Inleiding
Om verschillende redenen raden dierenartsen eigenaars af om te proberen met hun cavia’s te fokken. Eén van de bezwaren is dat het fokken meer cavia’s zal opleveren dan er een thuis beschikbaar is. Zoals bij de meeste gezelschapsdieren, zijn er veel dakloze cavia’s beschikbaar voor adoptie in dierenasiels.
Een andere zorg van dierenartsen is dat het vrouwtje, ook wel zeug genoemd, complicaties kan ondervinden tijdens de bevalling van haar kroost. Deze complicaties worden veroorzaakt door de verstijving van de bekkensymfyse wanneer een vrouwtje volwassen is, meestal rond de 8 maanden. De symfyse is een gewricht van taai vezelkraakbeen dat tussen de twee schaambeenderen van het bekken ligt. Deze verstijving bemoeilijkt de doorgang van het jong van de zeug door het geboortekanaal. In de meeste gevallen zal een zeug niet in staat zijn haar jongen normaal ter wereld te brengen. Een dierenarts kan proberen een keizersnede uit te voeren. Maar zelfs de meest ervaren dierenartsen zijn vaak niet succesvol in hun pogingen.
castreren of castreren
Neuteren verwijst naar het verwijderen van de voortplantingsorganen, waardoor een dier permanent wordt verhinderd zich voort te planten en/of zwanger te worden. Technisch gezien verwijst de term castratie naar de procedure bij zowel een mannelijk als een vrouwelijk dier, hoewel hij meestal meer wordt gebruikt voor de mannelijke procedure waarbij de testikels worden verwijderd, ook bekend als castratie. De term sterilisatie, daarentegen, verwijst meestal naar de vrouwelijke procedure waarbij de eierstokken en de baarmoeder worden verwijderd. Naast de rol die castratie speelt bij het voorkomen van voortplanting, vermindert het ook het risico op gezondheidsproblemen. Intacte teven lopen een hoger risico op cysten in de eierstokken, baarmoederkanker, mammatumoren en zwaarlijvigheid; intacte reuen lopen een hoger risico op prostaatkanker.
Eigenaren moeten een dierenarts vinden die ervaring heeft met het werken met kleine dieren en die dit soort operaties met succes heeft uitgevoerd. Het is aan te bevelen dat eigenaren in ieder geval hun reuen laten steriliseren omdat steriliseren een veel minder ingrijpende operatie is dan castreren. Sommige dierenartsen suggereren dat alle cavia’s gesteriliseerd of gecastreerd moeten worden om gezondheidsproblemen te voorkomen en de levensduur van het dier te verlengen. Er zijn echter ook bepaalde risico’s verbonden aan elke chirurgische ingreep bij cavia’s. Cavia’s kunnen niet goed reageren op operaties en narcose, en ze kunnen ook moeite hebben om zich aan te passen aan en om te gaan met een onbekende omgeving.
Als u ervoor kiest om uw cavia te laten steriliseren of castreren, zijn er een aantal stappen die u voor en na de ingreep kunt nemen om te zorgen voor een succesvolle operatie en herstel. Bespreek met uw dierenarts de stappen die u voor de ingreep moet nemen. In tegenstelling tot bij katten en honden, hoeft u voor de operatie geen voedsel te onthouden. Uw dierenarts kan u andere instructies geven die u moet opvolgen.
Na de ingreep zal uw dierenarts u ook instructies geven voor na de operatie. Het is belangrijk om uw cavia rustig te houden en af te zonderen van andere cavia’s om de genezing mogelijk te maken en om de zekerheid te geven dat de ingreep succesvol was. Over het algemeen zal de cavia drie tot vier weken apart gehouden moeten worden. Zijn kooi moet klein en schoon zijn. Handdoeken kunnen dienen als bodembedekking en moeten ten minste twee keer per dag verschoond worden. Met de handdoeken kunt u ook het plassen, de ontlasting en eventuele bloedingen van de cavia in de gaten houden. Zoals altijd moet de cavia voldoende vers voedsel en water krijgen. Het toevoegen van extra vitamine C aan zijn voeding kan helpen bij het herstelproces. Terwijl uw cavia herstelt, is het belangrijk dat hij normaal eet en drinkt. Als u merkt dat dit niet het geval is, moet u zo snel mogelijk contact opnemen met uw dierenarts, omdat dit kan betekenen dat de cavia niet goed herstelt en complicaties kan krijgen.
Scheiding van mannetjes en vrouwtjes
Het scheiden van mannetjes en vrouwtjes cavia’s is een andere methode om het fokken te voorkomen. Door mannetjes eenvoudigweg in één kooi te huisvesten en vrouwtjes in een andere, kunnen eigenaars zowel de kosten als de potentiële risico’s vermijden die gepaard gaan met zwangerschapscomplicaties. Het is belangrijk dat eigenaars mannetjes en vrouwtjes correct identificeren. Een dierenarts is de beste bron om het geslacht van uw cavia te bepalen. Het is ook belangrijk om de twee geslachten zo snel mogelijk van elkaar te scheiden. Mannelijke cavia’s, ook wel beren genoemd, kunnen geslachtsrijp worden op de leeftijd van slechts 3 maanden. Zeugen kunnen geslachtsrijp worden op een leeftijd van slechts 2 maanden.
Cavia’s die samenleven bieden elkaar gezelschap en kunnen dienen als een grote vorm van verrijking. Vrouwtjes kunnen zonder problemen samenleven. Als u ervoor kiest mannelijke cavia’s te houden, moeten ze aan elkaar worden voorgesteld voordat ze van hun moeder worden gespeend, wat meestal gebeurt als ze ongeveer drie weken oud zijn. Als dit niet mogelijk is, moeten de mannetjes gecastreerd worden voordat ze aan elkaar worden voorgesteld. Intacte (niet gecastreerde) mannetjes hebben de neiging te vechten als ze samen worden gehuisvest.
In het algemeen beperken dierenwinkels de dieren die ze verkopen tot één geslacht. Als u meer dan één cavia wilt aanschaffen, is het verstandig ze bij dezelfde winkel aan te schaffen om er zeker van te zijn dat ze allebei van hetzelfde geslacht zijn en elke kans op voortplanting uit te sluiten. Controleer altijd bij elke afzonderlijke winkel of alle dieren inderdaad van hetzelfde geslacht zijn.
Welke methode u ook kiest, het is belangrijk om een verantwoordelijke en zorgzame eigenaar te zijn en ervoor te zorgen dat er geen zwangerschappen ontstaan. Zwangerschappen kunnen leiden tot ernstige gezondheidscomplicaties en soms tot de dood van de moeder. Zwangerschappen brengen ook cavia’s voort waarvan de eigenaars het zich niet kunnen veroorloven ze te houden en waarvoor ze geen geschikt tehuis kunnen vinden. Als u vragen of zorgen heeft, is uw dierenarts altijd een geloofwaardige en nuttige bron van informatie.
Lisa Karr-Lilienthal, Ph.D., and Kaycee Points – University of Nebraska-Lincoln