygląd pistoletu. W rezultacie, narzędzia do wymiany luf w modelach 12 i 15 są niewymienne. Kolejną nowością było wprowadzenie mechanicznego ogranicznika zapobiegającego nadmiernemu wychyleniu spustu, który zmniejsza wpływ ruchu spustu na sam pistolet, jednocześnie skracając czas powrotu spustu, co zwiększa celność. Modele W11 i W12 zostały wycofane z produkcji w 1974 roku.
Modele 14-2 i 15-2Edit
W latach 1975-1976, dalsze udoskonalenia Modeli 14 i 15 zostały wprowadzone do produkcji jako Modele 14-2 i 15-2. Model 15-2 stał się najbardziej znanym i najlepiej sprzedającym się modelem rewolweru Dan Wesson, który wszedł do produkcji. W modelu 15-2 zastosowano kołek rolkowy umieszczony w szkielecie jako kołek centrujący w połączeniu z precyzyjnie wywierconym otworem w każdym zespole osłony, aby ułatwić prawidłowe wycentrowanie i ustawienie osłony, eliminując w ten sposób potrzebę stosowania kołnierzowych osłon lufy. W modelu 15-2 wprowadzono więcej opcji luf i szyn, w tym lufy i szyny o długościach 2,5, 4, 6, 8, 10, 12 i 15 cali, częściowe lub pełne szyny z żebrami pełnymi lub wentylowanymi oraz zdejmowane i wymienne przednie przyrządy celownicze. Model 15-2 mógł być zamawiany jako „Pistol Pacs” z 3 (początkowo), a później 4 (lub więcej) zestawami lufa/osłona, dostarczanymi wewnątrz walizki z włókna szklanego z narzędziem do wymiany lufy i przyrządami do pomiaru prześwitu; jednakże większość pistoletów była sprzedawana tylko z jedną lufą, przy czym nabywcy mogli dokupić inne lufy później. Wszystkie lufy i osłony w ramach danej serii są kompatybilne, a więc szkielet Modelu 15-2 z lat 70-tych może być wyposażony w lufę z lat 90-tych i osłonę wykonaną w 2016 roku. Model 15-2 znacznie zwiększył sprzedaż w stosunku do wcześniejszych modeli i często widywano go w użyciu zarówno wśród strzelców wyborowych, jak i myśliwych.
Modele Large Frame MagnumEdit
Pod koniec 1980 roku, po trzech latach prac rozwojowych, firma Dan Wesson wprowadziła na rynek rewolwer o dużej ramie w kalibrze .44 Magnum/Special, przeznaczony dla myśliwych i strzelców wyborowych (zwłaszcza na zawody w strzelaniu do tarczy metalowej lub silhouette target). Zaprojektowany do przedłużonego użycia z ładunkami magnum o pełnej mocy, nowy Model 44 wykorzystywał większą i mocniejszą ramę niż Smith & Wesson Model 29 (waga M44 wynosiła 48 uncji z 4-calową lufą), i charakteryzował się solidną ramą bez oddzielnej płyty bocznej, co również zwiększyło wytrzymałość. Oprócz jednoczęściowej ramy, Model 44 zawierał inne nowe cechy mające na celu zwiększenie celności, takie jak ryflowanie i lufy z otworem dławikowym.
Model 44 lub Large Frame Dan Wesson był początkowo oferowany z 4″, 6″, 8″ lub 10″ wymiennymi opcjami lufy/osłony, a większość pistoletów była dostarczana z 6-calową lufą. Później wprowadzono lufę/osłonę 2 1/2″, dostępną jako oddzielna opcja w fabryce. Podobnie jak Model 15-2, Model 44 mógł być zakupiony z różnymi konfiguracjami osłony – z częściową lub pełną osłoną, z lufą z pełnym lub wentylowanym żebrem. Model 44 można było również nabyć z kompensatorem lufy „Power Control”. Była to lufa ze stali nierdzewnej przewiercona promieniście na końcu lufy z szeregiem małych portów. Dwa małe otwory wentylacyjne wycięte w górnej części osłony lufy odprowadzały nadmiar gazu i zmniejszały pozorny odrzut broni, chociaż cecha ta eliminowała możliwość stosowania odlewanych pocisków ołowianych ze względu na gromadzenie się ołowiu i węgla. W owym czasie Dan Wesson M44 był najlżej odbijającym się pistoletem .44 magnum, jaki kiedykolwiek wyprodukowano. Lekki odrzut stanowił korzyść uboczną w zawodach sylwetkowych IHMSA. Wysoki poziom wewnętrznej celności Modelu 44, w połączeniu z doskonałym spustem i szybkim czasem zamka, spowodował wzrost popularności M44 w zawodach rewolwerowych ciężkiego kalibru, choć broń ta była również popularna wśród myśliwych z bronią ręczną i sportowców, którzy chcieli mieć broń do ochrony osobistej przed niedźwiedziami lub innymi dużymi drapieżnikami. Lufa Power Control i wentylowana osłona zostały ostatecznie zarzucone, chociaż DW eksperymentował z zewnętrznym kompensatorem montowanym na osłonie w późniejszych modelach.
W ciągu kilku lat Dan Wesson wprowadził swoje rewolwery Large Frame w innych kalibrach, w tym .41 Magnum (Model 41) i .45 Long Colt (Model 45). Wersje tych rewolwerów wykonane ze stali nierdzewnej były oznaczone 7-przedrostkiem tj. Model 744, 745 itd.
.