Można zadać sobie pytanie widząc ten tytuł: czy w Norwegii naprawdę jest coś do powiedzenia na temat uwodzenia? Czy w ogóle istnieje w Norwegii taka „sztuka”? We Włoszech można by pisać o casanovach i seksownych brunetkach przystających z langourowymi oczami i głośnymi rozmowami, we Francji byłyby to urodzone seduktorki oraz paryżanki z klasą i snobizmem drażniące mężczyzn czerwoną szminką i długimi papierosami. Ale czy w Norwegii? Tak, Norwegowie również mają pewne kody i tajemnice związane z uwodzeniem, i wszystkie one zostaną Ci teraz ujawnione! Jako zastrzeżenie muszę powiedzieć, że prawdopodobnie nie są one wszystkie ujawnione tutaj, tylko te, które udało mi się uchwycić pomimo słabej znajomości języka norweskiego i wielu nieporozumień kulturowych.
Dowiedziałem się, że norweska sztuka uwodzenia opiera się na trzech podstawowych zasadach. Pierwszą z nich jest kontakt wzrokowy. W każdym otoczeniu (w metrze, na imprezie, w barze) mężczyzna lub kobieta będą patrzeć ci prosto w oczy przez kilka sekund. Możesz pomyśleć, tak jak ja, że ten facet patrzy na ciebie w dziwny sposób. Czy on mnie prześladuje? NIE, on próbuje cię uwieść swoim hipnotyzującym długim kontaktem wzrokowym. Jeśli jesteś skandynawską kobietą, spojrzysz w tył, z mrugnięciem (?) lub jakimś długim uśmiechem. I to jest początek czegoś, jak sądzę.
Mężczyźni rzadko zrobią coś więcej w swojej części norweskiego procesu uwodzenia. Reszta wydaje się być zadaniem kobiety (patrz zasada numer 2: odwrócenie ról).
Problem polega na tym, że takie subtelne oznaki zainteresowania ze strony mężczyzn są zupełnie niewidoczne dla oczu zagranicznych kobiet, ponieważ jesteśmy przyzwyczajone do ciężkiego flirtu i oglądania wielkich znaków o wymiarach 2 metry na 4 zrobionych przez mężczyzn specjalnie dla nas. Tutaj jest to mały Post-it schowany w kieszeni faceta. Nic dziwnego, że nie możemy go zobaczyć i przeczytać. Dopiero po kilku latach pobytu w Norwegii zrozumiałam, że mężczyźni flirtują na swój specyficzny sposób, aby nie zrobić nic, co mogłoby naruszyć Twoją prywatną przestrzeń.p>
Więc wniosek numer jeden: mężczyźni nie zrobią nic więcej niż spojrzenie na Ciebie przez kilka sekund, aby okazać zainteresowanie, ponieważ są nieśmiali i/lub przestraszeni i/lub bardzo szanują kobiety. Jeszcze nie wiem, co jest najsilniejsze. Ale czasami są nawet zbyt nieśmiali, aby to zrobić. W takim przypadku przejdź bezpośrednio do zasady numer trzy: alkohol.
Druga podstawowa zasada jest logicznie powiązana z efektem pierwszej zasady. Ponieważ mężczyźni nie są zbyt odważni i potrzebują dużo moralnego wsparcia i zachęty, aby rozmawiać z kobietami, zaobserwowałem, że istnieje odwrócenie ról w tym, co my, południowcy, postrzegamy jako zwykłe podejrzane: mężczyzna uganiający się za kobietą, kobieta grająca trudną do zdobycia, mężczyzna próbujący przekonać kobietę mimo wszystko, mówiąc jej, że jej oczy odbijają wszystkie gwiazdy tego wszechświata, że jest piękna, że nie, nie wygląda grubo w tej sukience. Patriarchalne, prawdopodobnie. Bardziej romantyczne, zdecydowanie.
Skandynawskie kobiety pracują na to, podczas gdy my siedzimy i trzepoczemy rzęsami. One stają się aktywne i zapraszają mężczyzn do tańca i flirtują otwarcie, podczas gdy kobiety z Południa uczone są robić te rzeczy subtelnie i dyskretnie. Wiesz, z odrobiną stylu i godności, nie pijane, z opalenizną schodzącą z twarzy, jak to często widywałam w Wielkiej Brytanii. W Kopenhadze, gdzie w każdy piątkowy i sobotni wieczór odbywa się jakiś targ mięsny, ludzie patrzą na siebie przez minuty i godziny po całej sali (imprezie, barze), aż jeden z nich podejdzie do drugiego i powie „my place or your place?”. Albo kobiety po prostu podchodzą do faceta w kawiarni, podają swój numer i mówią „podobasz mi się, zadzwoń do mnie”. Chociaż widzę korzyści z tego, że kobiety tak postępują, jest to tak obce, że mogę tylko płakać za wszystkimi latynoskimi dziewczynami, które nigdy nie ośmielają się robić takich rzeczy. Z drugiej strony, kilku Francuzów, których spotkałem, otrzymało propozycje nagłych jednonocnych numerków od Duńskich lub Norweskich kobiet w barach lub na imprezach, ale odmówili. Najwyraźniej skandynawskie kobiety nie są w ogóle przyzwyczajone do tego, że mężczyźni mówią im „nie dziękuję, nie jestem zainteresowana uprawianiem seksu z nieznajomymi, z którymi wcześniej nie rozmawiałam”. Nieźle się wściekły (oczywiście są to informacje z drugiej ręki, sama nigdy tego nie doświadczyłam). Niektórzy mężczyźni faktycznie lubią część goniącą, w naszej części świata to jest to, co nazywa się uwodzeniem.
W bardziej machistycznych społeczeństwach, takich jak Francja czy Włochy, taki otwarty flirt od kobiety będzie postrzegany jako zaproszenie dla wszystkich mężczyzn w sąsiedztwie. Niektórzy mężczyźni (nie wszyscy oczywiście) już flirtować mocno, gdy uninvitied, więc wyobraź sobie, jeśli aktywnie szukać uwagi. Aby uniknąć molestowania, jak również być traktowane jako „łatwe” lub gorzej, południowoeuropejskie kobiety uśmiechają się trochę, ignorować trochę, i niech facet cierpi i starają się ciężko je uwieść. Co dzieje się z kobietami, które wychowały się w takim otoczeniu, gdy trafiają do Norwegii? Przyzwyczajone do bycia uwodzonymi tygodniami i miesiącami przez mężczyzn, z kwiatami, podróżami i spełnianiem marzeń? Cóż, szkoda dla ciebie, mrugnij do tyłu i pogódź się z tym.
Więc drugi wniosek: Norweżki są nieustraszone. Co jest dobre, jak sądzę, jeśli myślisz w kategoriach równowagi płci, feministycznych bitew itp. itd., ale bardzo złe dla tych innych, którzy nie wychowali się na Północy i którzy próbują dostosować się do tych obcych kodów równości nawet w drodze do sypialni.
Trzecia podstawowa zasada, która jest najważniejsza ze wszystkich, jest łącznikiem między wszystkimi zasadami, fundamentem norweskiego uwodzenia. Tak, mówię o alkoholu. Większość powiedziałaby, że Francuzi też piją alkohol, i to jest oczywiście prawda. Ale Norwegowie, podobnie jak inne ludy Północy, takie jak Brytyjczycy, Duńczycy, Szwedzi, Finowie i Rosjanie, piją naprawdę dużo. Pewien (pijany) Duńczyk powiedział mi kiedyś, że bycie w połowie pijanym to strata pieniędzy. Trochę filozoficznego punktu widzenia do przemyślenia. Więc nie chodzi o wypicie kilku kieliszków, chodzi o upicie się do tego stopnia, że nie pamiętasz co się stało, że czułeś się tak zahamowany, że nie byłeś już nawet sobą i że to było wspaniałe uczucie. W tym momencie, tuż przed tym, jak zemdlejesz, zwymiotujesz lub zatrujesz się krwią, jesteś na tyle odważny, by zrobić krok w stronę dziewczyny siedzącej obok ciebie w barze. Jest 3 nad ranem i wszyscy muszą wyjść, bo bar jest zamykany. To jest moment M dla norweskich par w trakcie tworzenia.
To, co następuje potem, to niesławna imprezowa trylogia: after-party, seks i kac (a czasem bonus w postaci wymiocin i pigułki „dzień po”). Najczęściej na tym się kończy, po niezręcznych porannych chwilach: kim jest ta osoba? dlaczego jestem nagi w jej łóżku? Czy to prawdziwa głowa łosia wisząca na ścianie i gapiąca się na mnie?
W niektórych przypadkach jesz śniadanie ze swoją jednonocną miłością i w końcu zdajesz sobie sprawę, że dzielicie prawdziwe doświadczenia życiowe (o mój Boże, to takie niesamowite, ja też byłam na Festiwalu Roskilde) i wymieniacie się numerami. To, co dzieje się potem, wydaje się być poza czyjąkolwiek kontrolą. Czy ona/on jest zainteresowana/-y? wydaje się być pytaniem, na które nikt, absolutnie nikt nie potrafi odpowiedzieć. Potem następują dni, czasem tygodnie wymiany smsów z większą ilością emotikonek niż ktokolwiek jest w stanie znieść. A potem czasami ludzie trafiają na siebie, spotykają się i po wielu skomplikowanych zobowiązaniach decydują się nazywać siebie dziewczyną i chłopakiem. Mogą mieć dzieci, ale rzadko się pobierają.
Do wszystkich tych, którzy rozpowszechniają informacje, że w Norwegii nie ma kodów uwodzenia, jesteście w błędzie. Jest coś więcej niż kody, są scenariusze, które powtarzają się w kółko w każdy piątkowy i sobotni wieczór na ulicach norweskich miast.
Co z tego, że nie pijesz? (takie nudne, wynoś się stąd). Albo co, jeśli jesteś zmęczony spotkania ludzi na jedną noc, bo teraz masz 35 lat i rodzaj ponad to. Cóż, wtedy Norwegowie zaczynają umawiać się na randki przez Internet. To nie wiąże się z alkoholem (lub tak mi powiedziano), ale z dużą ilością emotikonów (nadal) i długimi rozmowami przez ekrany, które ułatwiają nieśmiałym norweskim mężczyznom (i kobietom) komunikację z potencjalną miłością ich życia, nawet bez konieczności zemdlenia. Więcej w kolejnym wpisie: Surviving sukker.no.
Chcesz przeczytać więcej na temat randkowania Norwegów? Sprawdź moją książkę tutaj!
.