Łańcuch był pierwotnie nazywany „szerokością akra”, ponieważ była to szerokość akra, podczas gdy furlong był długością.
Edmund Gunter, duchowny i matematyk, wynalazł przyrząd pomiarowy zwany łańcuchem. Łańcuch miał długość 66 stóp (20 m). Był on podzielony przez 100 w małych metalowych ogniwach. Ogniwa były wykonane z grubego drutu z pętlą na każdym końcu. Ogniwa były połączone ze sobą trzema pierścieniami. Na każdym końcu znajdowały się mosiężne uchwyty. Ludzie składali łańcuch, ogniwo po ogniwie, i nosili go w ręku. Nazwa łańcuch pochodzi od tych urządzeń.
Jednostka była kiedyś ważna w życiu codziennym w Wielkiej Brytanii i jej koloniach oraz w Stanach Zjednoczonych. Ludzie używali jej, gdy tworzyli mapy i planowali miasta i miasteczka. Grunty były badane i mierzone przy użyciu tych łańcuchów. Nawet po wynalezieniu dokładniejszych sposobów pomiaru ziemi, wielu ludzi nadal używało łańcucha jako jednostki, ponieważ ziemia była już badana tą metodą przez tak długi czas.
W Anglii, jest nadal używany w starych kolejach, wraz z milami. Długość boiska do krykieta to jeden łańcuch.
.