Przez długi odcinek czasu ulubieni ojcowie Hollywood byli w dużej mierze nieobecni. To byli karierowicze: Don Drapers, zanim Don Draper pojawił się, aby ich sknocić, lub w inny sposób wybaczalnie nieudolni, beznadziejni w byciu ojcami, ponieważ nikt nie nauczył ich, jak być. Ale był też jeden filmowy tata, który pojawił się na szkolnych przedstawieniach swoich dzieci i wiwatował najgłośniej z widowni, który zachęcał ich do marzeń i był całkowicie oddany ich matce.
Był Gomez Addams. On był pierwszy raz kiedykolwiek widziałem mój własny tata odzwierciedlenie na mnie na dużym ekranie.
Sure, Gomez był zany i ekscentryczne – nie dostajesz nazywany creepy i kooky, tajemniczy i upiorny za nic – i jego skrajne bogactwo było tak niewyjaśnione, że służył jako punkt fabuły w obu dużych ekranach adaptacji New Yorker komiks i, później, TV show. Mój ojciec nie był żadną z tych rzeczy, ale podobieństwa często sięgają głębiej niż to.
Było coś miłego w sposobie, w jaki aktor Raúl Juliá portretował wąsatego patriarchę, i coś głęboko ludzkiego w sposobie, w jaki on przesadził z reakcją Gomeza na wszystko, czy to była jego radość z czegokolwiek, co zrobiła jego rodzina, czy jego upokorzenie, kiedy Addamowie zostali oszukani z ich domu. Gomez był uważny i zaangażowany. Tańczył tango i ogrodzony i zbudował skomplikowane zestawy kolejowe, które nie do końca rozumiem, ale ja też nie do końca rozumiem, dlaczego mój ojciec budził się o 3 nad ranem, aby oglądać mecze Pucharu Świata rozgrywane wiele stref czasowych dalej. To były tylko rzeczy taty.
Byłam poważną i cichą małą dziewczynką. Nie byłam nieśmiała, ale dużo czytałam – kiedy jest się młodym, dorośli mylą te dwie cechy, ponieważ przypuszczam, że dzieci powinny mieć jeden tryb „głośny” – i znajdowałam sposoby na zajęcie sobie miejsca w kącie, kiedy rodzina przychodziła z wizytą, a świat wokół mnie był dziwnie szczęśliwy i jasny. Mój tata nie zmuszał mnie do wyjścia z tej skorupy, którą sobie zbudowałem, ale zabierał mnie do biblioteki i pomagał mi zaopatrzyć się w więcej książek. Nie kazał mi się uśmiechać, ani być kimś innym niż jego zbyt intensywnym pierworodnym dzieckiem. Po raz pierwszy obejrzałem Rodzinę Addamsów w jakiś przypadkowy październik, zdałem sobie sprawę, że byłem Wednesday mojego taty, czy kiedykolwiek widział sam film, czy nie. On był moim Gomez.
Fakt, że Gomez był grany przez latynoskiego aktora nie był stracony na mnie, albo; Juliá podkreślił jego portorykański akcent i wzorce mowy w celu zwiększenia teatralności postaci. I chociaż imię Gomeza przeszło więcej niż kilka zmian – nigdy nie miał go w komiksie, zostało skodyfikowane jako kastylijsko-hiszpańskie w serialu i było znane jako Homer w krajach hiszpańskojęzycznych, aby nie mylić go jako człowieka z dwoma nazwiskami – zrozumiałem, że jest jednym z nas. Z całym szacunkiem dla Johna Astina i Tima Curry’ego, którzy również grali tę postać, wszystkie inne interpretacje Gomeza były aberracjami w moim umyśle. Rozumiałem Gomeza jako Latynosa, tak jak mój tata, ponieważ to jest to, co znałem. (On nadal jest, teraz, że Oscar Isaac jest voicing go w nowym filmie animowanym.)
On tańczył tango i zbudował wyszukane zestawy pociągów, które nie dostałem, ale ja też nie rozumiem, dlaczego mój ojciec obudziłby się o 3 rano, aby oglądać mecze Pucharu Świata na żywo. To były tylko rzeczy taty.
I to, dla mnie, było kluczowe. Przewaga solidnych latynoskich ojców w popkulturze jest teraz niewielka – na każdą fabułę Jane the Virgin przypada o wiele więcej stereotypów, które unoszą się wokół, karmiąc narrację machismo i patriarchatu, którą tak wielu z nas próbuje teraz skorygować. W 1991 roku, kiedy pierwszy film Rodzina Addamsów po raz pierwszy zadebiutował, odpowiednia reprezentacja była jeszcze rzadsza. Nie, Gomez nie był realistycznym ojcem, per se (zwierzęciem rodzinnym była bezcielesna ręka), ale był oddany jeden. On był po prostu trochę dziwny, jest all.
Potrzebujemy więcej dziwnych latynoskich tatusiów, chociaż – więcej empatycznych postaci, więcej znaków, które łamią sztywne i stoickie tropów jesteśmy przyzwyczajeni do oglądania w telewizji i w filmach. Potrzebujemy większej różnorodności wśród wszystkich latynoskich postaci w popkulturze, a także większej różnorodności wśród wszystkich postaci granych przez aktorów mniejszościowych. W prawdziwej reprezentacji nie chodzi o to, by zawsze grać bohatera; chodzi o to, by aktor wchodząc na przesłuchanie wiedział, że ma szansę na rolę, jaką chce zagrać, bez obawy, że raz po raz będzie wpisywany w ten sam schemat. Chodzi o to, by patrząc na ekran zobaczyć siebie i ludzi, których kochasz, w każdej postaci, która ma sens. Chcę widzieć siebie w złoczyńcach, oczywiście, ale chcę też widzieć siebie w codziennych ludziach, a także w dziwacznych, upiornych, gotyckich rodzinach.
Mój tata nie nosi garniturów z prążkowanego materiału i jest bardziej prawdopodobne, że zatańczy salsę z moją mamą, niż że będzie ją biczował na parkiecie w tango. Jeśli nadal patrzysz na powierzchnię, Halloweenową interpretację Gomeza Addamsa, nigdy nie znajdziesz, że te dwie rzeczy się przecinają. Ale skupianie się na dziwactwach osobowości Gomeza mija się z celem, który wielu ludzi zrobiło o tej postaci, na wiele sposobów. On jest lojalnym ojcem, oddany mąż i brat, chętny i chętny uczestnik jego family.
Fakt, że jest Latinx nigdy nie jest adresowany w albo Rodzina Addamsów lub jego sequel, Addams Family Values, ale potem znowu, to nie koniecznie musi być. W latach 90-tych, to było cicho rewolucyjne, aby pozwolić mu po prostu być – i to była linia życia potrzebowałem, jeden, który związał mnie bliżej do mojego własnego ojca, który, na swój sposób, po prostu był, zbyt. Juliá nie musiał nazywać Christiny Ricci środową miją, by wzmocnić podstawowe założenie tego, kim był. Takie więzi nie potrzebują języka. Na wiele sposobów, one po prostu są.
Chcesz więcej od Teen Vogue? Sprawdź to:
- Największy złoczyńca Riverdale wie, jak bardzo go nienawidzisz
- My Dad Dressed Me Like a Boy – And It Taught Me a LOT About Masculinity
.