Rehabilitacja
Większość ostrych urazów związanych ze zwichnięciem lub nadwyrężeniem klatki piersiowej zagoi się samoistnie dzięki odpoczynkowi i metodom fizycznym stosowanym w domu, takim jak lód, poduszka grzewcza i masaż. Mechanika ciała i ćwiczenia postawy są ważnymi aspektami programu rehabilitacyjnego w przypadku skręcenia lub nadwyrężenia klatki piersiowej.35,36 Szczególnie ważne jest skupienie się na prawidłowej postawie w pracy i podczas prowadzenia samochodu. W samochodzie pacjenci mogą używać wałka lędźwiowego w celu promowania prawidłowej postawy; w pracy pacjentom zaleca się siedzenie w pozycji wyprostowanej przy komputerze na regulowanym, wygodnym krześle. Inne modyfikacje w miejscu pracy obejmują podpórki pod przedramiona (dane ramiona) w celu wsparcia ramion oraz stosowanie słuchawki telefonicznej lub zestawu słuchawkowego w celu zapobiegania napięciu szyi i górnej części klatki piersiowej.
W przypadku pacjentów z nieprawidłowo zgiętą lub pochyloną postawą można wprowadzić modyfikacje w gospodarstwie domowym, które mogą pomóc w zachęceniu do rozciągnięcia, a następnie zmniejszeniu bólu. Należą do nich poduszki lub wałki lędźwiowe na krzesłach oraz zastąpienie obwisłych materaców twardą pościelą. Również używanie papierowych talerzy i lekkich naczyń w kuchni oraz zmiana przeznaczenia przedmiotów w szafkach podwieszanych do miejsc, które są bardziej dostępne, może pomóc, jeśli podnoszenie lub sięganie jest bolesne.
Jeśli ból utrzymuje się dłużej niż kilka tygodni, fizykoterapia może być wskazana. Ogólnie rzecz biorąc, fizykoterapia będzie stosować ruchy, które centralizują, redukują lub zmniejszają objawy pacjenta, podczas gdy zniechęca do ruchów, które peryferyzują lub zwiększają objawy pacjenta.5 W większości przypadków, aktywne podejście, które zachęca do rozciągania, wzmacniania i ćwiczeń jest preferowane w stosunku do bardziej pasywnego podejścia. W celu skorygowania postawy siedzącej, pacjentom zaleca się dalsze stosowanie wałka lędźwiowego we wszystkich środowiskach siedzących. Aby skorygować postawę stojącą, pacjentom pokazuje się, jak zdjąć lordozę lędźwiową z końcowego zakresu i przesunąć dolną część kręgosłupa do tyłu, jednocześnie przesuwając górną część kręgosłupa do przodu, podnosząc klatkę piersiową i cofając głowę i szyję. W celu skorygowania postawy leżącej pacjenci powinni używać twardego materaca, jak wskazano wcześniej. W przypadku pacjentów, którzy odczuwają większe dolegliwości bólowe w odcinku piersiowym kręgosłupa podczas leżenia w łóżku, rada ta często prowadzi do zaostrzenia objawów, a nie do ich ustąpienia. W przypadku tych pacjentów należy doradzić celowe zwiotczenie materaca poprzez umieszczenie poduszek pod każdym z jego końców, tak aby materac stał się rozłożysty. W ten sposób kifoza piersiowa nie jest wymuszana w wydłużonym zakresie w pozycji leżącej na wznak, a usunięcie tego obciążenia pozwala na komfortowy sen. Jednak długoterminowe cele nadal obejmują poprawę zakresu ruchu w wyproście.5
Wśród osób z osteoporozą badania wykazały, że ćwiczenia w wyproście wykonywane regularnie znacząco zmniejszają liczbę złamań kompresyjnych w grupie ćwiczącej w ten sposób.37 W przypadku tego ćwiczenia pacjenci są instruowani, aby położyć się z poduszką pod brzuchem i dłońmi zaciśniętymi za plecami. Pacjentowi poleca się unieść głowę, ramiona i obie nogi jednocześnie tak wysoko, jak to możliwe; pozycję utrzymuje się przez sekundę, a następnie pacjent się rozluźnia. Czynność tę powtarza się tyle razy, ile jest to możliwe w sposób progresywny, a pacjenci są instruowani, aby ćwiczyć w ten sposób do końca życia.5 Metody bierne, takie jak ultradźwięki, stymulacja elektryczna i lekki masaż w celu kontroli bólu, powinny być stosowane oszczędnie. Metody, które obejmują powierzchowne i głębokie ciepło lub zimno mogą pomóc w zwiększeniu zakresu ruchu i zmniejszeniu bólu, ale powinny być stosowane z umiarem.
Po zakończeniu formalnego programu fizykoterapii, ćwiczenia w domu lub na siłowni są niezbędne i powinny być przepisane i zindywidualizowane dla wszystkich pacjentów, aby utrzymać zyski osiągnięte podczas fizykoterapii. Ćwiczenia w domu mają na celu poprawę elastyczności odcinka piersiowego kręgosłupa i mogą obejmować wyprosty w leżeniu, staniu i siedzeniu wykonywane sześć do ośmiu razy w ciągu dnia. Ponadto należy wykonywać naprzemienne unoszenie rąk i nóg oraz aktywne rozciąganie tułowia w pozycji leżącej. Wreszcie, regularne rozciąganie w celu poprawy wyprostu i rotacji z punktowym napinaniem mięśni może zmniejszyć napięcie mięśni dotkniętych chorobą. Można zastosować klin piersiowy, który został zaprojektowany w celu zwiększenia zakresu ruchu wyprostu. Klin jest twardym kawałkiem uformowanego plastiku lub gumy z wyciętym klinem w celu dopasowania do kręgosłupa. Pacjent leży na ziemi z klinem umieszczonym pomiędzy łopatkami. Pacjentowi poleca się, aby się nad nim pochylił. Alternatywnie, w celu uzyskania tego samego efektu, można skleić taśmą dwie piłki tenisowe. Ćwiczenia te mogą być wykonywane przed regularnym rozciąganiem w celu zwiększenia zakresu ruchu. Regularna terapia masażem może utrzymać elastyczność i zapobiec zacieśnianiu od bardziej regularnych ćwiczeń.
Na siłowni, progresywne ruchy izotoniczne, takie jak wiosłowanie, lat pull-downs, i pull-ups i brzuch crunch program wzmocnienia powinny być podkreślone. Instrukcje dotyczące właściwego ułożenia i techniki powinny być zapewnione, aby zapobiec dalszym urazom. Używanie „piłki fizjologicznej” w domu lub na siłowni może ułatwić rozciąganie tułowia, jak również rozciąganie i wzmacnianie mięśni brzucha w celu poprawy ogólnego stanu klatki piersiowej i mięśni rdzenia. Można to zrobić w połączeniu z wykorzystaniem taśm Thera-Bands z progresywnym oporem, aby ułatwić rozciąganie ramion i barków z łagodnym wzmocnieniem ramion, barków i mięśni rdzenia. Wreszcie, program na basenie może być przepisany. Pływanie w stylu crawl, backstroke i butterfly kładzie nacisk na rozciąganie i może być bardzo przydatne w zapobieganiu lub korygowaniu skrzywienia zgięciowego. W przypadku pełzania, pacjenci są instruowani, aby oddychać po obu stronach, aby zapobiec jednostronnemu obciążeniu szyi i górnego odcinka piersiowego kręgosłupa.
Medycyna manualna, która obejmuje osteopatyczną medycynę manipulacyjną, chiropraktykę i mobilizację fizykoterapeutyczną, może być również stosowana w przypadku ostrego i podostrego bólu w odcinku piersiowym. W szczególności można stosować techniki, które aktywnie angażują ruchy ograniczające, takie jak rozszerzenie i obrót. Obejmują one energię mięśniową oraz techniki o wysokiej prędkości i niskiej amplitudzie, które angażują barierę lub ograniczenie w celu rozszerzenia fizjologicznej bariery pacjenta. Mogą być one wykonywane na poziomie mikro segmentów kręgosłupa lub na poziomie makro klatki piersiowej, barku i kończyny górnej. Techniki te mogą tymczasowo zmniejszyć ograniczenie ruchu w celu poprawy ogólnego zakresu z późniejszym przywróceniem prawidłowej postawy i ułożenia. Następstwem tego może być zmniejszenie skurczów mięśni, zwiększenie zakresu ruchu i zmniejszenie bólu. W połączeniu z aktywną fizykoterapią i programem ćwiczeń, małe zyski z medycyny manualnej mogą prowadzić do trwałych korzyści w postawie i ogólnej kondycji.
.