Crop Burning: Zabójcze pola Pendżabu i Haryany

Spalanie pozostałości biomasy rolniczej, czyli Crop Residue Burning (CRB) zostało uznane za poważne zagrożenie dla zdrowia. Oprócz powodowania narażenia na bardzo wysokie poziomy stężenia pyłu zawieszonego dla ludzi w bezpośrednim sąsiedztwie, jest to również główne regionalne źródło zanieczyszczeń, przyczyniając się do 12 do 60 procent stężenia PM, zgodnie z różnymi badaniami podziału źródeł. Ponadto, powoduje utratę istotnych składników, takich jak azot, fosfor, siarka i potas z górnej warstwy gleby, czyniąc ziemię mniej żyzną i nieopłacalną dla rolnictwa w dłuższej perspektywie.

Przyczyny i skala

Główne przyczyny spalania pozostałości po uprawach są dwojakie. Po pierwsze, istnieje bardzo krótki okres czasu pomiędzy zbiorem ryżu i uprawą pszenicy, pod koniec sezonu Kharif. Paddy, czyli ryż, jest uprawą wodochłonną. Wysokie zużycie wody w jego uprawie spowodowało, że rząd centralny i rządy różnych stanów ograniczyły uprawę ryżu w miesiącach letnich. Aby zapobiec przekierowaniu ograniczonych zasobów wody w lecie, uprawę ryżu można legalnie rozpocząć dopiero około połowy czerwca, kiedy monsuny zwykle docierają nad północne Indie. To jeszcze bardziej opóźnia ścinanie nożem krótko przy korzeniu, duże zespoły kombajnów pozostawiają na polu 6-10 cm łodyg paddy. Wzrost dochodów i późniejsza dostępność mechanicznych narzędzi w Pendżabie i Haryanie doprowadziły do zwiększonej mechanizacji rolnictwa w ciągu ostatnich 10-15 lat.

Tradycyjnie, praca na roli w tych stanach była w formie sezonowych, migrujących pracowników ze stanów Uttar Pradesh i Bihar. Od 2005 r. zapotrzebowanie na tych pracowników zmniejszyło się, a co za tym idzie, zmniejszyła się dostępność gwarantowanego dochodu z pracy na roli. Wprowadzenie programu gwarantowanego dochodu na obszarach wiejskich w postaci NREGA doprowadziło do powstania możliwości zarobkowych w ich rodzimych stanach. W rezultacie praca w rolnictwie stała się towarem deficytowym w częściach Pendżabu i Haryany.

Usuwanie łodyg niełupek, które pozostają na polu, jest procesem pracochłonnym. Ponieważ praca jest niedostępna, a czas na przygotowanie pola pod uprawę pszenicy ograniczony, rolnicy mają do wyboru albo inwestowanie w drogie i rzadko używane narzędzia rolnicze, albo spalanie pozostałości bezpośrednio na polu. Z tych dwóch, to ostatnie jest zarówno tańsze i wymaga mniej wysiłku.

Według szacunków, Punjab produkuje około 19-20 milionów ton słomy paddy i około 20 milionów ton słomy pszennej. Około 85-90 procent tej słomy niełuskanej jest spalana na polu, a coraz częściej słoma pszenna jest również spalana w sezonie zbiorów Rabi. W Haryanie problem spalania słomy niełuskanej również istnieje, choć jego skala jest mniejsza niż w Pendżabie. Produkcja słomy paddy szacowana jest na 2 mln ton.

Sezon zbiorów kharif rozpoczyna się w październiku. Te obrazy przedstawiają skalę pożarów w Pendżabie i Haryanie, w ciągu ostatnich kilku dni. Każda kropka reprezentuje akry pól uprawnych w ogniu, łatwo wykrywalnych przez technologię teledetekcji. Pożary rozpoczęły się w pierwszym tygodniu października i wyraźnie nasiliły się od 10 października.

Dotychczasowe postępy

W zakresie wysiłków podejmowanych w celu ograniczenia wypalania pozostałości upraw, różne organy administracji państwowej i centralnej oraz organy regulacyjne zastosowały dotychczas następujące podejścia:

1. Zakaz wypalania pozostałości upraw: Spalanie resztek pożniwnych zostało zgłoszone jako przestępstwo na mocy ustawy o powietrzu z 1981 r., kodeksu postępowania karnego z 1973 r. i różnych odpowiednich ustaw. Ponadto, na każdego rolnika dopuszczającego się wykroczenia nakładana jest kara. Urzędnicy administracyjni na poziomie wsi i bloków są wykorzystywani do egzekwowania prawa.

1. Wykrywanie i zapobieganie: Połączenie technologii teledetekcji – wykorzystanie zdjęć satelitarnych – oraz zespołu składającego się z lokalnych urzędników – poddyrektorskich sędziów, tehsildarów, urzędników ds. rozwoju bloków, patwarisów i pracowników na poziomie wsi – jest wykorzystywane do wykrywania przypadków wypalania pozostałości roślinnych w czasie rzeczywistym i zapobiegania im.

1. Utworzenie rynku wypalania pozostałości roślinnych: Podejmowane są wysiłki w celu zwiększenia możliwości alternatywnego wykorzystania słomy niełuskanej i innych pozostałości po uprawach. Na przykład, słoma niełuskana ma znaczną wartość kaloryczną, co czyni ją odpowiednią do wykorzystania jako paliwo w elektrowniach opartych na biomasie. Podobnie może być wykorzystana do przygotowania biopaliw, nawozów organicznych oraz w przemyśle papierniczym i kartoniarskim. Strategia, ogólnie rzecz biorąc, polega na przypisaniu realnej wartości ekonomicznej i handlowej pozostałościom rolniczym i uczynieniu ich spalania stratą ekonomiczną dla rolnika.

1. Kampanie informacyjne i uświadamiające: Trwają działania mające na celu zwrócenie uwagi na skutki zdrowotne spalania resztek pożniwnych. Powoduje ono bardzo wysoki poziom toksycznych pyłów, które wpływają na zdrowie osób znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie spalania. Ponadto, podejmowane są również wysiłki poprzez obozy kisan, szkolenia i warsztaty, poza kampaniami w różnych mediach drukowanych, programach telewizyjnych i dżinglach radiowych, w informowaniu rolników o alternatywnym wykorzystaniu resztek pożniwnych.

1. Dotacje na wdrożenia rolnicze: Rządy stanowe, we współpracy z Centrum, rozwinęły programy zapewniające dotacje na mechaniczne narzędzia, które pomagają w uprawie gleby, dzięki czemu resztki pożniwne mogą być zatrzymane w glebie, dodając do jej żyzności, lub alternatywnie, zbieranie resztek pożniwnych w celu oddania ich do komercyjnego wykorzystania. Jednak wysoki koszt tych urządzeń oznacza, że pomimo dotacji, tylko niewielka liczba rolników ma obecnie dostęp do tych urządzeń.

1. Dywersyfikacja upraw: Istnieją różne bieżące, długoterminowe wysiłki na rzecz dywersyfikacji technik upraw, tak aby skutecznie zapobiegać spalaniu resztek pożniwnych. Próby te są podejmowane poprzez uprawę alternatywnych upraw (poza ryżem/ ryżem Paddy i pszenicą), które produkują mniej pozostałości upraw i mają większe przerwy między cyklami upraw.

Środki wymagane w przyszłości

Silniejszy mechanizm monitorowania i egzekwowania prawa poprzez zastosowanie technologii teledetekcji – wykorzystanie zdjęć satelitarnych w czasie rzeczywistym, wraz z zespołami ds. egzekwowania prawa na poziomie wiosek, w celu osiągnięcia zerowego wskaźnika występowania wypalania pozostałości po uprawach, poprzez zapobieganie i karanie.

Potrzebna jest większa liczba projektów energetycznych opartych na biomasie, wykorzystujących większe ilości słomy niełuskanej. Obecnie działające i planowane projekty w Pendżabie wykorzystują łącznie zaledwie 0,94 mln ton słomy niełuskanej wobec szacowanej produkcji na poziomie 19-20 mln ton. Pendżab będzie musiał przyspieszyć budowę zakładów w toku i zaplanować nowe. Haryana nie ma obecnie żadnych operacyjnych projektów energetycznych opartych na biomasie. To będzie musiał opracować program polityki wokół elektrowni opartych na biomasie. Central Electricity Regulatory Commission (CERC), w ramach Ministerstwa Energii, już zgłosiła korzystne taryfy dla elektrowni na biomasę, w celu zachęcenia do ustanowienia większej liczby takich zakładów. W Pendżabie, taryfa ta została określona na Rs 8.17 za jednostkę, i jest nawet wyższa niż konkurencyjnych źródeł energii odnawialnej, takich jak energia słoneczna lub projektów wiatrowych.

Efektywne i większy zakres świadczenia dotacji, tak, że narzędzia rolnicze mogą być powszechnie dostępne. Pozyskiwanie słomy niełuskanej lub jakichkolwiek innych resztek pożniwnych z pola jest niezbędnym krokiem do ich wykorzystania w elektrowniach lub w jakimkolwiek innym zastosowaniu. Obecnie nie można tego zrobić ręcznie, z powodu niedoboru podaży na rynku pracy. Alternatywą jest zapewnienie subsydiów dla narzędzi rolniczych, w celu zmniejszenia CRB. Pendżab ma propozycję zapewnienia dotacji na 67,750 jednostek narzędzi rolniczych, a Haryana zgłosiła program w maju, aby subsydiować 1810 jednostek narzędzi rolniczych. To nie jest wystarczające, biorąc pod uwagę produkcję odpowiednio 19-20 milionów i 2 milionów ton słomy paddy. Jednym z rozwiązań jest promowanie modelu współwłasności. Istnieje ponad 1700 istniejących spółdzielczych i prywatnych Centrów Obsługi Maszyn Rolniczych (AMSC), na których można skupić takie dotacje. Ważne jest, aby rolnik rozumiał wartość resztek pożniwnych i chciał wykorzystać te narzędzia do ekstrakcji i pakowania.

Tworzenie rynku słomy niełuskanej, wraz z mechanizmem komercyjnych zamówień słomy niełuskanej do wykorzystania w projektach energetycznych opartych na biomasie, jako paliwo w piecach ceglanych i w produkcji etanolu. Utworzenie biorafinerii do wykorzystania słomy niełuskanej jest kolejną realną opcją. Pendżab ma projekty na różnych etapach planowania, wykorzystujące 1,5 mln ton słomy niełuskanej. There’s need to expedite operational status and plan more projects.

Utilisation of paddy straw in the form of biomass pellet fuel, which can be commercially sold as the main fuel for an industrial boiler, as a replacement for coal. Należy zachęcać zakłady zajmujące się mikropelletowaniem i promować lokalne wykorzystanie. Alternatywne wykorzystanie słomy niełuskanej do produkcji papieru, kartonów, materiałów opakowaniowych musi być promowane jako alternatywa dla związków syntetycznych.

Ekspert poleca

Według Sunity Narain, dyrektor generalnej Centrum Nauki i Środowiska, „Rolnicy powinni otrzymać zapłatę w wysokości 1000 rupii za akr w ramach Rashtriya Krishi Vikas Yojana, aby mogli unikać praktyki spalania słomy niełuskanej. Powinni oni otrzymać dotacje na zakup maszyn Rotavator, które pomagają ścinać i mieszać ściernisko z glebą. Musimy zrozumieć, dlaczego rolnicy palą ściernisko, a następnie zająć się podstawowym problemem.”

Problem, który powtarza się co roku

Każdego roku wypalanie upraw w regionie jest początkiem corocznej eskalacji stężenia zanieczyszczeń w powietrzu, co prowadzi do ogromnego zimowego zanieczyszczenia w regionie. Ono zaostrzać the masywny use the petarda w the region, wokoło Diwali, przy the końcówka Październik. W ślad za tym zmieniają się wzorce pogodowe, co powoduje spadek temperatury i zmniejsza efekt rozpraszania zanieczyszczeń. Spalanie biomasy (liści i innych odpadów organicznych) i śmieci przez tysiące małych ognisk zapalonych dla ciepła, wraz z masowymi pożarami składowisk MSW tylko dodają się do tworzenia powietrza pełnego toksycznych zanieczyszczeń i niezdatnego do oddychania.