Kilju może być produkowane przez fermentację cukru, drożdży i wody, ale kilju wytwarzane wyłącznie z cukru, drożdży i wody było nielegalne w Finlandii przed marcem 2018 r.; dlatego podczas fermentacji używano zboża, ziemniaków, owoców lub jagód, aby uniknąć problemów prawnych i nadać smak napojowi. Pomarańcze i cytryny są popularnym wyborem do tego celu.
Proces ten jest podobny do domowego warzenia wina; wymaga rygorystycznej higieny i filtrowania produktu. Prawidłowo zrobiony kilju jest przejrzystą, bezbarwną cieczą bez wyczuwalnego smaku innego niż etanol. Za pomocą destylacji można go przerobić na pontikka (fiński bimber). Następnie przypomina rum, ponieważ oba są destylowane ze sfermentowanych produktów cukru trzcinowego, chociaż rum jest często wykonany z melasy, produkt uboczny procesu rafinacji cukru, lub świeżego soku z trzciny cukrowej zamiast rafinowanego, skrystalizowanego cukru stołowego.
Kilju jest często produkowany nieprawidłowo przez piwowarów domowych, którzy pozwalają zanieczyszczeniom zakłócić fermentację lub nie odpowiednio filtrować lub racingu cieczy, lub nie używać środka wykańczającego. Te ostatnie błędy powodują zawieszenie drożdży, co powoduje, że mieszanka jest mętna, a nie klarowna. Drożdże nie są szkodliwe, ale mogą powodować nieprzyjemny smak.
Gdy piwowarstwo domowe zyskało na popularności podczas kryzysu gospodarczego, który nastąpił po fińskim kryzysie bankowym we wczesnych latach 90-tych, na rynek wprowadzono szczepy drożdży znane jako „drożdże turbo”. Te szczepy drożdży umożliwiają bardzo szybką fermentację do pełnej mocy, w niektórych przypadkach w ciągu zaledwie trzech dni (w porównaniu do kilku tygodni wymaganych przez tradycyjne szczepy drożdży winnych). Tak krótki czas produkcji w naturalny sposób nie pozwala drożdżom na osadzanie się osadu. Wprowadzenie drożdży turbo utwierdziło opinię publiczną w przekonaniu, że kilju jest łatwą metodą pozyskiwania taniego alkoholu.
.