Results
W 75 z 77 początkowych uczestników włączonych do analizy, średnie poziomy β-hydroksymaślanu (βOHB) w surowicy były zwiększone o 0,27 ± 0,32, 0,41 ± 0,38, i 0,62 ± 0,49 mmol/L odpowiednio dla MCD, LCD, i VLCKD (P = 0,013). Osiągnięcie NK było spójne dla obu grup VLCKD i LCD i sporadyczne dla grupy MCD. Tylko grupa VLCKD wykazywała poziomy 95% przedziału ufności, które były konsekwentnie ≥0,5 mmol/L.
Ogólna średnia zmiana sumy objawów (SOSS) od linii podstawowej wynosiła 0,81 ± 2,84 (P < 0,001). Zmiany w SOSS były największe w grupie VLCKD (1,49 ± 2,47), a następnie LCD (0,65 ± 2,70) i MCD (0,18 ± 3,3; P = 0,264). Niewielki, statystycznie istotny wzrost zaobserwowano w przypadku nasilenia bólu głowy, zaparć, biegunki, halitozy, skurczów i osłabienia mięśni oraz światłowstrętu, podczas gdy wzdęcia jelit oraz apetyt na cukier i skrobię uległy poprawie w stosunku do wartości wyjściowych. Jedynie halitoza (P = 0,039) i osłabienie mięśni (P = 0,005) różniły się istotnie pomiędzy grupami. Nastrój poprawił się znacząco w stosunku do linii podstawowej, ale nie było znaczącej różnicy między grupami (P = 0,181)
.