Hoewel de manier waarop we mensen met psychische problemen bekijken en ondersteunen in de loop der jaren is verbeterd, worden ervaringen zoals het horen van stemmen en het zien van visioenen vaak nog steeds geassocieerd met “ernstige en blijvende psychische aandoeningen”. Maar wat minder bekend is over deze stemmen en visioenen, is dat ze verrassend vaak voorkomen – vooral als je opgroeit.
Aangenomen wordt dat ongeveer 8% van de jongeren op enig moment in hun jeugd stemmen hoort, waarbij tot 75% een eenmalige ervaring heeft met het horen van stemmen. Dit maakt het horen van stemmen voor jonge mensen ongeveer even gewoon als het hebben van astma of dyslexie. Voor veel kinderen lijkt het horen van stemmen dus een vrij normaal onderdeel van het opgroeien.
Onderzoek toont aan dat de ervaring van het horen van stemmen die anderen niet kunnen horen – ook wel auditieve verbale hallucinaties genoemd in traditionele psychiatrische termen – voor veel kinderen meestal niet verontrustend is. De ervaring van het horen van stemmen duurt ook niet al te lang – wat betekent dat het vaak iets is waar kinderen overheen groeien of wat ze na verloop van tijd te boven komen.
Bij sommige jongeren kan de ervaring echter jarenlang aanhouden en verwarring en verdriet veroorzaken – niet alleen bij de jongere, maar ook bij het gezin als geheel.
Leren van jongeren
In vergelijking met volwassen stemmenhoorders is er relatief weinig onderzoek of analyse gedaan bij jongeren die stemmen horen. Bijgevolg weten we niet echt veel over hoe jongeren deze ervaringen interpreteren of hoe ze hulp zouden kunnen zoeken.
Dit is een van de belangrijkste redenen waarom wij onlangs de Young Voices Study hebben opgezet. De afgelopen maanden hebben we samengewerkt met jongeren en hun gezinnen om te onderzoeken wat hun mening is over wat het eigenlijk is om stemmen te horen in de kindertijd en hoe ouders hun kinderen kunnen ondersteunen bij deze ervaringen.
Naast het spreken met jongeren en hun ouders of voogden in het noordwesten van Engeland, hebben we ook twee online enquêtes ontwikkeld die internationaal toegankelijk zijn – een voor jongeren die stemmen horen en een voor hun ouders of voogden.
Hoewel het onderzoek zich nog in een vroeg stadium bevindt, hebben de verhalen die we tot nu toe hebben gehoord nuttige inzichten verschaft in de complexiteit van deze ervaringen.
Jongeren en hun ouders hebben een enorm scala aan ervaringen beschreven. Sommige jongeren hebben uitgelegd hoe hun stem ondersteunend kan zijn, maar ook opdringerig en verontrustend. We hebben ook gehoord over een reeks factoren die de stemmen behulpzaam, troostend of problematisch maken, en over de ideeën van jongeren over de steun die nuttig zou zijn voor anderen die hetzelfde meemaken.
Achter het label
Onderzoek met tieners die stemmen horen suggereert dat de manier waarop jongeren hun stemmen interpreteren een cruciale rol speelt in het leed dat ermee samenhangt. Iemand die stemmen hoort als een teken van “waanzin”, of als een oncontroleerbare macht die hem kan dwingen tegen zijn wil in te handelen, zal dus waarschijnlijk veel onrust ervaren. Als zodanig kunnen zij proberen de ervaringen te “beheersen” door zelfverwonding of middelengebruik – beide zijn op de lange termijn niet behulpzaam.
Maar als mensen hun stem op een ‘nieuwsgierige’ en ‘accepterende’ manier kunnen bekijken, ontdekken veel jongeren dat hun stem een nuttige bron van steun kan zijn bij andere moeilijkheden in het leven. Zoals een van onze deelnemers zei:
helpt me met problemen die ik heb en heeft me ook op school geholpen.
Uit onze eerste gegevens blijkt ook het belang van de reacties van gezinnen op het horen van stemmen. De reactie van ouders is namelijk van invloed op hoe jongeren over hun stem denken.
Een jongere die op onze online enquête reageerde, legde bijvoorbeeld uit hoe de reacties van de volwassenen om hem heen hem niet alleen van streek en bezorgd maakten, maar ook de stemmen verontrustten. Hij zei:
Niemand zou me geloven en ze zouden er bang van worden.
En het is informatie zoals deze die ons kan helpen om de verschillende lagen van deze ervaringen te begrijpen. Deze verhalen kunnen ons als onderzoekers en clinici ook helpen om beter te begrijpen welke factoren ertoe kunnen leiden dat sommige kinderen bang of overstuur raken wanneer ze worden geconfronteerd met ervaringen die niet gemakkelijk worden besproken of met acceptatie worden ontvangen.
Het horen van behoeften en moeilijkheden
Deze persoonlijke verhalen van jonge mensen en hun families bieden ook een unieke gelegenheid om de buitengewone manieren te onderzoeken waarop kinderen met uitdagingen omgaan.
Onderzoek heeft aangetoond dat het horen van stemmen om verschillende redenen kan beginnen, onder meer na een operatie of acute koorts – of als reactie op emotioneel leed. Het horen van stemmen kan ook worden uitgelokt door trauma’s, zoals pesten, eenzaamheid, het verlies van een dierbare, misbruik of verwaarlozing.
Ons onderzoek bouwt hierop voort en laat zien dat het horen van stemmen weliswaar een bron van zorg kan zijn, maar voor sommige kinderen ook een waardevolle copingstrategie. Een van onze deelnemers benadrukte zelfs dat zijn stemmen “eigenlijk best cool” zijn.
We hopen ook dat ons onderzoek zal helpen om het bewustzijn te vergroten en het sociale stigma rond deze ervaringen te verminderen. Dit betekent dat jongeren die stemmen horen beter kunnen worden ondersteund en ook worden aangemoedigd om vrijer en zonder angst of schaamte over hun ervaringen te praten.
Als u meer informatie wilt, kunt u een e-mail sturen naar: [email protected]