NutritionEdit
Sago z palm Metroxylon jest prawie czystym węglowodanem i ma bardzo mało białka, witamin lub minerałów. 100 gramów (3 1⁄2 uncji) suchego sago zawiera zazwyczaj 94 gramy węglowodanów, 0,2 grama białka, 0,5 grama błonnika pokarmowego, 10 mg wapnia, 1,2 mg żelaza i znikome ilości tłuszczu, karotenu, tiaminy i kwasu askorbinowego i dostarcza około 1490 kilodżuli (355 kilokalorii) energii pokarmowej. Palmy sago występują zazwyczaj na obszarach nie nadających się do innych form rolnictwa, więc uprawa sago jest często najbardziej ekologicznie odpowiednią formą zagospodarowania terenu, a niedobory żywieniowe żywności mogą być często kompensowane innymi łatwo dostępnymi pokarmami.
Skrobia z sago może być pieczona (w wyniku czego powstaje produkt analogiczny do chleba, naleśnika lub herbatnika) lub mieszana z wrzącą wodą w celu utworzenia pasty. Jest to główny składnik wielu tradycyjnych społeczności Nowej Gwinei i Maluku w postaci papeda, Borneo, Południowego Sulawesi (najbardziej znany w Luwu Regency) i Sumatry. W Palembang, sago jest jednym ze składników do produkcji pempek. W Brunei używa się go do przyrządzania popularnej lokalnej potrawy zwanej ambuyat. Wykorzystuje się ją również w handlu do wyrobu makaronu i białego chleba. Skrobia sago może być również używana jako zagęstnik do innych potraw. Można z niej przyrządzać puddingi gotowane na parze, takie jak pudding śliwkowy z sago.
W Malezji tradycyjna potrawa „keropok lekor” (krakersy rybne) wykorzystuje sago jako jeden ze swoich głównych składników. W produkcji popularnego keropok lekor z Losong w Kuala Terengganu, każdy kilogram mięsa ryb miesza się z pół kilograma drobnego sago, z odrobiną soli dodawaną dla smaku. Każdego roku do Malezji przywożone są tony surowego sago, aby wspierać przemysł keropok lekor.
W 1805 r. dwóch schwytanych członków załogi rozbitego szkunera Betsey utrzymywano przy życiu do czasu ucieczki z nieokreślonej wyspy dzięki diecie opartej na sago.
Każda skrobia może być perlona przez ogrzewanie i mieszanie małych agregatów wilgotnej skrobi, co daje częściowo zżelatynowane suche jądra, które pęcznieją, ale pozostają nienaruszone podczas gotowania. Perłowe sago blisko przypomina perłową tapiokę. Oba są zazwyczaj małymi (około 2 mm średnicy), suchymi, nieprzezroczystymi kulkami. Oba mogą być białe (jeżeli są bardzo czyste) lub barwione naturalnie na szaro, brązowo lub czarno, lub sztucznie na różowo, żółto, zielono itp. Po namoczeniu i ugotowaniu oba stają się znacznie większe, półprzezroczyste, miękkie i gąbczaste. Oba są szeroko stosowane w kuchni indyjskiej, bangladeskiej i lankijskiej w różnych potrawach i na całym świecie, zazwyczaj w puddingach. W Indiach jest ona używana w najróżniejszych potrawach, takich jak desery gotowane ze słodzonym mlekiem z okazji postów religijnych. W Indiach, „Tapioca Sago” uważana jest za dopuszczalną formę odżywiania w okresach postów dla celów religijnych lub dla niemowląt czy osób chorych.
W Indiach, Tapioca Sago używana jest głównie do wyrobu takich artykułów spożywczych jak Kheer, Khichadi, Vada itp.
W Wielkiej Brytanii, zarówno sago, jak i tapioka są od dawna używane w słodkich puddingach mlecznych.
W Nowej Zelandii, sago jest gotowane z wodą i sokiem z cytryny oraz słodzone złotym syropem, aby zrobić lemon sago pudding.
Produkcja tekstylnaEdit
Skrobia sago jest również używana do obróbki włókien, dzięki czemu są one łatwiejsze do obróbki maszynowej. Proces ten nazywany jest sortowaniem i pomaga związać włókno, nadać mu przewidywalny poślizg podczas pracy na metalu, znormalizować poziom uwodnienia włókna i nadać tkaninie więcej ciała. Większość tkanin i odzieży została poddana procesowi sortowania; pozostawia on pozostałości, które są usuwane w pierwszym praniu.
Inne zastosowaniaEdit
Ponieważ wiele tradycyjnych ludów polega na sagowcu jako na głównym składniku pożywienia i ponieważ jego zasoby nie są nieograniczone, na niektórych obszarach komercyjne lub przemysłowe zbiory dzikich drzewostanów sagowca mogą kolidować z potrzebami żywnościowymi lokalnych społeczności.