De afgelopen jaren is de Federal Communications Commission (“FCC”) een microkosmos geworden van de politieke gevechten in het Congres. De door de Democraten gecontroleerde Wheeler-commissie noemde haar Net Neutrality Order “Protecting and Promoting the Open Internet.” Om niet achter te blijven noemde de door de Republikeinen gecontroleerde Pai Commissie, die deze Order ongedaan maakte, haar eigen Order “Restoring `Internet Freedom”. En net als de uitspraken van het Congres, proberen de commissarissen de krantenkoppen te halen met dramatische verklaringen over dreigend onheil als hun beleid niet wordt uitgevoerd. Wij tonen aan dat de onnoemelijke maatschappelijke schade die beide partijen beweren betrekkelijk weinig tot geen feitelijke ondersteuning heeft. Het achterhaalde onderscheid tussen informatie- en telecommunicatiediensten verergert de situatie nog omdat een groot deel van de regelgevingsgeschiedenis daarop is gebaseerd. Als een mogelijke stap voorwaarts in de richting van een theoretisch onderbouwde, op bewijzen gebaseerde besluitvorming bevelen de auteurs aan de silo-mentaliteit, waarbij men zich concentreert op de vraag of bepaalde diensten informatiediensten of telecommunicatiediensten zijn (b.v. breedbandinternettoegangsdiensten (BIAS)), te verlaten en zich te richten op de transmissie van pakketten over breedbandnetwerken. Een dergelijke aanpak zou nieuwe perspectieven vergemakkelijken met als doel een meer coöperatieve, minder confronterende besluitvorming op het gebied van regelgeving.