Dudley Moore umiera w wieku 66

Aktor i komik Dudley Moore zmarł w swoim domu w New Jersey, rzecznik powiedział dziś wieczorem. Miał 66 lat.

Moore rozpoczął karierę w Beyond the Fringe, przełomowym przeglądzie satyrycznym, i wszedł w podwójny akt z komikiem Peterem Cookiem, zanim dokonał udanego transferu do Hollywood w takich filmach jak 10 i Arthur.

Cierpiał od wielu lat na postępujące porażenie nadjądrowe i zmarł z powodu zapalenia płuc, komplikacji wynikających z jego stanu.

W Beyond the Fringe, która grała przez dwa lata w Londynie i przeniosła się na Broadway, Moore połączył siły z Cookiem, Alanem Bennettem, który później stał się odnoszącym sukcesy dramaturgiem, i Jonathanem Millerem, obecnie producentem operowym i lekarzem medycyny.

Z Cookiem para stała się Pete i Dud w serii telewizyjnej Nie tylko … ale także, prawdopodobnie najbardziej znany dla dwóch komiksów „cloth-capped alter ego, którzy rambled przez sens życia, oraz dla skeczy, takich jak jednonogi aktor jest odrzucony do roli Tarzana.

Oni również zanurzyli się w głębiny smaku i przyzwoitości w późniejszej serii nagrań jako Derek i Clive, choć pirackie kopie taśm – niektóre z nich były zakazane – swobodnie krążyły wśród fanów.

Chat show gospodarz Michael Parkinson, który przeprowadził wywiad z Moore na wiele okazji, zapłacił hołd „cholernie dobry komik i uroczy człowiek”.

Powiedział, że on i Cook były „wielki duet komediowy”, ale powiedział, że Moore również miał „mały chłopiec stracił jakość”.

„Był najbardziej czarującym człowiekiem i wspaniałym towarzystwem, doskonałym muzykiem, cholernie dobrym komikiem i uroczym człowiekiem.”

Reżyser filmowy Michael Winner powiedział, że współpraca Moore’a z Cookiem „zmieniła całe podejście do komedii” w Wielkiej Brytanii.

„Był tym, którego można pokochać, był tym zabawnym i słodkim, ale również posiadał ogromne umiejętności.”

„Był po prostu wspaniałym facetem. Będzie mi go bardzo brakowało.”

Cook i Moore zadebiutowali na ekranie w The Wrong Box w 1966 roku, a następnie w następnym roku z innym sukcesem, Bedazzled, który wprowadził diabła do późnych 1960s London.

Moore przyznał się do bycia napędzany przez uczucia niższości o jego pochodzeniu z klasy robotniczej w Dagenham, we wschodnim Londynie, a jego mała postura na pięć stóp dwa. W późniejszym życiu mówił również o bólu odrzucenia przez matkę, ponieważ urodził się ze zdeformowaną lewą stopą.

W połowie lat 70. Moore osiadł w Kalifornii, gdzie spotkał reżysera filmowego Blake’a Edwardsa w grupie terapeutycznej i wylądował rolę w 10, gdy George Segal wyszedł z produkcji.

Film z 1979 roku, z Bo Derek, ustanowił Moore jako gwiazda Hollywood. Dwa lata później, miał inny jako Arthur, bogaty pijak w filmie o tej samej nazwie, który spada na Liza Minnelli.

Jego kariera słabnie i w latach 90. wydawało się, że cierpi na jedną chorobę po drugiej. Przeszedł operację na otwartym sercu i miał serię udarów.

Moore – który ma dwóch synów, jednego z drugiego małżeństwa, drugiego prawie 20 lat później z czwartego małżeństwa – był również uważany za pojawiającego się publicznie pijanego przez zewnętrznych obserwatorów.

W rzeczywistości cierpiał na skutki zwyrodnieniowego problemu mózgu, postępującego porażenia nadjądrowego.

Do tego czasu jego kariera filmowa skutecznie zatrzymała się po jego szczycie, a on został zwolniony z filmu Barbry Streisand „The Mirror Has Two Faces”, ponieważ stwierdził, że nie może zapamiętać swoich linii. Utrata roli, powiedział, było „druzgocące”.

Moore uczynił jego stan publicznie we wrześniu 1999 roku, wskazując, że jego wizja stała się zamglona, jego chodzenie było utrudnione i mowy zamazane.

Moore widział nawet, jak jego sprawność na klawiaturze fortepianu powoli slip away.

Jednak od czasu do czasu znajdował powiew humoru nawet w najciemniejszych godzinach, nękany przez disorder.

Ogłaszając swoją chorobę w oświadczeniu, powiedział: „Rozumiem, że jedna osoba na 100,000 cierpi na tę chorobę i jestem również świadomy, że istnieje 100,000 członków mojego związku, Screen Actors Guild, którzy pracują każdego dnia.

„Myślę więc, że jest to w pewien sposób rozważny ze mnie, że wziąłem na chorobę dla siebie, chroniąc w ten sposób pozostałych 99,999 członków od tego losu.”

Częściej, choć, byłby realistą o swojej bezradności. W jednym z wywiadów telewizyjnych Moore powiedział: „Jestem uwięziony w tym ciele i nic nie mogę z tym zrobić.”

I w wywiadzie, który nagrał dla programu BBC1’s Omnibus, powiedział: „Zawsze jest to uczucie 'dlaczego mnie to uderzyło?’ i nie mogę się z tym pogodzić, bo wiem, że od tego umrę.

„Tak czuję złość, to prawda – bycie zredukowanym do tej nic nieznaczącej wersji siebie jest obezwładniające.”

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragraphs}}{{highlightedText}}

{{#cta}}{{text}}{{/cta}}}

Przypomnij mi w maju

• Share on Facebook
• Share on Twitter
• Share via Email
• Share on LinkedIn
• Share on Pinterest
• Share on WhatsApp
• Share on Messenger

.