Insulina

Insulina jest hormonem, który jest produkowany naturalnie w naszych ciałach. Jego główną rolą jest umożliwienie komórkom w całym organizmie wchłonięcia glukozy (cukru) i przekształcenia jej w formę, która może być wykorzystana przez te komórki do produkcji energii. Bez insuliny nie jesteśmy w stanie przeżyć, a śmierć z powodu cukrzycy była powszechnym zjawiskiem do czasu odkrycia insuliny we wczesnych latach 1900 przez Fredericka Bantinga i Charlesa Besta.

Naturalnie występująca insulina ludzka jest wytwarzana przez komórki beta w trzustce. Kiedy osoby bez cukrzycy spożywają posiłki, te komórki beta wyczuwają cukier lub inne węglowodany we krwi i uwalniają odpowiednią ilość insuliny niezbędną do utrzymania normalnego poziomu cukru we krwi.

Do czego stosuje się insulinę?

Insulina jest stosowana w leczeniu osób z cukrzycą typu 1, które wytwarzają niewiele insuliny lub nie wytwarzają jej wcale. Może być również stosowana w leczeniu cukrzycy typu 2, jeśli stężenie insuliny pozostaje niskie pomimo stosowania innych rodzajów leków, chociaż większość osób z cukrzycą typu 2 nie wymaga stosowania insuliny we wczesnych stadiach choroby.

Insulina może być również podawana kobietom w ciąży, u których w czasie ciąży rozwija się rodzaj cukrzycy zwany cukrzycą ciążową.

Jakie są różnice między insulinami?

Insulina jest dostępna jako syntetyczna insulina ludzka (wytwarzana w laboratorium, ale przypominająca naturalnie występującą insulinę ludzką) oraz analogi insuliny (insulina ludzka, która została zmodyfikowana genetycznie). Analogi insuliny są lepsze niż standardowa insulina ludzka w naśladowaniu naturalnego uwalniania insuliny. Mają bardziej przewidywalny czas działania i bardziej niezawodne wchłanianie.

Insuliny są zazwyczaj klasyfikowane jako insuliny szybko działające (obejmuje insuliny szybko działające i krótko działające), średnio działające i długo działające.

Wspólne insuliny dostępne w Stanach Zjednoczonych.

Szybko działająca insulina

• insulina lispro: Humalog, Admelog
• insulina aspart: Fiasp, Novolog
• insulina glulizyna: Apidra

insulina krótko działająca

• insulina regular: Humulin R, Novolin R

Izofan insuliny

• insulina (neutral protamine hagedorn ): Humulin N, Novolin N

Długo działająca insulina

• insulina detemir: Levemir
• insulina glargine: Lantus, Toujeo Solostar

Ultra insulina długo działająca

• insulina degludec: Tresiba

Jak podawana jest insulina?

Insulina jest najczęściej podawana podskórnie (pod skórę) i istnieją trzy główne metody jej podawania:

• Peny insulinowe: zawierają wymienny wkład z insuliną i wykorzystują wymienną igłę do nakłuwania skóry i podawania insuliny podskórnie
• Pompy insulinowe: są to małe, skomputeryzowane urządzenia, które dostarczają ciągłą dawkę insuliny pod skórę. Są one również znane jako urządzenia do ciągłego podskórnego wlewu insuliny (CSII)
• Przez strzykawkę i igłę z użyciem fiolki insuliny.

Do tej pory nikomu nie udało się stworzyć doustnej tabletki insuliny, która dostarczałaby skuteczną dawkę insuliny. Problem polega na tym, że insulina ulega degradacji w żołądku i jelitach, zanim jeszcze zdąży się wchłonąć do krwiobiegu. W szpitalu, w pewnych okolicznościach insulina może być podawana bezpośrednio do żyły lub do mięśnia.

Jakie są działania niepożądane insuliny?

Jednym z najczęstszych działań niepożądanych insuliny jest hipoglikemia (zwana również niskim poziomem cukru we krwi).

Objawy obejmują ból głowy, pocenie się, drżenie, niepokój, dezorientację, drażliwość, szybki oddech lub szybkie bicie serca. Osoby z hipoglikemią mogą również mdleć, a ciężka hipoglikemia, która nie jest leczona, może być śmiertelna.

Hipoglikemia jest stosunkowo powszechna, ponieważ zapotrzebowanie na insulinę może się różnić w zależności od spożywanych pokarmów, wykonywanych ćwiczeń i stanu zdrowia. Czasami może również wystąpić hiperglikemia (wysoki poziom cukru we krwi) spowodowana zbyt małą dawką insuliny.

Inne częste działania niepożądane obejmują:

• obrzęk, swędzenie, zaczerwienienie lub grudki wokół miejsca wstrzyknięcia
• przyrost masy ciała
• zaburzenia elektrolitowe (w tym niski poziom potasu i niski poziom magnezu)
• nieostre widzenie (zazwyczaj tymczasowe).

Analgamaty insuliny rzadziej powodują przyrost masy ciała lub niski poziom cukru we krwi w nocy niż standardowe insuliny ludzkie.

Jak długo działa insulina?

Insulina łatwo ulega rozkładowi pod wpływem skrajnych temperatur, co oznacza, że należy zachować ostrożność, jeśli mieszkasz w części U.S., która jest bardzo gorąca latem lub bardzo zimna zimą.

Otwarte i używane wkłady i fiolki można przechowywać w temperaturze pokojowej (59 do 77 stopni Fahrenheita) przez okres do 28 dni. Wyjątkiem jest lek Tresiba, który po użyciu jest stabilny do 8 tygodni w temperaturze pokojowej. Jeśli wychodzisz na słońce, zawsze używaj izolowanej torby chronionej przez opakowanie chłodzące, aby zapewnić, że insulina się nie nagrzeje; ale unikaj jej zamrożenia. Podczas zimnej pogody, trzymaj zapasy insuliny blisko skóry, aby ciepło twojego ciała utrzymywało je w bardziej równomiernej temperaturze.

Wszystkie nieotwarte fiolki i wkłady powinny być przechowywane w lodówce, w temperaturze pomiędzy 36-46 stopni Fahrenheita (2-8 stopni Celcjusza). Należy wyrzucić każdą insulinę, która mogła być zbyt gorąca lub zbyt zimna. Data ważności na insulinie dotyczy insuliny nieotwartej, przechowywanej w lodówce.

Co jeszcze powinienem wiedzieć o insulinie?

Nasze zapotrzebowanie na insulinę różni się w zależności od spożywanych pokarmów, ilości wykonywanej przez nas aktywności, naszego ogólnego i psychicznego stanu zdrowia, aktualnej wagi oraz wieku.

Porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jak powinieneś dostosować dawkę insuliny, gdy:

• Przepisano Ci inne leki (takie jak prednizon), które mogą wpływać na wrażliwość Twojego organizmu na insulinę
• Zdrowiałeś lub masz infekcję
• Czujesz się zestresowany lub wyjątkowo zmęczony
• Zdobywasz lub tracisz na wadze
• Zmniejszasz lub zwiększasz poziom aktywności
• Starasz się o dziecko lub dowiadujesz się, że jesteś w ciąży.

Powinnaś również regularnie monitorować poziom glukozy we krwi i umieć liczyć kalorie (zwłaszcza węglowodany) oraz wiedzieć, jak obliczyć, ile insuliny należy przyjmować i kiedy ją dostosować. Jeśli nie wiesz, jak to zrobić, zapytaj swojego lekarza lub porozmawiaj z pielęgniarką diabetologiczną.

Powinieneś wiedzieć, co robić, jeśli poziom cukru we krwi będzie zbyt wysoki lub zbyt niski i mieć przygotowany plan działania, aby Twoja rodzina i przyjaciele również wiedzieli, co robić.

Większość insulin w Stanach Zjednoczonych jest sprzedawana w postaci stężenia 100 jednostek na ml (U100). Jednak obecnie na rynku dostępne są cztery skoncentrowane produkty:

• Humulin R (insulina ludzka), który ma dostępną moc 500 jednostek na ml (U500)
• Humalog (insulina lispro), który ma dostępną moc 200 jednostek na ml (U200)
• Toujeo Solostar, który zawiera 300 jednostek na ml (U300) insuliny glargine
• Tresiba (insulina degludec), który ma dostępną moc 200 jednostek na ml (U200).