Granica między Imperium Rosyjskim a dynastią Qing, w tym jej zależnym Królestwem Korei, została ustalona na mocy konwencji pekińskiej w listopadzie 1860 roku. Na mocy tego porozumienia dynastia Qing przekazała Rosjanom terytoria na wschód od rzeki Ussuri. Pierwotny opis granicy obejmował dolny bieg rzeki Tumen – ostatnie 20 li (około 10,75-13 kilometrów lub 6,68-8,08 mil) – jako jej najbardziej wysunięty na południe odcinek, pozostawiając resztę biegu rzeki jako domyślną granicę koreańsko-rosyjską. Następnie wzniesiono drewniany słup oznaczający punkt trójstyku, który później zastąpiono bardziej trwałym słupem w około 1886 roku.
Istnienie Korei jako odrębnego państwa nie zostało wspomniane w konwencji z 1860 roku między Rosją a Chinami, ale pod koniec XIX i na początku XX wieku wpływy chińskie w Korei osłabły, a japońskie wzrosły. Traktat z Shimonoseki z 1895 r. zakończył cesarsko-chiński system trybutarny nad Koreą, a traktat japońsko-koreański z 1905 r. uczynił Koreę protektoratem Japonii. Traktat japońsko-koreański z 1910 r. sfinalizował aneksję Korei przez Japonię. W ten sposób rzeka Tumen stała się granicą między Imperium Rosyjskim (później Związkiem Radzieckim) a Imperium Japońskim; trwało to aż do końca japońskiego panowania w Korei w 1945 roku.
W 1938 roku, w celu rozwoju zasobów naturalnych pasa przybrzeżnego i ochrony swoich granic przed potencjalną inwazją japońską, Związek Radziecki rozpoczął budowę linii kolejowej z węzła Baranowskiego (na Kolei Transsyberyjskiej) do Kraskina. Trasa o długości 190 km (120 mil) została ukończona w 1941 roku. Po II wojnie światowej, linia została przedłużona z Kraskino do Khasan, na granicy z Koreą, zwiększając jej długość do 238 km (148 mil). Stacja w Khasan została otwarta 28 września 1951 roku. Wkrótce potem, tymczasowy drewniany most został zbudowany przez rzekę Tumen, a w 1952 roku, pierwszy pociąg przekroczył z ZSRR do Korei Północnej.
W 1985 roku, Związek Radziecki i Korea Północna podpisała umowę ustanawiającą granicę wzdłuż połowy Tumen. Dawna wyspa Noktundo, o powierzchni 32 kilometrów kwadratowych (12 sq mi), została uznana przez Koreę Północną za część Rosji. Porozumienie to nie zostało zaakceptowane przez Koreę Południową, która nadal postrzega Noktundo jako terytorium koreańskie.
W drugiej połowie XX wieku tysiące północnokoreańskich uchodźców i przesiedleńców przekroczyło granicę. Ich potomkowie żyją obecnie w całej Rosji i innych krajach Wspólnoty Niepodległych Państw.
.