Bezpośrednio po ekspozycji na promieniowanie, osoby, które przeżyły wybuch bomby atomowej doświadczały stresu wywołanego przez szeroki zakres czynników fizycznych, społecznych i psychologicznych. Po początkowych oparzeniach i urazach pojawiały się ostre objawy popromienne, takie jak depilacja (utrata włosów), krwawienie i biegunka, nawet u osób, które wcześniej wydawały się nieporażone. Śmierć członków rodziny i ogólny wstrząs w ich życiu, jak również doniesienia o zwiększonej zachorowalności na raka jako późnego efektu ekspozycji na promieniowanie, wzmogły niepokój i obawy ocalałych.
W przypadkach ekspozycji na bombę atomową, nie jest jasne, w jakim stopniu objawy zgłaszane przez ocalałych były psychologiczne, a w jakim spowodowane promieniowaniem. Choć skutki psychologiczne ekspozycji na promieniowanie musiały być znaczne, przeprowadzono niewiele badań w tym zakresie. Jednakże w latach 50-tych psychiatrzy w Hiroszimie i Nagasaki odnotowali zwiększoną liczbę skarg wśród ocalałych po wybuchu bomby atomowej na objawy nerwicowe, w tym ogólne zmęczenie, amnezję i brak koncentracji, jak również inne objawy powszechnie związane z zaburzeniem równowagi nerwów autonomicznych, takie jak kołatanie serca, uczucie pieczenia lub chłodu.
Odpowiedzi ocalałych na kwestionariusze RERF ujawniły wiele z objawów obecnie opisywanych w zespole stresu pourazowego (PTSD), który występuje po doświadczeniach wielkiego terroru, takich jak powodzie, trzęsienia ziemi i wybuchy wulkanów. Symptomy zgłaszane przez ocalałych po wybuchu bomby atomowej obejmowały przypominanie sobie zdarzenia i denerwowanie się, doświadczanie zwiększonego poczucia braku reakcji i bezruchu oraz poczucie winy i zniechęcenia, oprócz demonstrowania takich fizycznych objawów jak zawroty głowy, utrata przytomności, ból głowy i mdłości.
Planowane są dalsze badania nad psychologicznymi skutkami narażenia na promieniowanie z bombardowań atomowych.
back
.