Dekstroza 5%
To jest w zasadzie tylko wolna woda. Żadnych anionów, żadnych kationów. Bez dodatku buforu, bez środka antybakteryjnego, bez sztucznych barwników i konserwantów. Dla smaku dodaje się 278mmol dekstrozy. Jeśli próbowałbyś użyć tego jako źródła składników odżywczych, cały litr dałby 835 kJ, lub 198 kalorii
PKa dekstrozy wynosi 12,9, więc przy pH torebki ten monosacharyd jest w stanie niezjonizowanym. Gdybyś był zmuszony do mieszania tego w jakiejś koszmarnej sytuacji, w której masz sterylną glukozę i sterylną wodę, ale nie masz rzeczywistej gotowej torby Baxtera, wrzuciłbyś 50g glukozy do 1 litra wody. To by dało roztwór 5g na 100ml (lub 5% wagowo).
Dekstroza 10% i 50%
Skoncentrowana dekstroza to nadal tylko wolna woda, ale syropowata. Ekstremalnie syropowata. Tego typu rzeczy powinny być podawane tylko przez linię centralną. Czerwone krwinki, w kontakcie z takim hiperosmolarnym płynem, skurczą się i umrą. Podobnie delikatny śródbłonek żylny. Podawanie takich rzeczy przez żyłę obwodową będzie nagradzane niczym innym jak zakrzepicą i zapaleniem żył.
Czy zastanawiałeś się kiedyś, co odczytałby glukometr, gdy zakropliłbyś na niego trochę 5% roztworu dekstrozy?
Powie „HI”, głupio.
Bo nie może odczytać tak wysokiej wartości. Rzeczywiście nawet 5% dekstrozy jest zbyt wysoką wartością dla niego, aby to pojąć. Jest on skalibrowany do postrzegania zakresu glukozy, który jest zgodny z ludzkim życiem, podobnie jak ludzkie oko jest skalibrowane tylko do postrzegania „widzialnego” światła. Przy stężeniu glukozy powyżej 30 mmol/l człowiek zaczyna czuć się dość źle. Przy stężeniu około 60 mmol/l można znaleźć się w śpiączce hiperosmolarnej. Pomyśl o tym: normalnie twoja osmolalność nie przekracza 290, więc po dodaniu 60 osmoli glukozy, otrzymujesz osmolalność 350mOsm/L.
.