Reputacja: Leniwce są leniwe i głupie. Muszą być, bo tak wyglądają. Są pokryte glonami. Fuj! Wspinają się na ziemię, aby dokonać rytualnej defekacji u podstawy drzewa, co jest ryzykownym przedsięwzięciem, gdy w pobliżu znajdują się drapieżniki o orlim wzroku i szybkich nogach. Są złe w przechodzeniu przez drogi. Głupie leniwce.
Rzeczywistość: Powolność jest ostateczną bronią w ewolucyjnej wojnie przeciwko puchatookim, szybkonogim drapieżnikom. Jaki jest lepszy sposób na wtopienie się w las, niż przytulenie się do alg i grzybów. Rytualna defekacja jest odpowiednikiem szybkiej randki, tylko bez szybkości.
Leniwce mają złą prasę. W prawie każdym języku na planecie, wspólna nazwa dla tych stworzeń ma mniej więcej to samo znaczenie. Anglicy mają „leniwca” (jeden z siedmiu grzechów śmiertelnych). Francuzi nazywają je „la paresse” („ten leniwy”). W języku niemieckim jest to „das Faultier” („leniwe zwierzę”). Hiszpański daje nam „el perezoso” („leniwy niedźwiedź”). I tak dalej.
Jest, oczywiście, trochę prawdy w tym powszechnym poglądzie. Ale stereotypy mają tendencję do przysłaniania większej prawdy leżącej u podstaw.
Podejrzewam, że leniwce wcale nie są leniwe, są po prostu cholernie ostrożne.
Leniwce są z pewnością powolne (w absolutnym szczycie mogą podróżować z prędkością około 6 cm na sekundę), ale leniwe nie są. Kilka lat temu przeprowadziłem wywiad z Rory Wilsonem, biologiem z Uniwersytetu Swansea, w Walii, w Wielkiej Brytanii i wynalazcą „dziennika”, fajnego elektronicznego gadżetu, który rejestruje ruch zwierząt w niewiarygodnych szczegółach. W tym czasie, gizmo był głównie używany do badania szybko poruszających się stworzeń, takich jak pingwiny i kormorany.
Ale Wilson był chętny do korzystania z urządzenia na powolne stworzenia też i leniwce były oczywistym wyborem. Fakt, że są powolne nie czyni ich leniwymi, powiedział mi. „Nikt nie nazywa małży leniwymi” – mówi, mając na myśli wolno poruszające się skorupiaki, takie jak małże czy małże. Ma rację.
W świecie zaludnionym przez drapieżniki, takie jak wielkie koty i raptory, można by pomyśleć, że szybkość byłaby dobra. Małpy, które zamieszkują ten sam las co leniwce w Ameryce Środkowej i Południowej, wybrały tę opcję. Ale leniwce po prostu śmieją się w obliczu takiego niebezpieczeństwa, powoli zamykając oczy, gdy małpy rozpraszają się w koronach drzew. Zamiast uciekać w poszukiwaniu schronienia, leniwce wybrały jeszcze bardziej imponującą strategię: niewidzialność.
Dla leniwca jednym z najbardziej przerażających drapieżników jest orzeł harpia. „Są to wielkie orły z najbardziej przerażająco potężnymi szponami i dziobem” – mówi Wilson. „Leniwiec po prostu nie ma najmniejszych szans”. Chyba, że, to jest, może poruszać się tak wolno, że orzeł nie może go zobaczyć. „Podejrzewam, że leniwce wcale nie są leniwe, są po prostu cholernie ostrożne.”
Wykonanie tej sztuczki wymaga niesamowitej siły. Wyobraźmy sobie męskiego gimnastyka występującego na ringach, mięśnie drżą, gdy trzyma się w pozycji krzyżowej, a następnie podnosi nogi do pozycji poziomej. Dla leniwca taka akrobatyka to drobiazg. „To będzie po prostu przenieść się do pozycji krzyża siedzącego całkowicie spokojnie, jak gdyby nie ma żadnego wysiłku mięśni zaangażowanych w ogóle, jak gdyby grawitacja jest po prostu wyłączone.”
Making fur-dwelling friends
Under Wilson nadzoru, doktorant Becky Cliffe został przy użyciu dziennika na więźniów w niewoli w jedynym na świecie sanktuarium lenistwo w Kostaryce. Kiedy zadzwoniłem o wyznaczonej godzinie, nie była w stanie dotrzeć do telefonu z powodu leniwca, który niespodziewanie zaczął rodzić. To miłe, że ciężarna leniwiec ma zdolność do zaskoczenia, myślę.
Gdy w końcu przedostać się do Cliffe, pytam o mikrobów, które rozwijają się w bujnej sierści leniwca. Każdy z włosów leniwca jest w zasadzie złożony na pół. „Jedyną korzyścią, jaką możemy sobie wyobrazić, że włosy mają taką strukturę jest to, że glony mogą rosnąć,” mówi.
Więc leniwce chcą futro-żyjących przyjaciół, ale dlaczego?
Niedawne badania futra leniwca ujawniły, że jest domem dla szeregu grzybów, które są bioaktywne przeciwko szczepom pasożytów, które powodują malarię i chorobę Chagasa, a także przeciwko niektórym ludzkim komórkom raka piersi. Dla autorów, futro leniwca było nowatorskie środowisko do odkrywania ciekawych grzybów z zastosowań medycznych.
Nie można sobie wyobrazić leniwca próbuje lizać tył głowy
Ale również rozważyli możliwość, że te mikroby przyznają jakieś korzyści zdrowotne dla leniwców. „Nie zdziwiłoby mnie to”, mówi Cliffe. „Leniwce są tak dziwaczne, że jest to całkowicie realistyczne.”
Inny papier zasugerował, że leniwce są w biznesie rolniczym. Jak również hosting grzybów, uprawiają ogrody glonów w swoim futrze, a te „wysoce strawne i bogate w lipidy” algi podbijają ich ograniczoną dietę.
Cliffe daje ten pomysł krótki shrift. „Leniwce nie pielęgnują swoimi ustami. Nie liżą swoich włosów. Pielęgnują się za pomocą rąk” – mówi. Co więcej, algi mają tendencję do koncentrowania się wokół głowy i szyi, gdzie włosy są najdłuższe. „Nie można sobie wyobrazić leniwca próbuje lizać tył głowy.”
Dla Cliffe, najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie dla zainteresowania leniwca w alg i innych mikrobów jest wykorzystanie ich do kamuflażu ich futro, i ukryć od tych paskudnych orłów. „Leniwce w naturze są całkowicie zielone i wtapiają się w baldachim.”
Leniwce mają inny talent, który nie jest powszechnie znany: trzymanie się (i nie mówimy tu o ich zdolności do trzymania się drzew).
„Ich żołądki mogą ważyć do jednej trzeciej masy ciała”, mówi Cliffe, więcej niż dwa razy tyle, ile oczekuje się od zwierzęcia tej wielkości. Okazuje się, że jest to część niezwykle kontynentalnej strategii trawiennej. W porównaniu z innymi ssakami, lenistwo je stosunkowo niewiele, ale to, co robi chrupać jest poddawany niewiarygodnie męczącej podróży przez jelita leniwca; jedno badanie z lat 70-tych nagrywania przejście żywności z ust do odbytu jednego lenistwo na ponad 50 dni (cytowane tutaj).
Do czasu jedzenie pojawia się ponownie, lenistwo udało się wydobyć każdy ostatni składnik odżywczy. To, co pozostało, mówi Cliffe, to „tylko twarda kula bardzo włóknistego kału.”
Rytualna defekacja
Leniwce mają ciekawy rytuał toaletowy, który jest powodem wielu drwin. Zamiast, jak można by przypuszczać, wchodzić pod koronę drzew, leniwce schodzą na ziemię, aby dokonać rytualnej defekacji u podstawy drzewa. Jest to niezwykle ryzykowny manewr, który może narazić te zwierzęta na drapieżnictwo ze strony wielkich kotów, takich jak jaguar. Na szczęście, ich imponujące zdolności retencyjne oznaczają, że nie muszą tego robić często, zazwyczaj tylko raz w tygodniu.
Ale po co w ogóle zadawać sobie trud schodzenia na ziemię? Dlaczego nie uwolnić tych włóknistych bryłek jak bomby?
Ciekawa prawda silnie sugeruje, że musi to mieć coś wspólnego z seksem. „Kiedy samica jest w rui, zejdzie na ziemię i pójdzie do łazienki każdego dnia, a to dzieje się od ośmiu do dziesięciu dni w każdym miesiącu” – mówi Cliffe. Biorąc pod uwagę ilość energii to wymaga i zwiększone ryzyko bycia zauważonym przez drapieżnika, ona musi mieć dobry powód, aby to zrobić.
Jak to często bywa w królestwie zwierząt, seks jest oczywistym bodźcem. Pozostawienie ogromnej kupy włóknistego łajna, wydaje się, jest odpowiednikiem leniwca umieszczenie osobistej reklamy. Samica schodzi, aby poinformować samców w okolicy o jej statusie reprodukcyjnym, a jednocześnie odbiera wszystko, co musi wiedzieć o tych, którzy byli tam przed nią. To jak speed dating bez szybkości.
Z pewnością, gburowaty leniwiec wygląda jak idiota. Ale prawda o leniwcach jest taka, że ludzie wykonali bardzo złą robotę w zrozumieniu, dlaczego robią to, co robią. „Na naszej planecie nie pozostało wiele ssaków, które są tak niezwykłe, a o których wciąż wiemy tak mało” – mówi Cliffe.
Tweetable leniwce fakty:
Leniwiec w pełnym nachyleniu porusza się z prędkością 6 centymetrów na sekundę
Żołądek leniwca może ważyć ponad jedną trzecią masy ciała
Leniwiec zazwyczaj wypróżnia się tylko raz na 7 do 10 dni
Leniwiec może potrzebować 50 dni lub więcej, aby strawić swój pokarm
.