BritainEdit
W Wielkiej Brytanii łańcuch nie jest już stosowany w praktycznej pracy geodezyjnej. Przetrwał on jednak na kolejach Zjednoczonego Królestwa jako identyfikator lokalizacji. Kiedy linie kolejowe były projektowane, lokalizacja obiektów takich jak mosty i stacje była wskazywana przez skumulowany „przebieg” wzdłużny, przy użyciu mil i łańcuchów, od punktu zerowego w miejscu pochodzenia lub siedziby kolei, lub węzła początkowego nowej linii rozgałęzionej. Ponieważ koleje są całkowicie liniowe w topologii, „mila” lub „łańcuch” jest wystarczająca do jednoznacznej identyfikacji miejsca na danej trasie. W ten sposób określona lokalizacja mostu może być wskazana jako 112 mil i 63 łańcuchy (181,51 km) od punktu początkowego. W przypadku fotografii most znajduje się w pobliżu Keynsham, w takiej właśnie odległości od stacji London Paddington. Oznaczenie „MLN” po kilometrze jest odniesieniem inżynierów do linii opisującej trasę jako Great Western Main Line, tak aby inżynierowie wizytujący mogli jednoznacznie opisać most, który kontrolują, ponieważ na innych trasach mogą znajdować się mosty o długości 112 mil i 63 łańcuchów.
Na nowych liniach kolejowych zbudowanych w Wielkiej Brytanii, takich jak High Speed 1, pozycja wzdłuż wyrównania jest nadal nazywana „chainage”, chociaż wartość jest teraz określana w metrach.
Ameryka PółnocnaEdit
Użycie łańcucha było obowiązkowe w układaniu amerykańskich townships. W 1785 r. uchwalono prawo federalne (Public Land Survey Ordinance), zgodnie z którym wszystkie oficjalne pomiary rządowe muszą być wykonywane za pomocą łańcucha Guntera (geodety). Łańcuchy i linki są powszechnie spotykane w starszych metes and bounds opisów prawnych. Odległości na mapach township plat wykonanych przez US General Land Office są pokazane w łańcuchach.
Pod US Public Land Survey System, działki ziemi są często opisywane w kategoriach sekcji (640 akrów lub 259 hektarów), quarter-section (160 akrów lub 64,7 hektarów) i quarter-quarter-section (40 akrów lub 16,19 hektarów). Odpowiednio, te kwadratowe podziały ziemi mają około 80 łańcuchów (jedna mila lub 1,6 km), 40 łańcuchów (pół mili lub 800 m) i 20 łańcuchów (ćwierć mili lub 400 m) z boku.
Łańcuch jest nadal używany w rolnictwie: koła pomiarowe o obwodzie 0,1 łańcucha (średnica ≈ 2,1 stopy lub 64 cm) są nadal łatwo dostępne w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Dla prostokątnego traktu, pomnożenie liczby obrotów koła łańcuchowego dla każdego z dwóch sąsiednich boków i podzielenie przez 1000 daje obszar w akrach.
W Kanadzie, przydziały drogowe miały pierwotnie szerokość 1 łańcucha, a obecnie mają 20 metrów.
Jednostka ta była również używana w mapowaniu Stanów Zjednoczonych wzdłuż tras kolejowych w XIX wieku. Koleje w Stanach Zjednoczonych od dawna używają dziesiętnych ułamków mili. Niektóre linie metra, takie jak metro w Nowym Jorku i metro w Waszyngtonie, zostały zaprojektowane i są kontynuowane z systemem łańcuchowym przy użyciu 100-stopowego łańcucha inżyniera.
W Stanach Zjednoczonych, łańcuch jest również używany jako miara szybkości rozprzestrzeniania się dzikich pożarów (łańcuchy na godzinę), zarówno w przewidywanym Narodowym Systemie Oceny Zagrożenia Pożarowego, jak i w raportach po akcji. Termin łańcuch jest używany przez strażaków w codziennych działaniach jako jednostka odległości.
Australia i Nowa ZelandiaEdit
W Australii i Nowej Zelandii, większość działek budowlanych w przeszłości było ćwierć akra, mierząc jeden łańcuch na dwa i pół łańcucha, a inne działki będą wielokrotnością lub ułamkiem łańcucha. Fronty ulic wielu domów w tych krajach mają szerokość jednego łańcucha. Drogi miały prawie zawsze szerokość 1 łańcucha (20,1 m) na obszarach miejskich, czasami 1,5 łańcucha (30,2 m) lub 2,5 łańcucha (50,3 m). Pasy drogowe miały szerokość połowy łańcucha (10,1 m). Na obszarach wiejskich drogi były szersze, do 10 łańcuchów (201,2 m), gdy wymagana była droga dla zwierząt. Drogi o długości 5 łańcuchów (100,6 m) były badane jako główne drogi lub autostrady pomiędzy większymi miastami, drogi o długości 3 łańcuchów (60,4 m) pomiędzy mniejszymi miejscowościami, a drogi o długości 2 łańcuchów (40,2 m) były drogami lokalnymi w społecznościach rolniczych. Drogi o nazwie Three Chain Road itp. utrzymują się do dziś.
„Łańcuch Królowej” to koncepcja, która od dawna istniała w Nowej Zelandii, paska ziemi publicznej, zwykle o szerokości 20 metrów (lub jednego łańcucha w miarach przedmetrycznych) od znaku wysokiej wody, który został wydzielony do użytku publicznego wzdłuż wybrzeża, wokół wielu jezior i wzdłuż wszystkich lub części wielu rzek. Te pasy istnieją w różnych formach (w tym rezerwy drogowe, rezerwy esplanadowe, pasy esplanadowe, pasy marginalne i rezerwy różnych typów), ale nie tak szeroko i konsekwentnie, jak się często zakłada.
Boiska do krykietaEdit
Łańcuch przetrwał również jako długość boiska do krykieta, będąc odległością między kikutami.
.