Naloxone is een medicijn dat een overdosis opioïden tijdelijk tegengaat. Het wordt al sinds de jaren zeventig gebruikt door medische professionals, maar onlangs is het goedgekeurd in nieuwe vormen zoals neussprays, waardoor het medicijn gemakkelijk kan worden toegediend door mensen zonder medische opleiding. Verschillende wetgevers en artsen over de hele wereld zijn van mening dat een bredere verspreiding van naloxon zal helpen om duizenden overdosisdoden per jaar wereldwijd te voorkomen.
Het medicijn is ook toegevoegd aan sommige medicatieondersteunde therapieën om opioïde-afhankelijkheid te beëindigen, zoals het combineren van naloxon en buprenorfine om Suboxone te creëren. De toevoeging van naloxon is bedoeld om de mogelijkheid voor een persoon om te knoeien met het medicijn en high te worden van buprenorfine te verminderen. Naloxon voorkomt slechts tijdelijk dat opioïde drugs zich aan de hersenen binden, dus als iemand verdovende middelen gebruikt in combinatie met andere drugs, zoals alcohol of benzodiazepinen, zal de overdosis moeilijker terug te draaien zijn.
Hoewel naloxon door veel mensen is geprezen als een manier om het tij van de opioïde verslavingsepidemie te keren, wordt het niet aanbevolen als de enige behandeling voor een persoon die lijdt aan een opioïde overdosis. In plaats daarvan moeten de hulpdiensten worden gebeld en vervolgens moet naloxon worden toegediend, zodat de persoon die aan een overdosis lijdt kan overleven totdat het medische personeel arriveert. Naloxone heeft een zeer korte halfwaardetijd, dus het zal een overdosis opioïden niet permanent stoppen. Vandaar dat verdere medische zorg nodig is.
Naloxone Werkingsmechanisme
Naloxone bindt zich aan opioïde receptoren in de hersenen in plaats van aan opioïde drugs. Wanneer wordt voorkomen dat opioïden zich aan deze receptoren binden, worden de hersenen niet overspoeld met dopamine als gevolg van de bedwelmende stof. Hoewel naloxon enkele bijwerkingen kan hebben, veroorzaakt het geen euforie wanneer het zich bindt aan opioïde receptoren in de hersenen, noch doodt het pijn. Het voorkomt alleen dat opioïden zich daar binden, waardoor een overdosis tijdelijk ongedaan kan worden gemaakt. De effecten van naloxon beginnen binnen 2-5 minuten nadat de medicatie is toegediend.
Goedgekeurde soorten naloxon
De Food and Drug Administration heeft een paar soorten naloxon goedgekeurd voor gebruik in verschillende scenario’s. Deze omvatten:
- Injecteerbare naloxon: Deze vorm mag alleen worden gebruikt door medische professionals die zijn opgeleid om veilig medicijnen te injecteren. Het is ook een van de oorspronkelijke soorten naloxon, die decennia lang op spoedeisende hulpafdelingen is gebruikt.
- Auto-injecteerbare naloxon (EVZIO): Verkocht onder de merknaam EVZIO, deze vorm van naloxon komt voorverpakt in een apparaat dat automatisch een specifieke dosis injecteert. De injectie moet in de dij worden gegeven, in plaats van in een ader. Het apparaat kan ook mondelinge instructies geven aan de gebruiker, vaak een familielid of verzorger, over hoe de medicatie op de juiste manier moet worden toegediend. In de verpakking zitten twee doses, voor het geval dat nodig is tijdens het wachten op hulpverleners.
- Neusspray (Narcan): Deze vorm van naloxon wordt verkocht onder de merknaam Narcan, en het is een van de meest recent goedgekeurde beschikbare versies. Het is een naaldloos apparaat dat naloxonnevel in de neus van de gebruiker spuit, waar het in het dunne neusslijmvlies wordt opgenomen en in de bloedbaan terechtkomt. Narcan is ook verkrijgbaar in twee doseringen.
Naloxon Bijwerkingen
Naloxon wordt beschouwd als een volledig veilig geneesmiddel voor gebruik bij de meeste mensen. In zeldzame gevallen kan iemand allergisch zijn voor naloxon, wat bijwerkingen kan veroorzaken. De meest voorkomende bijwerkingen van naloxon zijn echter die van opioïdenontwenning, omdat het medicijn opioïden van de receptoren van de hersenen schopt.
De bijwerkingen van Naloxone zijn onder meer:
- Nervositeit, rusteloosheid en angst
- Diarree, maagpijn en misselijkheid
- Rriteerbaarheid en stemmingswisselingen
- Lichamelijke pijn
- Duizeligheid
- Physieke zwakte
- Koorts, rillingen, en kippenvel
- Runne neus
- Waterige ogen
- Waas
- Veranderingen in bloeddruk, hartslag en ademhalingsfrequentie
- Niezen
Als iemand naloxon via een injectie krijgt toegediend, kan de injectieplaats geïnfecteerd raken, of kan hij of zij een allergische reactie krijgen. Dit kan verschillende symptomen met zich meebrengen, zoals:
- Pijn of branderigheid in de buurt van de injectieplaats
- Roodheid rond de injectieplaats
- Hitteopwellingen of blozen
- Zweet
Andere tekenen van een allergische reactie op naloxon zijn onder meer:
- netelroos
- moeilijke ademhaling
- zwelling van gezicht, lippen, tong of keel
Hoe heeft Naloxone de Opioid Epidemie beïnvloed?
Alle staten in de Verenigde Staten op zes na hadden vanaf juli 2015 Good Samaritan-wetten, naloxon-toegangswetten of beide goedgekeurd. Van hen staan 37 staten toe dat naloxon wordt voorgeschreven aan derden, zoals familieleden, verzorgers en vrienden van mensen die mogelijk het risico lopen op een opioïde-overdosis. In veel gevallen gaat het om mensen met chronische pijn, die specifieke, door een arts gecontroleerde doses opiaatmedicijnen slikken om de pijn te verlichten. Sommige van deze derden kunnen echter gerelateerd zijn aan of betrokken zijn bij het leven van mensen die worstelen met een verslaving aan opioïde drugs.
Hoewel sommige mensen bezorgd zijn dat een breder gebruik van naloxon zal leiden tot meer mensen die opioïde drugs misbruiken, heeft het medicijn tot nu toe verschillende levens gered. In Maine stierven in 2014 bijvoorbeeld 208 mensen aan opioïde-overdoses, maar hulpverleners waren in staat om 829 levens te redden door naloxon toe te dienen. Volgens de Centers for Disease Control gaat het bij 83 procent van de levens die in het hele land worden gered van opioïde-overdosering om een persoon ter plaatse, niet een hulpverlener, die naloxon toedient en vervolgens 911 belt.
De Wereldgezondheidsorganisatie schatte dat elk jaar wereldwijd 69.000 mensen sterven als gevolg van opioïde-overdoseringen. Nieuwe WHO-richtlijnen, uitgebracht in 2014, bevelen aan om het gebruik van naloxon in elk land uit te breiden. Het medicijn is ook op de lijst van vitale geneesmiddelen van de WHO geplaatst.
Geef hulp voor opioïdeverslaving
Naloxon is een lapmiddel, zodat een persoon die aan een opioïde-overdosis lijdt meer tijd heeft om medische spoedbehandeling te krijgen. Hoewel het mogelijk is om per ongeluk een opioïde overdosis te krijgen, door per ongeluk te veel van een voorgeschreven verdovende pijnstiller in te nemen, worstelen de meeste mensen die aan deze overdoses lijden ook met een verslaving aan deze drugs. Op zoek naar een euforische high, kunnen ze te veel heroïne, fentanyl of OxyContin nemen, met een overdosis als gevolg. Het is erg belangrijk voor deze mensen om toegang te hebben tot naloxon, maar het is nog belangrijker voor hen om toegang te hebben tot hulp om hun verslaving te overwinnen.
Revalidatieprogramma’s over het hele land helpen mensen om hun verslaving aan verdovende middelen te overwinnen. Medische professionals en therapeuten in het programma komen met een detox plan, evenals individuele en groepstherapie sessies. De persoon beëindigt zowel zijn fysieke afhankelijkheid van opiaten als leert over de wortels van zijn verslaving, hoe emotionele triggers te vermijden die tot terugval kunnen leiden, en verwerft copingmechanismen voor stress. Dit helpt om het risico op terugval te verminderen en de persoon te ondersteunen bij het ontwikkelen van een nuchtere, evenwichtige levensstijl.