Grad Resources

You Cannot Prove God’s Existence

Odkąd Immanuel Kant napisał swoją Krytykę czystego rozumu, dla myślących ludzi powszechne jest upieranie się, że niemożliwe jest udowodnienie istnienia Boga. W rzeczywistości, to twierdzenie zostało podniesione do poziomu dogmatu w amerykańskiej kulturze intelektualnej. Powodem, dla którego wiem, że jest ono uważane za niekwestionowany dogmat, jest reakcja, z jaką spotykam się, gdy je kwestionuję. Kiedy ktoś mówi: „Nie da się udowodnić istnienia Boga”. Mam ochotę zapytać: „Skąd wiesz? Przecież dopiero co mnie spotkałeś! Skąd wiesz, co mogę zrobić?”

Co większość ludzi ma na myśli, kiedy recytuje to twierdzenie? Większość ludzi ma na myśli to, „e nie jestem w stanie podać filozoficznego argumentu za istnieniem Boga, który przekona wszystkich myślących ludzi. Niemo „liwe jest, tak mówi historia, dostarczenie argumentu, który zmusi do zgody. Jeśli mój argument nie przekona najbardziej zagorzałego ateisty, to nie udowodniłem istnienia Boga. Skoro nie mogę przekonać takiego ateisty do wiary, moje argumenty nie liczą się jako dowód. Jeśli nie liczą się jako dowód, to co z nich jest dobre?

Zgadzam się, że nie mogę dostarczyć argumentu, który przekona wszystkich myślących ludzi. Ale co mi to mówi? Czy to mówi mi coś o Bogu? Nie. To mówi mi więcej o naturze dowodu niż o tym, czy Bóg istnieje. Nie mogę przedstawić argumentu, który przekona każdego, bez mo „liwości wątpienia, „e Bóg istnieje. To nie jest problem. Widzisz, nie mogę dostarczyć argumentu dla jakiegokolwiek interesującego filozoficznego wniosku, który zostanie zaakceptowany przez wszystkich bez mo „liwości wątpliwości.

Nie mogę udowodnić ponad mo „liwość wątpliwości – w sposób, który przekona wszystkich filozofów, „e Góry Skaliste są naprawdę tutaj jako obiekt niezależny od umysłu. Nie mogę udowodnić, że cały wszechświat nie powstał pięć minut temu i że wszystkie nasze pozorne wspomnienia nie są złudzeniami. Nie mogę udowodnić, że inni ludzie, których widzisz na kampusie, mają umysły. Być może są to bardzo sprytne roboty.

Niewiele jest interesujących wniosków filozoficznych, które można udowodnić ponad wszelką wątpliwość. Tak więc fakt, że argumenty na istnienie Boga nie dają matematycznej pewności, sam w sobie nie osłabia argumentu za istnieniem Boga. Po prostu umieszcza pytanie o istnienie Boga w tej samej kategorii, co inne pytania, takie jak pytanie o istnienie zewnętrznego, niezależnego od umysłu świata oraz pytanie o to, skąd wiemy, że inni ludzie mają umysły.

Czy to oznacza, że argumenty na istnienie Boga są bezużyteczne? Wcale nie. Jasne, nie mogę dostarczyć argumentu, który przekona wszystkich myślących ludzi, ale to nie znaczy, że nie mam dobrego powodu, by wierzyć w Boga. Mo „e si¦ okaza¢, „e niektóre z moich powodów, aby wierzy¢ w Boga, mog¡ by¢ dla ciebie przekonuj¡ce. Nawet je±li nie przekonam cię do wiary w istnienie Boga, moje argumenty mog± nie być bezużyteczne. Rozs¡dnie jest wierzy¢, „e góry s¡ prawdziwe, nasze wspomnienia s¡ ogólnie wiarygodne i „e istniej¡ inne umys „y. Rozs¡dnie jest wierzy¢ w te rzeczy nawet je±li nie mo „na ich udowodni¢. Mo „e jakiś argument za istnieniem Boga przekona cię, „e wiara w Boga jest rozsądna.

Więc skąd mo „emy wiedzieć, „e Bóg istnieje? Zamiast szukać niepodważalnych wniosków, ważymy dowody i rozważamy alternatywy. Która alternatywa najlepiej pasuje do dowodów? Wybierzemy jedną lub drugą alternatywę. Nie ma neutralnego gruntu.

Gdzie możemy znaleźć informacje o Bogu?

Gdy się nad tym zastanowić, wydaje się, że istnieją tylko dwa podstawowe źródła informacji o Bogu, jeśli taka istota istnieje.

Są one następujące:

1. Możemy, po pierwsze, wywnioskować, co może być prawdą o Bogu z tego, co obserwujemy we wszechświecie. Patrzymy na fizyczny wszechświat, ludzką naturę i kulturę i obserwujemy rzeczy, które mogą być wskazówkami do istnienia lub natury nadprzyrodzonego.
2. Po drugie, Bóg mógł wejść do wszechświata i powiedział nam prawdziwe rzeczy o sobie, moralność, znaczenie i jak mieć związek z nim. To się nazywa Objawienie.

Pozwól mi wyjaśnić każdą z tych rzeczy. Pewnego roku moja żona i ja pojechaliśmy z Los Angeles do Rhode Island. Zajęło to dużo czasu. Kraj jest dość duży. Z tej obserwacji wynika, że jeśli istnieje jakaś osoba lub istota, która jest odpowiedzialna za stworzenie fizycznego wszechświata, to ta istota ma o wiele więcej mocy niż my. Teraz jest to raczej uproszczony przykład. Inną obserwacją, jaką możemy poczynić, jest to, że każda kultura, o której cokolwiek wiemy, ma głębokie poczucie, że pewne rzeczy są moralnie dozwolone, a pewne rzeczy są moralnie zakazane. To prowadzi nas do wniosku, że jeśli istnieje jakaś nadprzyrodzona istota odpowiedzialna za ludzką naturę, to ta istota jest osobowa. Ma moralny aspekt swojej natury.

Drugim źródłem informacji jest to, że Bóg mógł przejąć inicjatywę i wkroczyć do wszechświata, aby się ujawnić. Może nam powiedzieć prawdziwe rzeczy o swojej naturze i celach oraz o ludzkim znaczeniu i moralności.

Chrześcijaństwo utrzymuje, że oba te źródła informacji są dobre. Mamy wskazówki do istnienia Boga, które mogą być obserwowane i Bóg wszedł do fizycznego wszechświata poprzez życie i nauczanie Jezusa z Nazaretu w historii i powiedział nam o sobie.

Teraz w tym artykule skupiam się na pierwszym źródle. Czy możemy wiedzieć coś o Bogu z tego, co obserwujemy? Czy istnieją dobre powody, aby wierzyć w Boga w oparciu o te obserwacje? Myślę, że tak.

Powody, aby wierzyć w Boga

Chcę podnieść dwie obserwacje, które moim zdaniem dają nam dobre powody, aby myśleć, że istnieje Bóg. Po pierwsze, istnienie wszechświata jest lepiej wyjaśnione przez istnienie Boga. Po drugie, istnienie obiektywnych wartości moralnych jest lepiej wyjaśnione przez istnienie Boga.

Reason One: The Existence of the Universe is Better Explained by The Existence of God.
Zacznę od wyłożenia argumentu:

Istnieją rzeczy, które powstają.
Wszystko, co powstaje, jest powodowane do istnienia przez coś innego.
Nie może być nieskończonej serii przeszłych przyczyn.
Więc istnieje pierwsza przyczyna, która nie powstała. Innymi słowy, pierwsza przyczyna zawsze istniała.

Przyjrzyjrzyjmy się każdemu z kroków w tym argumencie:

Premiera 1. „Istnieją rzeczy, które powstają”
Wiele rzeczy powstało. Ten artykuł powstaje w momencie, gdy go piszę. Ty powstałeś i ja też. To założenie nie jest kontrowersyjne.

Preferencja 2. „Wszystko, co powstaje, jest powodowane do istnienia przez coś innego.”
Jest oczywiste, że nic nie może powodować siebie do powstania. Wszystko, co powoduje samoistne zaistnienie, musi istnieć, zanim zaistniało. To jest niemożliwe. Być może coś może powstać z Niczego bez żadnej przyczyny. Mógł rzecz właśnie wyskakiwać w istnienie z absolutnie żadną przyczyną? To także nie wydaje się rozsądne.

Kiedy moje dzieci były małe, czasami rysowałyby na ścianach. Gdybym wszedł do jadalni i zobaczył obrazek Pinky and the Brain narysowany na ścianie Permanent Magic Marker, zapytałbym „Skąd się wziął ten obrazek?”. Moja córka Elizabeth mogłaby odpowiedzieć: „To się wzięło z niczego, tato. Nic go nie spowodowało. Po prostu tam wskoczył”. Myślę, że to dość dziwne – a ty nie?”. Czy zaakceptowałbym to? Nie! Rzeczy nie powstają z Niczego bez przyczyny. Mamy więc dobry powód, by sądzić, że przesłanka druga jest prawdziwa. Wszystko, co powstaje, jest powodowane do istnienia przez coś innego.

Przesłanka trzecia. „Nie może istnieć nieskończona seria przeszłych przyczyn.”
Czy seria przeszłych przyczyn jest nieskończona? Czy wszechświat może mieć nieskończoną przeszłość? Odpowiedź brzmi, że nie może. Po pierwsze, istnieją filozoficzne powody, aby myśleć, że przeszłość nie może być nieskończona. Po drugie, istnieją naukowe powody, które wspierają ten pogląd.

Powody filozoficzne
Dlaczego przeszłość nie może być nieskończona? Odpowiedź jest taka, że niemożliwe jest uzupełnienie nieskończonej serii przez dodawanie. Seria przeszłych wydarzeń jest kompletna. Pomyśl o tym fakcie matematycznym. Dlaczego nie da się liczyć do nieskończoności? Jest to niemożliwe, ponieważ bez względu na to, jak długo będziesz liczył, zawsze będziesz miał skończoną liczbę. Jest niemożliwe, aby uzupełnić rzeczywistą nieskończoność przez kolejne dodawanie.

Przeszłość jest kompletna. To twierdzenie oznacza, że cała seria przeszłych wydarzeń kończy się teraz. Kończy się dzisiaj. Jutro nie jest częścią serii przeszłych wydarzeń. Seria przeszłych wydarzeń nie rozciąga się w przyszłość. Jest skończona w chwili obecnej. Jeśli niemożliwe jest dokończenie nieskończonej serii przez kolejne dodawanie (tak jak niemożliwe jest liczenie do nieskończoności), to przeszłość nie może być nieskończona. Jeśli przeszłość jest skończona, to znaczy, jeśli miała początek, to wszechświat miał początek. Mamy silne filozoficzne powody, aby odrzucić twierdzenie, że wszechświat istniał zawsze.

Powody naukowe
Nie będę ich rozwijał. Raczej po prostu je wskażę.

Teoria Wielkiego Wybuchu nie dowodzi, że wszechświat miał początek, ale wspiera to twierdzenie.
Drugie prawo termodynamiki nie dowodzi, że wszechświat miał początek, ale również wspiera to twierdzenie.
Widzimy, że mamy dobre filozoficzne i naukowe powody, aby odrzucić ideę, że wszechświat istniał od zawsze.

W kwestii wszechświata istnieją tylko trzy alternatywy:
1. Wszechświat istniał od zawsze. Ma nieskończoną przeszłość.
2. Wszechświat powstał z niczego bez żadnej przyczyny.
3. Wszechświat został spowodowany do istnienia przez coś poza nim.

Mamy silne powody, aby odrzucić dwie pierwsze alternatywy.

Alternatywa trzecia jest najbardziej rozsądna. Istniała pierwsza przyczyna. Ta przyczyna istniała wiecznie. Ono inicjować the wielki wybuch i tworzyć the wszechświat. Teraz co możemy wiedzieć o tej przyczynie? Dlaczego sądzisz, „e tą przyczyną jest Bóg? Ja krótko zarysowywać kilka następstwa.

Pierwszy, the pierwszy przyczyna być część the czasoprzestrzeń fizyczny wszechświat ponieważ ono powodować the czasoprzestrzeń wszechświat. Dlatego jest ona poza przestrzenią i czasem. Nie jest fizyczna. Po drugie, ma wielką moc. Po trzecie, jest osobowym agentem. Oznacza to, że nie jest to bezwładna siła, ale musi mieć aspekty osoby kaptur; mianowicie, że chce. Skąd to wiemy? To dlatego, e jest to najlepsza odpowiedź na pytanie, dlaczego Wielki Wybuch wydarzył się wtedy, kiedy się wydarzył. Dlaczego nie wcześniej? Dlaczego nie później? Wszystkie warunki do powstania Wielkiego Wybuchu istniały od wieczności. The jedyny rodzaj przyczyna my znać który móc skutek gdy wszystkie the warunek być już teraźniejszość być the wola osobowy agent.

I argumentować że ono być logicznie niemożliwy że the wszechświat wyskakiwać w istnienie od nic bez przyczyna. Argumentowałem, że rozsądniej jest utrzymywać, że ma on przyczynę i że ta przyczyna jest niefizycznym osobowym agentem – Bogiem.

Więc wydaje się, że pierwszy argument jest dość silny. Istnienie wszechświata jest lepiej wyjaśnione przez istnienie Boga.

Powód drugi: Istnienie obiektywnych zobowiązań moralnych jest lepiej wyjaśnione przez istnienie Boga.
Ludzie doświadczają poczucia moralności, które prowadzi ich do silnego przekonania, że pewne rzeczy są dobre lub złe dla wszystkich ludzi we wszystkich kulturach. Na przykład, źle jest torturować inną osobę tylko dla zabawy. To jest złe dla mnie dzisiaj. Jest to złe dla obywatela Filipin i było to złe dla kogoś żyjącego w 500 r. p.n.e. Jeśli to prawda, że torturowanie innej osoby dla zabawy jest złe, to nasz zmysł moralny odbiera coś prawdziwego i obiektywnego o moralności.

Niektórzy filozofowie argumentowali, że bez Boga nie może być obiektywnej moralności w ogóle. W rzeczywistości, sam kiedyś argumentowałem za tym twierdzeniem. Zmieniłem zdanie w tej kwestii. Myślę, że mogą istnieć obiektywne dobra moralne bez Boga. Na przykład, Arystoteles wierzył, że istnieją obiektywne fakty dotyczące tego, co pomaga ludzkim istotom rozkwitać. Rozkwit ludzkości jest wyraźnie dobrem moralnym. Tak więc mogą istnieć pewne obiektywne dobra moralne bez Boga. Trudniej jest znaleźć miejsce dla obiektywnych obowiązków moralnych bez Boga.

Jaka jest różnica między dobrem moralnym a obowiązkiem moralnym? Dobro moralne to stan lub sytuacja, którą, z moralnego punktu widzenia, lepiej jest mieć niż nie mieć. Możemy uważać, że z moralnego punktu widzenia lepiej jest, jeśli osoba może zrealizować część swojego potencjału, niż jeśli nie może zrealizować żadnego z nich. Moralny obowiązek jest powinnością. Jeśli mam moralny obowiązek wykonania jakiegoś działania, to mam obowiązek je wykonać. Jeśli powstrzymam się od wykonania działania, to zawodzę w jednym z moich obowiązków i w tym sensie jestem winny.

W tym, co będę argumentował, jest to, że obiektywny obowiązek moralny jest lepiej wyjaśniony przez istnienie Boga niż przez historie ateistów. Nie będę twierdził, że obiektywne zobowiązania moralne są niemożliwe bez Boga. Będę twierdził, że są one bardziej prawdopodobne, jeśli Bóg istnieje. Jeśli mam rację, obiektywne moralne zobowiązania będą dowodem na istnienie Boga.

Zanim przejdę dalej, muszę wyjaśnić, że nie twierdzę, iż trzeba wierzyć w Boga, aby być moralnym. Nie twierdzę, że statystycznie ci, którzy wierzą w Boga są bardziej moralni niż ci, którzy nie wierzą. Nie twierdzę też, że nasza wiedza o moralności zależy od Boga. Ten argument prowadzi do tego, że obiektywne zobowiązania moralne same w sobie są zaskakujące we wszechświecie bez Boga. One nie pasują.

Mamy różne rodzaje zobowiązań. Niektóre są ostrożnościowe, takie jak „powinieneś przygotować się do egzaminu końcowego”. Inne mają związek z grą, jak „nie możesz przesunąć swojego gońca wzdłuż poziomu”. Jeszcze inne są moralne. Jednym z faktów, który oddziela moralne zobowiązania od innych zobowiązań jest to, że niemoralne zobowiązania są w rzeczywistości warunkowe. Na przykład, powinieneś przygotować się do egzaminu końcowego, jeśli chcesz dobrze wypaść na zajęciach. Nie możesz bardziej twój goniec wzdłuż poziomej, jeśli chcesz grać w szachy zgodnie z zasadami.

Możemy nazwać ten rodzaj zobowiązań warunkowych zobowiązań. Istnieją dwie rzeczy, aby zauważyć o warunkach warunkowych. Po pierwsze, jeśli warunek nie jest spełniony, zobowiązanie nie ma mocy. Po drugie, to od osoby zaangażowanej zależy, czy chce spełnić warunek. Tak więc, to od ciebie zależy, czy chcesz grać w szachy zgodnie z zasadami. Jeśli chcesz grać zgodnie z regułami, to masz obowiązek nie przesuwać gońca po linii poziomej. Jeśli nie zależy Ci na dobrym wyniku w klasie, to nie masz obowiązku przygotowywać się do egzaminu końcowego. To od Ciebie zależy, czy Ci zależy.

Moralne zobowiązania nie są warunkowe w ten sposób. Załóżmy, że znajdujesz się w sytuacji, w której kłamstwo byłoby moralnie złe. Ktoś mógłby chcieć powiedzieć, że twoje zobowiązanie jest warunkowe. Innymi słowy, twierdzenie moralne jest następujące: „Jeśli chcesz być moralny, musisz mówić prawdę w tej konkretnej sytuacji”. To zdanie jest prawdziwe. Jeśli nie mówisz prawdy, nie postępujesz moralnie w tej sytuacji. Zauważ, że jesteś wolny, aby odrzucić ten warunek. Możesz zdecydować się działać w sposób, który nie jest moralny. Jeśli jednak zdecydujesz się odrzucić warunek, to nie jesteś zwolniony z obowiązku. Możesz zdecydować się działać tak, aby wypełnić swoje zobowiązanie lub go nie wypełniać. Tak czy inaczej, zobowiązanie nadal istnieje. Ta uwaga na temat moralnego zobowiązania jest cechą naszej powszechnie podzielanej koncepcji zobowiązań moralnych. Jest częścią tego, co oznacza bycie pod takim zobowiązaniem.

Częścią tego, co czyni zobowiązania moralne obiektywnymi, jest fakt, że to, czy mają one zastosowanie, nie zależy od nas. Nie możemy swobodnie odmówić „gry w moralność”, tak jak możemy odmówić gry w szachy i przesuwać figury, jak tylko chcemy.

Jest jeszcze jedna rzecz, którą należy zauważyć na temat różnych rodzajów zobowiązań. Zobowiązania warunkowe są związane z warunkowymi celami. Jeśli moim celem jest zrobienie dobrych wyników w klasie, obowiązek uczenia się jest dla mnie wiążący. Jeśli moim celem jest gra w szachy zgodnie z zasadami, obowiązek dotyczący tego, jak mogę przesuwać swoje figury, jest dla mnie wiążący. Jak już powiedziałem, te warunki w pewnym sensie zależą od nas. Dlatego też cele zależą od nas. Możemy się w nie włączyć lub z nich zrezygnować. Moralne zobowiązania wydają się być związane z celem, jak również. Jeśli chcemy działać tak, jak powinna działać istota ludzka, nie powinniśmy kłamać w konkretnej sytuacji. Cel w zobowiązaniu bezwarunkowym jest celem bezwarunkowym. Nie zależy to ode mnie, ale tak jest.

Przy uwzględnieniu tych obserwacji na temat natury zobowiązań, a w szczególności zobowiązań moralnych, możemy zobaczyć, że istnienie obiektywnych zobowiązań moralnych ma sens, jeśli Bóg jest prawdziwy. Być może nie byłyby one niemożliwe bez Boga, ale zaskakujące jest to, że wszechświat stworzyłby obiektywne, bezwarunkowe cele dla istot ludzkich po prostu przez przypadek.

Bóg, jeśli istnieje, jest potężną osobą, która tworzy wszechświat (i istoty ludzkie) z własnych powodów. Niektóre z tych powodów stanowią ludzki cel. Chrześcijaństwo, na przykład, określa, że częścią celów Boga w stworzeniu nas jest to, abyśmy wcielali i praktykowali różne cnoty, które odzwierciedlają jego własną dobroć. W tym ujęciu nie jest zaskoczeniem, że istnieją bezwarunkowe zobowiązania.

Jeśli Bóg nie istnieje, to chociaż istnieje przyczynowa opowieść o tym, jak powstały istoty ludzkie, przyczyny te nie dostarczają powodów ani celu dla naszego istnienia. Obiektywne zobowiązania moralne są w tym ujęciu zaskakujące.

Podsumowanie

Przedstawiłem pokrótce dwa argumenty za istnieniem Boga. Oczywiście, istnieje wiele innych argumentów do rozważenia po obu stronach i każdy z nich mógłby być rozwinięty o wiele bardziej szczegółowo. Myślę, że przedstawiłem wystarczająco dużo, aby zasugerować, że rozsądniej jest wierzyć, że Bóg istnieje, niż że nie istnieje.

Widzimy więc, że niektóre z rzeczy, które obserwujemy w świecie naturalnym, dają podstawę do silnego wnioskowania o istnieniu Boga. To daje nam powód do rozważenia z nową otwartością możliwości, że Bóg wkroczył do czasoprzestrzennego wszechświata i objawił się poprzez osobę, życie i śmierć Jezusa z Nazaretu.

Nie twierdziłem, że udowodnię z matematyczną pewnością, że Bóg istnieje. Przedstawiłem jednak dobre powody, by sądzić, że On istnieje. Jeśli ktoś chce skutecznie argumentować, że Bóg nie istnieje, musi po pierwsze dostarczyć odpowiedzi na każdy z moich argumentów, a po drugie musi przedstawić argumenty na to, że Bóg nie istnieje. Dopóki tego nie zrobi, możemy stwierdzić, że mamy dobry powód, aby twierdzić, że Bóg istnieje.