Lisinopril, een medicijn dat veel wordt gebruikt voor de behandeling van hoge bloeddruk en andere cardiovasculaire aandoeningen, kan soms angio-oedeem van de dunne darm veroorzaken, suggereert een case report.
Hoewel het zelden voorkomt, moeten artsen angio-oedeem herkennen als een mogelijke bijwerking van lisinopril, en een tijdige diagnose en adequate behandeling bieden in de aanwezigheid van acute buikpijn.
Het case report, “Angio-oedeem van de dunne darm veroorzaakt door lisinopril,” werd gepubliceerd in het tijdschrift BMJ Case Reports.
Lisinopril, een remmer van het angiotensine-converterend enzym (ACEi), wordt vaak gebruikt om hypertensie en andere hart- en vaatziekten te behandelen. Het is bekend dat deze remmers de accumulatie van bradykinine bevorderen, waardoor de bloedvaten ontspannen en wijder worden. Maar bradykinine verhoogt ook de doorlaatbaarheid van de bloedvaten (waardoor vloeistoffen en gassen kunnen passeren), wat bijdraagt tot angio-oedeem.
Angio-oedeem veroorzaakt door bradykinine is een zeldzame gebeurtenis die elk orgaan kan treffen. Meestal ontwikkelt de aandoening zich in de lippen, de tong, het gezicht en de bovenste luchtwegen. Maar in zeldzamere gevallen kan het andere lichaamsweefsels aantasten, zoals de darmen.
Angio-oedeem van de darm is echter moeilijk te diagnosticeren, omdat het zich meestal manifesteert met buikpijn, misselijkheid, braken en diarree, wat andere ziekten kan nabootsen en tot een verkeerde diagnose kan leiden.
Een team onder leiding van onderzoekers van de Michigan State University presenteerde nu het geval van een 42-jarige man met angio-oedeem van de dunne darm. Hij was naar het ziekenhuis verwezen vanwege acute buikpijn die vooral het linker onderkwadrant van de buikstreek betrof.
Hij had een klinische voorgeschiedenis van hypertensie en chronische nierziekte. Hij klaagde over hevige buikpijn die verergerde wanneer hij at of dronk. Deze symptomen gingen ook gepaard met misselijkheid, braken, ademhalingsmoeilijkheden en duizeligheid.
Een analyse van zijn bloed toonde hoge niveaus van witte bloedcellen, wat op een ontsteking wijst. Vervolgens toonde een computertomografie (CT) scan van de buikstreek dikwandige dunne darmlussen, en bewijs van lichte vrije vloeistof in de buik- en bekkenholten.
Onderzoekers vermoedden inflammatoire darmziekte of colitis, en begonnen een behandeling met de antibiotica ciprofloxacine en metronidazol. De patiënt vertoonde echter geen tekenen van verbetering.
Terwijl een aanvullende CT-scan geen nieuwe klinische manifestatie aantoonde, onthulde een herziening van de klinische voorgeschiedenis van de patiënt dat hij was begonnen met een behandeling met lisinopril ongeveer twee weken voordat hij de symptomen kreeg.
Gezien het gedocumenteerde risico van darmangio-oedeem gekoppeld aan ACEi-gebruik, werd de behandeling met lisinopril onmiddellijk gestaakt. Binnen 24 uur vertoonde de patiënt aanzienlijke verbeteringen, en hij werd vervolgens ontslagen zonder meldingen van herhaling.
“ACEi-geïnduceerd angio-oedeem van de dunne darm is een zeldzame bijwerking; toch is het belangrijk om deze bijwerking te herkennen omdat het medicijn een van de meest voorgeschreven medicijnen in het land is,” concludeerden de onderzoekers.