Opracowana w latach 60. i 70. w celu leczenia choroby Alzheimera, Metoda Walidacji jest terapią holistyczną, która skupia się na empatii i zapewnia osobom z tą chorobą środki do komunikacji. Jej twórczyni, Naomi Feil, oferuje warsztaty, które uczą nieocenionych technik nawiązywania kontaktu z bliskimi osób z chorobą Alzheimera, wzmacniając ich godność i przynosząc im spokój. 
Dowiedz się więcej o stosowaniu Metody Walidacji w przypadku choroby Alzheimera.
Jak powstała Metoda Walidacji
Naomi Feil, pracownica socjalna zajmująca się osobami starszymi, która rozpoczęła swoją karierę w latach sześćdziesiątych, opracowała Metodę Walidacji po tym, jak stała się niezadowolona z powszechnie stosowanych praktyk w kontaktach z seniorami cierpiącymi na chorobę Alzheimera. Opracowała więc własną metodę i opublikowała na jej temat książkę zatytułowaną „Walidacja: The Feil Method”, w 1982 roku.
Kolejna książka, „The Validation Breakthrough”, ukazała się w 1993 roku. Oprócz warsztatów oferowanych przez jej Validation Training Institute, Feil i jej mąż wyprodukowali kilka filmów i nagrań wideo na temat starzenia się i terapii.
Teoria walidacji kładzie nacisk na empatię i słuchanie. Postrzega ona osoby z chorobą Alzheimera jako wyjątkowe i wartościowe oraz jako znajdujące się w końcowym stadium życia.
Próbują oni rozwiązać niedokończone sprawy, aby mogli umrzeć w spokoju. Zadaniem opiekuna jest zaoferowanie tym osobom środków wyrazu, werbalnie lub niewerbalnie.
Jak wyjaśnia ALZWellCaregiverSupport, walidacja dotyczy potrzeb osoby starszej. Zamiast ignorować lub powstrzymywać to, co może być postrzegane jako irracjonalne lub nielogiczne zachowanie, walidacja oferuje alternatywne rozwiązania. Koncentruje się na obiektywnym tu i teraz i nie pyta dlaczego.
Metoda walidacji w praktyce
Feil podaje przykłady walidacji w praktyce:
Opiekun.
Przykład przedstawia dorosłe dziecko pomagające matce, u której zdiagnozowano chorobę Alzheimera. Matka jest przekonana, że ktoś wyrzuca jej najcenniejsze rzeczy, w tym albumy ze zdjęciami i albumy ze skrawkami. Ale matka tak naprawdę ukrywa te rzeczy.
Zamiast kłócić się z matką, dorosłe dziecko może przeformułować sytuację, pomagając matce powspominać młodość w pozytywnym świetle: „Twoja obrączka zniknęła. Myślisz, że ją ukradłem?”, „To była piękna obrączka”, „Jak poznaliście się z tatą?”
Lekarz.
W jednym ze scenariuszy opisuje, jak lekarz mógłby zareagować na starszą kobietę, która jest przekonana, że jest jej mężem. Zamiast przepisywać leki zmniejszające niepokój i mówić jej, że się myli, Metoda Walidacji zaleca lekarzowi, aby dopasował jej emocje do empatycznych stwierdzeń. Należą do nich: „Tęsknisz za nim”, „Byliście blisko”, „Chciałabyś być z powrotem w swoim domu. Co byś tam robił?”
Kto stosuje Metodę Walidacji?
Opiekunowie, członkowie rodziny, pomoc domowa, pielęgniarki, lekarze i pracownicy socjalni, by wymienić tylko kilku, mogą odnieść korzyści z nauki technik walidacji. Choć praktycy ostrzegają, że dostrzeżenie zmian w zachowaniu wymaga czasu, trwałe pozytywne zmiany mogą być wynikiem walidacji.
Zależnie od osoby, może to oznaczać mniej płaczu, chodzenia lub wycofywania się, więcej komunikacji niewerbalnej i werbalnej oraz silniejsze poczucie własnej wartości.
Poprzez empatię i szacunek praktycy walidacji pomagają osobom z chorobą Alzheimera poczuć się wysłuchanymi i wspieranymi. Osoby te mogą odzyskać godność, którą skradła im choroba, a w idealnym przypadku odczuwają większe poczucie spokoju w ostatnim etapie życia.
.