Radiologiczna definicja sekwestru kostnego odnosi się do obrazu zwapnienia w obrębie zmiany śluzowatej, całkowicie oddzielonej od otaczającej kości i bez odniesienia do charakteru histologicznego i statusu naczyniowego zwapniałej tkanki 1.
Patologiczna definicja sekwestru jest określona jako fragment zdewitalizowanej kości, który został oddzielony od otaczającej go kości podczas procesu martwicy. Definicja patologiczna odnosi się zwykle do powikłania zapalenia kości; i przedstawia dewaskularyzację części kości z martwicą i resorpcją otaczającej kości, pozostawiając „pływający” fragment. Cekestrum działa jak rezerwuar dla infekcji, a ponieważ jest awaskularne, nie jest penetrowane przez antybiotyki. Zwykle wymaga on wycięcia, jeśli ma być wyleczony. W niektórych przypadkach sekwestr zostaje otoczony grubą otoczką z okostnej nowej kości, znaną jako involucrum.
Gdy cekestrum jest małe i otoczone śluzowatą obwódką, znane jest jako cekestrum guziczne. Są one zazwyczaj widoczne w calvarium.
Głównymi schorzeniami, które mogą wystąpić z kostnym sequestrum są zapalenie kości i gruźlica szkieletu. Ziarniniak eozynofilowy, chłoniak i złośliwy włóknisty histiocytoma (do których należą włókniakomięsak i tłuszczakomięsak) mogą również występować z sekwestrem kostnym. Niektóre pierwotne guzy kości, takie jak osteoid osteomas, mogą imitować sekwestr kostny 2.
Ponieważ sekwestr kostny może mieć kilka rozpoznań różnicowych; dokładna analiza sekwestru wraz z wynikami badań klinicznych i radiologicznych powinna pomóc zawęzić rozpoznanie różnicowe.
Zobacz także
- zmiana kostna z sekwestrem
.