Blog

Jeśli masz nastolatka, możesz czasami zastanawiać się, dlaczego jest on – mówiąc wprost – tak wredny dla ciebie. Mogą obrażać cię w samotności lub w obecności innych, rzucając złośliwe lub sarkastyczne uwagi na temat twojego wyglądu, osobowości, wychowania lub innych aspektów twojego życia. Ich agresja słowna może obejmować przeklinanie i molestowanie. Czasami może nawet dojść do rękoczynów; mogą próbować cię uderzyć, rzucać przedmiotami lub uszkodzić twoją własność. Czujesz się tak, jakbyś ciągle chodził po skorupkach jaj: każda interakcja kończy się ich zdenerwowaniem. Próby bycia miłym dla nich ostatecznie kończą się tym, że odpychają cię, krzyczą „Zostaw mnie w spokoju” lub „Nie rozmawiaj ze mną” lub „Nienawidzę cię”. Wygląda na to, że płaczesz lub krzyczysz do nich, praktycznie przez cały tydzień.

Dość powiedzieć, że nie wiesz, co zrobić z tą sytuacją.

Możesz się zastanawiać, jak twój nastolatek rozwinął taką postawę. Nie przypominasz sobie, żebyś wychowywał swojego nastolatka na takiego… niegrzecznego. To jest zrozumiałe. W rzeczywistości założymy się, że żaden rodzic mający problemy z konfliktem ze swoim nastolatkiem nie jest zadowolony z tego, co się dzieje.

Boli, kiedy nasze dzieci nas krzywdzą

Po pierwsze, chcemy dać ci trochę empatii. To boli, kiedy twój nastolatek jest wredny. Tak, wiemy, że jesteś już dorosły i że rodzice mają być tymi „silnymi” w związku.

Ale pamiętasz ten pierwszy raz, kiedy twój nastolatek był maluchem? Odkrywali siłę własnego ramienia i mieli radosny uśmiech, kiedy cię uderzyli. Ten pierwszy raz, to nie bolało. To był tylko lekki szok. Ale im częściej się to zdarzało, tym bardziej się obrażałeś. Dlaczego moje dziecko mnie bije? Czy one nie wiedzą, że ja nic nie robię, tylko daję, daję, daję im przez cały dzień? Co ja robię źle?

Jeśli szukałeś wtedy coachingu rodzicielskiego (lub nawet zrobiłeś lekkie badania online), mogłeś się dowiedzieć, że bicie jest normalną fazą malucha i zwykle odchodzi samo. Jednak ta logika tylko trochę złagodziła emocjonalny niepokój, który czułaś za każdym razem, gdy cię uderzyły (lub krzyczały „Nie lubię cię, mamusiu!”).

Bo to nas boli, gdy nasze dzieci nas ranią. Nieważne, czy mają trzy lata, 13 czy 30.

Wzmożony konflikt w okresie dojrzewania jest normalny

Zaczniemy zajmować się tą kwestią dzieląc się tym, że pewna ilość konfliktów z rodzicami jest normalną częścią rozwoju nastolatków. Okres dojrzewania powoduje dramatyczne zmiany w mózgu nastolatka. Ponieważ kora przedczołowa (część mózgu odpowiedzialna za podejmowanie decyzji, która bierze pod uwagę konsekwencje działań) wciąż się rozwija, nastolatki mogą być bardziej impulsywne i emocjonalne od 12 roku życia do czasu osiągnięcia pełnoletności. Eksperymentowanie z podejmowaniem ryzyka jest powszechne, podobnie jak kwestionowanie wszystkich autorytetów – w tym rodziców.

W okresie dojrzewania, nastolatki również zaczynają przechodzić separację i indywiduację. Stają się bardziej niezależni, przyciąga ich do tworzenia własnej tożsamości i odkrywania świata na własną rękę. Jednocześnie jednak, oznacza to, że stają się mniej przywiązani do swoich rodziców. To nieuchronnie prowadzi do zwiększenia konfliktów z rodzicami.

Kiedy konflikty nastolatków są poważnym problemem

Jednakże, czasami problemy nastolatków nie są tylko częścią normalnego dorastania. Czasami trudne relacje z nastolatkiem świadczą o istnieniu głębszego problemu.

Więc skąd wiadomo, czy sytuacja nastolatka jest normalna, czy nie?

Po pierwsze, agresywne zachowanie jest zawsze czymś, co należy traktować poważnie.

Konflikt z rodzicami jest częścią typowego rozwoju nastolatka, ale agresja słowna i fizyczna lub ucieczka nie. Oznacza to, że jeśli nastolatek jest agresywny i nieuprzejmy lub nie ma skrupułów, aby zaatakować go fizycznie, należy szukać pomocy – zarówno dla niego, jak i dla siebie.

Gdy nastolatki nie szanują swoich rodziców w ten sposób, może to być znak, że mają głębsze problemy emocjonalne, którymi się nie zajmują. Czasami, nie otrzymują wystarczającej uwagi w domu. Chronicznie unieważniające środowisko może również prowadzić do problemów behawioralnych.

Innym razem, jest to problem zdrowia psychicznego w grze. Zespół stresu pourazowego (PTSD), zespół opozycyjno-defensywny, zespół dysregulacji nastroju (DMDD), zaburzenie osobowości typu borderline (BPD), a nawet ADHD mogą prowadzić do wybuchów temperamentu, problemów behawioralnych, skrajnych konfliktów i burzliwych relacji z rodzicami.

W tej serii omówimy te kwestie dogłębniej i zbadamy, jakie opcje leczenia są dostępne dla nastolatków, którzy mają chronicznie kontrowersyjne relacje z rodzicami. Czytaj dalej:

Część 2: Przyczyny problemów z zachowaniem nastolatków

Część 3: Problemy ze zdrowiem psychicznym

Część 4: Leczenie nastolatków

Część 5: Leczenie rodziców

Originally from California, Yael combines her background in English and Psychology in her role as Content Writer for Evolve Treatment Centers.

.