Over the last decade genomic approaches have begun to revolutionise the study of animal diversity. W szczególności, programy sekwencjonowania genomów rozprzestrzeniły się poza tradycyjne gatunki modelowe, aby objąć coraz większą różnorodność zwierząt z wielu różnych filii, a także jednokomórkowe eukarionty, które są blisko spokrewnione ze zwierzętami. Sekwencje całych genomów pozwalają badaczom na ustalenie, z rozsądną pewnością, pełnego uzupełnienia dowolnej szczególnej rodziny genów w genomie. Porównanie uzupełnień genów z odpowiednich genomów może ujawnić ewolucyjną historię rodzin genów, wskazując, kiedy nastąpiła zarówno dywersyfikacja, jak i utrata genów. Jednak, co więcej, złożone genomy pozwalają na analizę środowiska genomowego, w którym znajdują się poszczególne geny i porównanie ich między gatunkami. Może to ujawnić, jak przebiegała dywersyfikacja genów. Tutaj koncentrujemy się na genach Foxa, czerpiąc z genomów wielu zwierząt, by opracować ewolucyjne ramy wyjaśniające czas i mechanizm powstania różnorodności genów Foxa u zwierząt. Starożytne powiązania między genami są wyróżniającą się cechą genów Foxa, obrazującą historię skupisk genów, z których niektóre mogą być istotne dla zrozumienia funkcji genów Foxa.