De Noorse “kunst” van het verleiden

© Kristine Lauvrak – 2014

Je vraagt je bij het zien van deze titel misschien af: valt er eigenlijk wel iets te zeggen over verleiden in Noorwegen? Bestaat er eigenlijk wel zo’n “kunst” in Noorwegen? In Italië zou men kunnen schrijven over de casanova’s en de sexy brunettes die het met loom ogen en luide conversaties eens zijn, in Frankrijk zouden het de geboren-seductors zijn en de chique en snobistische Parijse vrouwen die mannen plagen met hun rode lippenstift en lange sigaretten. Maar in Noorwegen? Ja, de Noorse bevolking heeft ook een aantal codes en mysteries rond verleiding, en ze zullen nu allemaal aan u onthuld worden! Als disclaimer moet ik zeggen dat ze hier waarschijnlijk niet allemaal onthuld worden, alleen diegene die ik heb weten te vangen ondanks slechte Noorse taalvaardigheden en vele culturele misverstanden.

Ik kwam erachter dat de Noorse kunst van het verleiden gebaseerd is op drie basisprincipes. De eerste is oogcontact. In elke omgeving (een metro, een feest, een bar) zal een man of een vrouw je gedurende enkele seconden rechtstreeks in de ogen kijken. Je zou kunnen denken, zoals ik, dat deze man op een vreemde manier naar je kijkt. Is hij me aan het stalken? NEE, hij probeert je te verleiden met zijn hypnotiserende lange oogcontact. Als je een Scandinavische vrouw bent kijk je terug, met een knipoog (?) of een soort van lange glimlach. En dat is het begin van iets, denk ik.
Mannen zullen zelden meer doen dan dat in hun deel van het Noorse verleidingsproces. De rest lijkt de taak van de vrouw te zijn (zie principe nummer 2: omkering van rollen).
Het probleem hier is dat dergelijke subtiele tekenen van interesse van mannen volledig onzichtbaar zijn voor de ogen van buitenlandse vrouwen, omdat we gewend zijn aan hevig flirten en het zien van grote borden van 2 meter bij 4 die door mannen speciaal voor ons zijn gemaakt. Hier is het een kleine Post-it verborgen in de zak van de man. Geen wonder dat we het niet kunnen zien en lezen. Pas na enkele jaren in Noorwegen besefte ik dat mannen op hun eigenaardige manier flirten om niets te doen dat je privé-ruimte zou kunnen schenden.p>

Dus conclusie nummer één: mannen doen niet meer dan een paar seconden naar je kijken om interesse te tonen omdat ze verlegen en/of bang en/of zeer respectvol tegenover vrouwen zijn. Ik ben er nog niet uit wat het sterkste is. Maar soms zijn ze zelfs te verlegen om dat te doen. Ga dan direct naar principe nummer drie: alcohol.

Het tweede basisprincipe hangt logischerwijs samen met het effect van het eerste principe. Aangezien mannen niet erg moedig zijn en veel morele steun en aanmoediging nodig hebben om met vrouwen te praten, heb ik geconstateerd dat er een omkering van rollen plaatsvindt in wat wij, zuiderlingen, zien als de usual suspects: man die vrouw achtervolgt, vrouw die moeilijk te krijgen speelt, man die vrouw toch probeert te overtuigen door haar te vertellen dat haar ogen alle sterren van dit heelal weerspiegelen, dat ze mooi is, dat nee, ze er niet dik uitziet in die jurk. Patriarchaal, waarschijnlijk. Romantischer, zeker.

Scandinavische vrouwen werken ervoor, terwijl wij daar zitten en met onze wimpers knipperen. Ze worden actief en nodigen mannen uit om te dansen en openlijk te flirten, terwijl zuidelijke vrouwen wordt geleerd om deze dingen subtiel en discreet te doen. Je weet wel, met een beetje stijl en waardigheid, niet dronken met je nepbruin van je gezicht zoals ik vaak in het Verenigd Koninkrijk zag. In Kopenhagen, waar elke vrijdag- en zaterdagavond een soort vleesmarkt aan de gang is, kijken mensen elkaar minutenlang en urenlang aan in de ruimte (feest, bar), totdat de een naar de ander toekomt en zegt: “Bij mij of bij jou?”. Of vrouwen komen gewoon naar een man toe in een café, geven hun nummer en zeggen “ik vind je leuk, bel me”. Hoewel ik de voordelen zie van vrouwen die zo zijn, is het zo vreemd dat ik alleen maar kan zwaaien en huilen om al die Latijnse meisjes die nooit zulke dingen durven te doen. Let wel, een paar Franse mannen die ik ontmoet heb, kregen plotseling one night stands aangeboden door Deense of Noorse vrouwen in bars of op feestjes, die weigerden. Blijkbaar zijn Scandinavische vrouwen helemaal niet gewend om van mannen te horen “nee dank je ik ben niet geïnteresseerd in seks met vreemden met wie ik van tevoren geen gesprek heb gehad”. Ze werden behoorlijk kwaad (dit is natuurlijk informatie uit de tweede hand, ik heb het zelf nooit meegemaakt). Sommige mannen vinden het jagen juist leuk, in ons deel van de wereld heet dat verleiding.

In meer machistische samenlevingen zoals Frankrijk of Italië, zal zulk openlijk flirten van een vrouw gezien worden als een uitnodiging voor alle mannen in de buurt. Sommige mannen (niet allemaal natuurlijk) flirten al hevig als ze niet worden lastig gevallen, dus stel je voor dat je actief aandacht zoekt. Om niet lastig gevallen te worden en ook niet als “makkelijk” te worden opgevat of erger, glimlachen Zuid-Europese vrouwen een beetje, negeren een beetje, en laten de man lijden en doen hun best om hen te verleiden. Wat gebeurt er met vrouwen die in zo’n omgeving zijn opgegroeid als ze in Noorwegen terechtkomen? Gewend om weken en maandenlang verleid te worden door mannen, met bloemen en reizen en dromen die uitkomen? Nou, jammer voor jou, knipoog terug en kom er overheen.

Dus tweede conclusie: Noorse vrouwen zijn onbevreesd. Wat goed is, denk ik, als je denkt in termen van genderevenwicht, feministische strijd enz. enz. maar heel slecht voor die anderen die niet in het Noorden zijn opgevoed en die zich zelfs op weg naar de slaapkamer proberen aan te passen aan deze buitenlandse codes van gelijkheid.

Het derde basisprincipe, dat het belangrijkste van allemaal is, is de schakel tussen alle principes, de basis van de Noorse verleiding. Ja, ik heb het over alcohol. De meesten zouden zeggen dat de Fransen ook alcohol drinken, en dat is natuurlijk waar. Maar Noren als andere Noordelijke volkeren zoals Britten, Denen, Zweden, Finnen en Russen drinken echt heel veel. Een (dronken) Deen vertelde me eens dat half dronken zijn geldverspilling is. Een filosofisch standpunt om over na te denken. Het gaat dus niet om het drinken van een paar glazen, het gaat erom dat je stomdronken wordt, zo erg dat je niet meer weet wat er gebeurd is, dat je je zo geremd voelde dat je niet eens meer jezelf was en dat het geweldig voelde. Op dat moment, net voordat je flauwvalt, overgeeft of bloedvergiftiging oploopt, ben je dapper genoeg om een poging te wagen bij dat meisje dat naast je in de bar zit. Het is 3 uur ’s nachts en iedereen moet weg want de bar gaat sluiten. Dit is het M-moment voor Noorse koppels in wording.

Wat daarna komt is de beruchte party-trilogie: after-party, sex en kater (en soms een bonus zoals braaksel en morning-afterpil). Meestal eindigt het daar, na ongemakkelijke morning-after-momenten: wie is deze persoon? waarom lig ik naakt in zijn/haar bed? Is dit een echte elandenkop die aan de muur hangt en me aanstaart?
In sommige gevallen ontbijt je met je one-night love en kom je tot de ontdekking dat je echte levenservaring deelt (oh mijn god het is zo geweldig ik ben ook naar het Roskilde Festival geweest) en wissel je nummers uit. Wat er daarna gebeurt lijkt niemand in de hand te hebben. Is zij/hij geïnteresseerd? lijkt een vraag te zijn die niemand, absoluut niemand kan beantwoorden. Dan volgen dagen, soms weken van sms’jes uitwisselen met meer smileys dan iemand kan uitstaan. En dan soms klikt het en komen mensen bij elkaar, en na veel ingewikkelde afspraken besluiten ze elkaar vriend en vriendin te noemen. Ze kunnen kinderen krijgen, maar zelden trouwen ze.

Aan al diegenen die de informatie verspreiden dat er geen codes van verleiding in Noorwegen zijn, je hebt het mis. Er zijn meer dan codes, er zijn scenario’s die zich elke vrijdag- en zaterdagavond in de straten van Noorse steden herhalen.

Zo wat als je niet drinkt? (zo saai, ga weg). Of wat als je het beu bent om mensen te ontmoeten voor één nacht omdat je nu 35 bent en daar zo’n beetje overheen. Nou dan gaan Noren daten op het internet. Daar komt geen alcohol aan te pas (zo heb ik me laten vertellen), maar wel (nog steeds) veel smileys en lange gesprekken via beeldschermen, die het voor verlegen Noorse mannen (en vrouwen) makkelijker maken om te communiceren met de potentiële liefde-van-je-leven zonder zelfs maar te hoeven flauwvallen. Meer in een volgende blogpost: Overleven van sukker.no.

Wil je meer lezen over daten met Noren? Bekijk dan hier mijn boek!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.