Przykłady:
A. Bakterie heterotroficzne (Heterotrofy):
Bywają najliczniej występujące w przyrodzie. Nie syntetyzują własnego pokarmu, ale zależą od innych organizmów lub martwej materii organicznej. Mogą być pasożytami, saprofitami lub symbiontami.
(a) Pasożyty:
ADWERSJE:
ADWERSJE:
Żyją na innych organizmach zwanych żywicielami, od których uzyskują pokarm. np. Streptococcus, Clostridium, Mycobacterium tuberculosis itp. Pasożyty wywołujące choroby nazywane są patogenami.
(b) Saprofity:
Są głównymi rozkładowcami w przyrodzie. Uzyskują one swoje pożywienie z detrytusu, tj. martwych substancji organicznych poprzez fermentację (beztlenowy rozkład węglowodanów), gnicie (beztlenowy rozkład białek) i gnicie (tlenowy rozkład związków organicznych).
(c) Symbionty:
ADWERSJE:
Żyją one w symbiotycznym związku z innymi roślinami dla obopólnej korzyści. Kilka gatunków Rhizobium, takich jak R. leguminosarum, żyje w guzkach korzeniowych roślin strączkowych, tworząc intymne relacje symbiotyczne. Bakterie wiążą azot atmosferyczny dla roślin, a w zamian otrzymują ochronę. Escherichia coli żyje w jelicie człowieka jako komensal. Żywi się niestrawioną materią, kontroluje wzrost bakterii gnilnych i produkuje witaminy B i K. Obecność E. coli w wodzie wskazuje na zanieczyszczenie ściekami.
B. Bakterie autotroficzne (Autotrofy):
Syntetyzują własny pokarm organiczny z substancji nieorganicznych (CO2 i donor wodoru) Bakterie autotroficzne są dwóch typów:
(i) fotoautotroficzne (fotosyntetyczne), które wykorzystują energię świetlną i
(ii) chemoautotroficzne (chemosyntetyczne), które wykorzystują energię chemiczną.
(i) Bakterie fotoautotroficzne (fotoautotrofy):
Używają energii słonecznej do syntezy własnego pokarmu. Bakterie te są beztlenowe, które mogą być fioletowe lub zielone. Bakterie purpurowe posiadają barwnik bakteriochlorofil znajdujący się w błonach tylakoidów, natomiast bakterie zielone posiadają bakteriofeofitynę (chlorobium chlorofilu) znajdującą się wewnątrz małych woreczków zwanych chlorosomami.
Fotototrofy przeprowadzają fotosyntezę anoksygeniczną, w której woda nie jest używana jako siła redukująca. Zamiast tego związki siarki, takie jak siarkowodór (H2S), gazowy wodór (H2), tiosiarczany (Na2S203) lub niektóre związki organiczne są wykorzystywane do uzyskania mocy redukującej. Większość fotoautotrofów żyje w pobliżu dna stawów i jezior, gdzie zredukowana siarka lub inne związki występują w dużych ilościach, a zawartość tlenu jest bardzo niska.
ADWERSJE:
(ii) Bakterie chemoautotroficzne (chemoautotrofy):
Nie posiadają one pigmentu fotosyntetycznego i dlatego wykorzystują energię chemiczną do redukcji CO2 do pokarmu organicznego. Energia chemiczna jest uzyskiwana z utleniania niektórych związków chemicznych, takich jak amoniak, azotyny, metan, tlenek węgla, wodór cząsteczkowy, sole żelaza, siarka i związki siarki (np. bakterie nitryfikacyjne Nitrosomonas, Nitrobacter, bakterie denitryfikacyjne Bacillus denitrificans, bakterie siarkowe Thiobacillus thiooxidans, bakterie żelazowe, bakterie wodorowe).
.