Ludzkość musi zmierzyć się z rzeczywistością, że nie może w nieskończoność polegać na spalaniu węgla, gazu i ropy dla zaspokojenia większości swoich potrzeb energetycznych. W nieuniknionym procesie stopniowego zastępowania paliw kopalnych można rozważyć wiele technologii energetycznych, a większość z nich zostanie wykorzystana w konkretnych zastosowaniach. Uważamy jednak, że w perspektywie długoterminowej technologia rozszczepienia jądrowego jest jedynym rozwiniętym źródłem energii, które jest w stanie dostarczyć ogromne ilości energii, jakie będą potrzebne do funkcjonowania nowoczesnych społeczeństw przemysłowych w sposób bezpieczny, ekonomiczny, niezawodny i zrównoważony, zarówno pod względem środowiskowym, jak i w odniesieniu do dostępnej bazy zasobów. W związku z tym rozszczepienie jądrowe musi odegrać główną rolę w tej niezbędnej transformacji systemu zaopatrzenia w energię w XXI wieku.
W pierwszej fazie tej niezbędnej globalnej transformacji energetycznej należy położyć nacisk na przekształcenie większej części światowej mocy wytwórczej energii elektrycznej z paliw kopalnych na rozszczepienie jądrowe. Można to realistycznie osiągnąć w ciągu kilku dziesięcioleci, jak to już uczyniono we Francji w latach 70. i 80. Taka transformacja energetyczna doprowadziłaby do znacznego zmniejszenia globalnej emisji dwutlenku węgla, a także do redukcji innych istotnych gazów cieplarnianych, takich jak metan. Kraje uprzemysłowione powinny przejąć inicjatywę w tej transformacji.
Ponieważ metan jest silnym gazem cieplarnianym, zastąpienie elektrowni węglowych elektrowniami gazowymi niekoniecznie spowoduje zmniejszenie poziomu emisji gazów cieplarnianych, nawet w przypadku stosunkowo niskich wskaźników wycieku gazu ziemnego do atmosfery.
Źródła energii popularnie znane jako „odnawialne” (takie jak wiatr i słońce) będą trudne do dostarczenia potrzebnych ilości energii w sposób zrównoważony, ekonomiczny i niezawodny. Są one z natury nieciągłe i jeśli mają być wykorzystywane do dostarczania energii elektrycznej do sieci przy obciążeniu podstawowym, wymagają zasilania awaryjnego lub magazynowania energii. Takie zasilanie rezerwowe musi być elastyczne i w większości przypadków pochodzi ze spalania paliw kopalnych (głównie gazu ziemnego). Wykorzystywane w ten sposób nieciągłe źródła energii nie spełniają wymogów zrównoważonego rozwoju, ani nie są ekonomicznie opłacalne, ponieważ wymagają nadmiarowych, nie w pełni wykorzystanych inwestycji w moce zarówno wytwórcze, jak i przesyłowe.
Instalacje energii nieciągłej, w połączeniu z instalacjami zasilania rezerwowego opalanymi gazem, w wielu przypadkach będą miały łączny wskaźnik emisji gazów cieplarnianych wyższy niż samodzielne elektrownie węglowe o takiej samej mocy wytwórczej. Należy rozważyć wprowadzenie opłaty za przyłączenie do sieci, która byłaby nakładana na kraje o dużej przerywanej mocy wytwórczej, w celu zrekompensowania krajom sąsiadującym możliwości wykorzystania ich wzajemnie połączonych sieci elektrycznych jako mocy rezerwowej. Ponadto, nieciągłe źródła energii mają tendencję do negatywnego wpływu na stabilność sieci, zwłaszcza w miarę wzrostu ich penetracji rynku.
Alternatywa – dedykowane magazynowanie energii dla podłączonych do sieci nieciągłych źródeł energii (zamiast zasilania rezerwowego) – w wielu przypadkach nie jest jeszcze ekonomicznie opłacalna. Jednak źródła nieciągłe plus magazynowanie mogą być ekonomicznie konkurencyjne dla lokalnych dostaw energii elektrycznej w geograficznie odizolowanych regionach bez dostępu do dużej sieci elektrycznej. Jednak nawet wtedy energia pochodząca z rozszczepienia jądrowego będzie niezbędna do zastąpienia większości paliw kopalnych w tym stuleciu.
.