Mikrograwitacja

Mikrograwitacja, miara stopnia, w jakim obiekt w przestrzeni kosmicznej jest poddany przyspieszeniu. W języku potocznym termin ten jest używany synonimicznie z zerową grawitacją i nieważkością, ale przedrostek mikro oznacza przyspieszenia równe jednej milionowej (10-6) siły grawitacji na powierzchni Ziemi. Gdy mikrograwitacja (μg) jest używana jako jednostka miary, określone środowisko może być scharakteryzowane jako zapewniające, na przykład, 20 μg (20 mikrograwitacji).

W przypadku dużego pojazdu orbitalnego, takiego jak prom kosmiczny lub Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS), środek masy jest najlepszym miejscem do umieszczenia wrażliwych eksperymentów, ponieważ zakłócenia wzrastają wraz z odległością od środka. Nawet wtedy ideał jest pogarszany przez czynności wykonywane przez załogę oraz wibracje pochodzące od aparatury pomocniczej. Niektóre wibracje mogą być tłumione przez „pasywne” i „aktywne” systemy stabilizacji. W najlepszym przypadku prom kosmiczny może zapewnić tylko około 10-5 g. Wolno latający satelita może zapewnić 10-6 g. Celem długoterminowym na pokładzie ISS jest, aby aktywne systemy stabilizacji zbliżyły się do środowiska 10-9 g, czyli nanograwitacji.

.