Dodatni wynik testu serologicznego, dowody na obecność antygenu wirusowego w tkance metodą immunohistochemii lub obecność amplifikowanych sekwencji wirusowego RNA we krwi lub tkance, przy zgodnym wywiadzie w kierunku HPS, są uważane za diagnostyczne dla HPS.
Badania serologiczne
W czasie wybuchu epidemii w 1993 r. na obszarze Four Corners, przeciwciała reagujące krzyżowo z wcześniej poznanymi hantawirusami (np, Hantaan, Seoul, Puumala, i wirusy Prospect Hill) zostały znalezione w surowicy w fazie ostrej i rekonwalescencji niektórych z początkowych pacjentów z HPS. Od tego czasu opracowano testy oparte na specyficznych antygenach wirusowych SNV, które są obecnie szeroko stosowane w rutynowej diagnostyce HPS. CDC wykorzystuje test immunoenzymatyczny (ELISA) do wykrywania przeciwciał IgM przeciwko SNV oraz do diagnozowania ostrych zakażeń innymi hantawirusami. Test ten jest również dostępny w niektórych państwowych laboratoriach zdrowia.
Test IgG jest stosowany w połączeniu z testem wychwytu IgM. Surowica w fazie ostrej i rekonwalescencji powinna odzwierciedlać czterokrotny wzrost miana przeciwciał IgG lub obecność IgM w surowicy w fazie ostrej, aby była diagnostyczna dla choroby hantawirusowej. Należy pamiętać, że surowica w ostrej fazie wysłana jako wstępna próbka diagnostyczna może nie mieć jeszcze IgG. Przeciwciała IgG są długotrwałe, a surowice pacjentów zidentyfikowanych retrospektywnie wydają się zachowywać przeciwciała przez wiele lat. Dlatego też SNV IgG ELISA było wykorzystywane w serologicznych badaniach epidemiologii choroby i wydaje się być odpowiednie do tego celu. Badania wybranych populacji przy użyciu tego testu potwierdziły, że zakażenia wirusem nie są powszechne i że łagodne lub niewidoczne zakażenia są rzadkie.
Opracowano również test Western blot wykorzystujący rekombinowane antygeny i koniugaty specyficzne dla izotypu do różnicowania IgM-IgG, a jego wyniki są ogólnie zgodne z wynikami formatu wychwytu IgM.
Jest również w użyciu szybki test paskowy immunoblot (RIBA), prototypowy test badawczy do identyfikacji przeciwciał surowicy do rekombinowanych białek i peptydów specyficznych dla SNV i innych hantawirusów.
Serologiczne potwierdzenie infekcji hantawirusowych jest tradycyjnie wykonywane za pomocą testów neutralizujących płytki, które zostały ostatnio opisane dla SNV. Jednak te specyficzne testy również nie są dostępne w handlu.
Isolacja
Isolacja hantawirusów (patrz poniżej) z ludzkich źródeł jest trudna, a wirusy powodujące HPS wydają się nie być wyjątkiem od tej reguły. Do chwili obecnej nie wyizolowano od ludzi wirusów SNV-podobnych i dlatego izolacja wirusa nie jest brana pod uwagę do celów diagnostycznych.
Immunohistochemia (IHC)
Badanie IHC tkanek utrwalonych w formalinie z użyciem specyficznych przeciwciał monoklonalnych i poliklonalnych może być stosowane do wykrywania antygenów hantawirusa i okazało się czułą metodą laboratoryjnego potwierdzania zakażeń hantawirusowych. IHC ma ważną rolę w diagnostyce HPS u pacjentów, od których próbki surowicy i mrożone tkanki są niedostępne do badań diagnostycznych oraz w retrospektywnej ocenie rozpowszechnienia choroby w określonym regionie geograficznym.
.