Bardzo błędne.
Homo oznacza „człowiek” w języku łacińskim, i ma odpowiadający przymiotnik humanus, stąd angielski „ludzki,” przez French.
Jeśli lubisz nitty gritty, OED daje
Etymologia: < Anglo-Norman humeigne (femine), humane (feminine), Anglo-Norman and Middle French humain, humayn (French humain ) of or belonging to people (as opposed either to animals or to God) (1119 in Anglo-Norman), having human nature or characteristics (c1170), composed of people (c1174), benevolent (c1175), having people (as opposed to God) as its subject (1552 in letres humaines : compare humane letters n. at humane adj. Special uses) i jego etymon klasyczny łaciński hūmānus of or belonging to people (as opposed either to animals or to divine beings), characteristic of people, civilized, cultured, cultivated, kindly, considerate, merciful, indulgent < the same base as homin- , homō homo n.1 + -ānus -an sufiks, choć pochodzenie wokalizmu jest niejasne. Compare Old Occitan uman , Catalan humà (14th cent.), Spanish humano (c1200), Portuguese humano (13th cent.), Italian umano (13th cent.). Z użyciem jako rzeczownik porównaj klasyczną łacinę hūmānus istota ludzka, hūmānum to, co ludzkie (używa jako rzeczownika rodzaju męskiego i nijakiego odpowiednio hūmānus , przymiotnik), francuski humain istota ludzka (1340 w Middle French, zwykle w liczbie mnogiej), natura ludzka (a1630). Porównaj humane adj.
.