Łysienie androgenowe (AGA), znane również u kobiet jako łysienie typu żeńskiego, jest spowodowane przez androgeny u genetycznie podatnych kobiet i mężczyzn. Przerzedzanie zaczyna się między 12 a 40 rokiem życia, wzór dziedziczenia jest poligeniczny, a częstość występowania jest taka sama jak u mężczyzn. W podatnych mieszkach włosowych dihydrotestosteron wiąże się z receptorem androgenowym, a kompleks hormon-receptor aktywuje geny odpowiedzialne za stopniową transformację dużych mieszków włosowych w mieszki zminiaturyzowane. Zarówno młode kobiety, jak i młodzi mężczyźni z AGA mają wyższy poziom 5α reduktazy i receptora androgenowego w przednich mieszkach włosowych w porównaniu z mieszkami potylicznymi. Jednocześnie młode kobiety mają znacznie wyższy poziom aromatazy cytochromu p-450 w mieszkach czołowych niż mężczyźni, którzy mają minimalny poziom aromatazy, a kobiety mają jeszcze wyższy poziom aromatazy w mieszkach potylicznych. Za rozpoznaniem AGA u kobiet przemawia wczesny wiek pojawienia się choroby, wzorzec zwiększonego przerzedzenia skóry głowy w okolicy czołowo-ciemieniowej z większą gęstością w okolicy potylicznej, zachowanie przedniej linii włosów i obecność zminiaturyzowanych włosów. Większość kobiet z AGA ma normalne miesiączki i ciąże. Rozległe badania hormonalne zazwyczaj nie są potrzebne, chyba że występują objawy i oznaki nadmiaru androgenów, takie jak hirsutyzm, ciężki trądzik torbielowaty bez odpowiedzi, wirylizacja lub mlekotok. Miejscowo stosowany roztwór minoksydylu jest jedynym dostępnym lekiem wspomagającym wzrost włosów u kobiet z AGA. Skuteczność wykazano w podwójnie ślepych badaniach z wykorzystaniem liczby włosów i masy włosów.
.