Hamilton: 15 fascynujących faktów o największym musicalu wszech czasów

Blog

Smash hit z Broadwayu przybywa do Kanady, a w tym tygodniu bilety wyprzedały się niemal natychmiast

Posted: October 30, 2019

To jeden z najpopularniejszych musicali wszech czasów – a teraz Hamilton przyjeżdża do Kanady.

Gorączkowo oczekiwany bieg w Toronto w Ed Mirvish Theatre rozciąga się od 11 lutego do 17 maja 2020 roku, a bilety, które wahały się od 50 do 500 dolarów, wyprzedały się niemal natychmiast.

Więc o czym dokładnie jest ten spektakl? Jak dobrze sobie poradził? W jaki sposób wywołał prezydenckie poruszenie polityczne? Która piosenka potrzebowała roku na napisanie? I o co to całe zamieszanie? Sprawdź te 15 fascynujących faktów na temat najbardziej udanego musicalu wszech czasów.

To o Alexandrze Hamiltonie

Hamilton podąża za ojcem założycielem USA Alexandrem Hamiltonem, imigrantem z Karaibów, który stał się prawą ręką George’a Washingtona podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej, a także pierwszym sekretarzem skarbu USA.Jak powie każdy, kto widział spektakl, jest to jednak coś innego niż suchy historyczny tom: szybki, pełen energii spektakl opowiada historię Hamiltona za pomocą hip-hopu, R&B i popu.

W początkowej recenzji, New York Times nazwał to „spotkaniem starego i nowego, kolonialnego i millenialsów.”

Wszystko zaczęło się od wakacji i książki

Twórca Hamiltona, Lin-Manuel Miranda, był na wakacjach w Meksyku, kiedy przeczytał biografię autora Rona Chernow’a o Hamiltonie i zaczął wyobrażać ją sobie jako musical.

„Byłem jak, 'To jest album. Nie, to jest show. Jak to się stało, że nikt tego nie zrobił?” Chodziło o to, że Hamilton napisał swoją drogę z wyspy, na której się wychował. To jest narracja hip-hopowa,” Miranda powiedziała Vogue.

„Więc wygooglowałam 'Alexander Hamilton hip-hop musical’ i całkowicie spodziewałam się zobaczyć, że ktoś już to napisał. Ale nie. Więc zabrałem się do pracy.”

To nie pierwszy Hamilton

Nie był to jednak pierwszy raz, kiedy historia Hamiltona trafiła na scenę. Hamilton był również nazwą sztuki na Broadwayu z 1917 roku, napisanej przez kobietę z wyższych sfer o nazwisku Mary Hamlin i z udziałem George’a Arlissa, która podążała za niedocenionym ojcem założycielem, gdy pomagał on opracować nową strukturę finansową dla Ameryki.

W tym czasie zdobyła przychylne recenzje, ale potem popadła w zapomnienie.

„Gratulacje należą się Mary Hamlin i George’owi Arlissowi w związku z serdecznym przyjęciem publicznym, jakie spotkało ich sztukę 'Hamilton’, z okazji jej pierwszej produkcji w tym mieście”, czytamy w New York Post. „Sztuka jest mile widzianym i, pod pewnymi względami, godnym uwagi dodatkiem do małego korpusu prawdziwego amerykańskiego dramatu.”

Została zainspirowana, częściowo, przez Les Misérables

Od dzieciństwa Miranda kochał musicale i występował w kilku produkcjach w szkole średniej. Jednym z jego ulubionych musicali jest Les Misérables, a ten klasyk teatru muzycznego zainspirował Mirandę do stworzenia Hamiltona.

„Rzeczy, które można zobaczyć w Hamiltonie, które wpływają na ludzi, są również obecne w Les Mis. Po pierwsze, stara się uchwycić tak wiele z ludzkiego doświadczenia, że nawet jeśli coś nam nie wyjdzie, mamy tego bardzo dużo. Les Misérables zaczyna się w więzieniu. To jest „Spójrz w dół, spójrz w dół, stoisz w swoim grobie”. A potem idzie w górę,” powiedział w wywiadzie z Grantland.

„Jeśli chodzi o teatr muzyczny, to jest przeciwieństwem tego, co większość ludzi uprzedzenia z teatrem muzycznym jest: Nie jest słoneczny i podnoszący na duchu. Myślę, że właśnie dlatego uderzył w tak uniwersalny akord z ludźmi. To nie jest radosny show tunes. Ta, którą ci dają, to prostytutki. I to przychodzi z tym ironicznym twistem,” powiedziała Miranda.

„To jest jak masterclass w jaki sposób używać tematów, aby zrobić zwarcie do czyjegoś kanału łzowego lub serca lub jelit.”

Trwało to długo, aby stworzyć

Miranda nie był nowicjuszem w świecie teatru muzycznego; w rzeczywistości, kiedy wyruszył, aby stworzyć Hamiltona, pisarz, kompozytor i wykonawca zdobył już Tony za In the Heights, spektakl przepełniony hip-hopem i salsą, rozgrywający się w dzielnicy Washington Heights na Manhattanie.

Mimo to Mirandzie zajęło cały rok napisanie pierwszej piosenki, a kolejny rok napisanie drugiej.

Na długo przed tym, jak spektakl kiedykolwiek trafił na scenę, jednak Miranda wykonał ten pierwszy rap na wieczorze muzyki i słowa mówionego w Białym Domu w 2009 roku. Miał wtedy zaledwie 29 lat.

„Jestem podekscytowany, że Biały Dom zadzwonił do mnie dziś wieczorem, ponieważ tak naprawdę pracuję nad albumem hip-hopowym. To album koncepcyjny o życiu kogoś, kto moim zdaniem jest ucieleśnieniem hip-hopu: sekretarza skarbu Alexandra Hamiltona” – mówi młody Miranda w słynnym już wideo na YouTube, wywołując śmiech tłumu.

„Śmiejecie się, ale to prawda. Urodził się jako sierota bez grosza przy duszy w Saint Croix, nieślubnie urodzony, stał się prawą ręką George’a Washingtona, został sekretarzem skarbu, zadarł z każdym innym ojcem założycielem. I wszystko na mocy jego pisma myślę, że ucieleśnia zdolność słowa do zrobienia różnicy.”

Wykonanie wygrało natychmiastową owację na stojąco od tłumu, który obejmował ówczesnego prezydenta Baracka Obamę i Pierwszą Damę Michelle Obamę.

To (głównie) trzyma się faktów

Przy pisaniu show, Miranda użyła pewnej twórczej licencji z historią, ale w przeważającej części była kijownikiem dla faktów, a nawet zatrudniła autora Chernow jako konsultanta w projekcie.

Przeczytał obszerne pisma Hamiltona i odwiedził nowojorskie miejsca, w których wydarzyła się historia – w tym Fraunces Tavern na Pearl Street, gdzie George Washington wygłosił pożegnalny adres do swoich oficerów.

Spędzał również czas na pisaniu w Morris-Jumel Mansion, najstarszym zachowanym domu na Manhattanie i tym, którego Waszyngton używał jako swojej kwatery głównej podczas bitwy o Harlem Heights. Później stał się on domem wiceprezydenta Burra.

„Spotkałem się z szefem Muzeum Finansów Amerykańskich, a on pokazał mi tabliczkę z boku biurowca, która mówi: 'To była rezydencja Thomasa Jeffersona w Nowym Jorku'”, powiedział Miranda do New Yorkera.

„Uwielbiam to, że jesteśmy po prostu kilka warstw powyżej miejsca, gdzie to całe gówno się wydarzyło.”

Większość obsady nie jest biała

Ojcowie założyciele Ameryki byli wszyscy biali, a wielu z nich posiadało czarnych niewolników; w Hamiltonie jednak ludzie kolorowi grają główne role – i Miranda mówi, że było to bardzo zamierzone.

„To jest historia o Ameryce wtedy, opowiadana przez Amerykę teraz, i chcemy wyeliminować wszelki dystans. Nasza historia powinna wyglądać tak, jak wygląda nasz kraj. Następnie znaleźliśmy najlepszych ludzi, którzy wcielili się w te części. Myślę, że jest to bardzo potężne oświadczenie bez konieczności bycia oświadczeniem,” Miranda powiedziała New York Times.

„To jest historia o Ameryce wtedy, opowiedziana przez Amerykę teraz, i chcemy wyeliminować wszelki dystans. Nasza historia powinna wyglądać tak, jak wygląda nasz kraj. Następnie znaleźliśmy najlepszych ludzi, aby ucieleśnić te części. Myślę, że to bardzo mocna deklaracja, która nie musi być deklaracją”. – Lin-Manuel Miranda o wyborze zróżnicowanej obsady

„W pierwszych dwóch minutach tego przedstawienia Lin występuje i przedstawia się jako Alexander Hamilton, a Chris występuje i mówi, że jest George’em Washingtonem, i nigdy więcej tego nie kwestionujesz” – dodaje aktor Leslie Odom Jr, który wcielił się w rolę Aarona Burra – historycznej postaci, która zastrzeliła Alexandra Hamiltona – i zdobył zarówno nagrodę Tony, jak i Grammy za swój występ.

„Kiedy myślę o tym, co by to znaczyło dla mnie jako 13-, 14-letniego dziecka, aby dostać ten album lub zobaczyć to przedstawienie – to może sprawić, że będę bardzo wzruszony. I tak bardzo czekam na dzień, w którym zobaczę azjatycko-amerykańskiego Burra.”

„To będzie nuta, która będzie towarzyszyła szkolnym produkcjom”, dodaje Miranda. „Jeśli to przedstawienie skończy się tak, że będzie wyglądać jak prawdziwi ojcowie założyciele, to znaczy, że nawaliliście.”

Wystawienie konfrontuje się również z niewolnictwem

W wywiadach Miranda regularnie podkreśla, że niewolnictwo pojawia się w trzeciej linijce przedstawienia, odróżniając je od wielu prac historycznych, które nie wspominają o wykorzystywaniu niewolników przez ojców założycieli.

„Byłem tego bardzo świadomy. A posiadanie spektaklu z perspektywy Hamiltona jest błogosławieństwem, ponieważ wyprzedził on innych ojców założycieli. Dorastał na Nevis i Saint Croix, które były jednym z kluczowych punktów w handlu trójkątnym, więc widział brutalność. Pisał o zapachu statków, zanim przybyły na wyspę, przewożąc niewolników”, powiedziała Miranda Billboard w wywiadzie.

„Więc był odepchnięty przez praktykę i dostał import niewolników zakazane w Nowym Jorku i współzałożyciel New York Manumission Society. Jest więc moralnie po właściwej stronie historii – w przeciwieństwie do Waszyngtona i w przeciwieństwie do Jeffersona.

„Kiedy spotykamy Jeffersona w sztuce, ludzie szorują mu podłogi. Musisz w to uderzyć i musisz uderzyć wcześnie i często, ponieważ to była część ich świata.”

Nie zawiera prawie żadnych dialogów

Tradycyjnie musicale mają dialogi pomiędzy piosenkami, a przez pewien czas Miranda pracowała z dramaturgiem – ale odkryła, że tekst mówiony nie stapia się z hip-hopem.

„Właściwie poszliśmy drogą z dramaturgiem. Jest wersja Aktu 1, w której mieliśmy piosenki i były to piosenki, które są w spektaklu, ale stwierdziliśmy, że jeśli zaczniesz od naszego numeru otwierającego, nie możesz wrócić do mowy. Piłka jest po prostu rzucona zbyt wysoko w powietrze,” wyjaśnił Grantland.

„Więc wtedy wyzwaniem dla mnie stało się, jak napisać sceny, które wciąż mają ten hip-hopowy klimat? I to właśnie wtedy słuchałem Friend or Foe Jaya-Z na pętli.”

To pakuje w całą masę słów

Teatr muzyczny nie jest zwykle znany z szybkiego tempa dialogów; ponieważ jest śpiewany, może zająć dużo czasu, aby uzyskać myśl w poprzek – ale używając hip-hopu, Hamilton poważnie zakłócił tę normę.

W rzeczywistości, stats-minded website fivethirtyeight.com wziął albumy obsady ośmiu najlepszych musicali i obliczył liczbę słów, które zawierały na minutę.

Oklahoma! w 59 słowach na minutę, z całkowitą liczbą słów 4,303; Pirates of Penzance mieli 58 słów na minutę, z całkowitą liczbą 5,962; Phantom of the Opera miał 77 słów na minutę, z całkowitą liczbą 4,709 słów.

Ale Hamilton zdmuchnął je wszystkie z wody statystycznej: show pakuje w 144 słowa na minutę, a jego całkowita liczba słów wynosi 20 520.

Według fivethirtyeight, najszybsze utwory mają nieco poniżej 200 słów na minutę, podczas gdy najwolniejsze wahają się od 64 do 80. Gdyby Hamilton był śpiewany w tempie innych spektakli na Broadwayu, jego wykonanie zajęłoby od czterech do sześciu godzin.

Wywołał polityczne poruszenie

Wkrótce po wyborach w USA w 2016 roku wiceprezydent elekt Mike Pence uczestniczył w Hamiltonie, który oferuje silnie proimigracyjne przesłanie, i został wygwizdany przez członków publiczności. Po końcowym wywołaniu kurtyny, aktor Brandon Dixon, który gra Aarona Burra, wygłosił oświadczenie ze sceny.

„Wiceprezydencie-elekcie Pence, witamy cię i naprawdę dziękujemy, że dołączyłeś do nas tutaj w Hamilton: An American Musical, naprawdę. My, proszę pana – my jesteśmy różnorodną Ameryką, która jest zaniepokojona i zaniepokojona, że pańska nowa administracja nie będzie chronić nas, naszej planety, naszych dzieci, naszych rodziców, ani nas bronić i stać na straży naszych niezbywalnych praw, proszę pana” – powiedział.

„Ale mamy szczerą nadzieję, że ten pokaz zainspirował pana do podtrzymania naszych amerykańskich wartości i do pracy na rzecz nas wszystkich. Wszystkich nas. Ponownie, naprawdę dziękujemy za obejrzenie tego show, tej wspaniałej amerykańskiej historii opowiedzianej przez zróżnicowaną grupę mężczyzn i kobiet o różnych kolorach, wyznaniach i orientacjach.”

Pence powiedział później, że nie został urażony uwagami, i że gwizdy były „tym, jak brzmi wolność”. Prezydent-elekt Donald Trump nie podzielił jednak tych poglądów i zażądał przeprosin.

„V.P. Mike Pence był molestowany ostatniej nocy w teatrze przez obsadę Hamiltona, kamery płonące” – napisał Trump na Twitterze. „To nie powinno się zdarzyć!”

Sukces spektaklu przekroczył najśmielsze marzenia Mirandy

W 2016 roku Hamilton został nominowany do 16 nagród Tony – nowy rekord – i zdobył 11, w tym za najlepszą muzykę. Od tego czasu zdobył wiele innych najwyższych nagród, w tym 2016 Grammy za najlepszy album teatru muzycznego i 2016 Pulitzer Prize for Drama.

Bilety są niemożliwe do zdobycia, wyprzedając się z ponad rocznym wyprzedzeniem; podczas ośmiospektaklowego runu w 2016 roku, spektakl zarobił ponad 3.3 miliony dolarów, co czyni go pierwszym spektaklem na Broadwayu w historii, który przyniósł ponad 3 miliony dolarów za osiem spektakli.

Wielu twierdzi, że Hamilton był game-changerem, że zapoczątkował nową erę teatru muzycznego – i nikt nie jest bardziej zaskoczony niż jego twórca.

„Zawsze, gdy coś piszesz, przechodzisz przez tak wiele faz”, mówi. „Przechodzisz przez fazę I’m a Fraud. Przechodzisz przez fazę I’ll Never Finish. I raz na jakiś czas myślisz: A co, jeśli faktycznie stworzyłem to, co postanowiłem stworzyć, i jest to odbierane jako takie?” Miranda powiedział Vogue.

„Dzięki temu spektaklowi prawdziwy świat przewyższył moje życie fantazji do absurdalnego stopnia.”

Kanadyjczycy naprawdę, naprawdę chcą go zobaczyć

Hamilton jest tak gorącym biletem, że miłośnicy teatru zatrzasnęli wszystkie subskrypcje sezonowe Mirvish Productions z powrotem w lipcu – ograniczają liczbę do 47 000 – aby mogli mieć zagwarantowane miejsca.

Kiedy bilety trafiły do ogólnej sprzedaży, ludzie ustawiali się w kolejce przez wiele godzin i pobili rekordy kanadyjskiego teatru muzycznego.

„Ale nigdy nie było takiego popytu na spektakl. Jest to 10 razy większe zapotrzebowanie niż na cokolwiek innego.”

„Ale nigdy nie było takiego zapotrzebowania na spektakl.