Samenwonen is de nieuwe norm. Verschuivende rolpatronen en verwachtingen, uitstel van het huwelijk en een seculariserende cultuur leiden ertoe dat meer Amerikaanse volwassenen geloven dat samenwonen voordat de knoop wordt doorgehakt, een goed idee is. Een recent onderzoek van Barna vroeg Amerikanen naar hun mening over samenwonen: de voors, tegens, motivaties en effecten van samenwonen voorafgaand aan het huwelijk. Hoewel de aanvaarding ervan wijdverspreid is in de Amerikaanse cultuur, zijn er nog steeds grote delen van weerstand tegen deze veranderende ethiek onder religieuze gemeenschappen en degenen die meer traditionele waarden en voorhuwelijkse verwachtingen aanhangen.
De meerderheid van de Amerikaanse volwassenen gelooft dat samenwonen over het algemeen een goed idee is. Tweederde van de volwassenen (65%) is het er sterk of enigszins mee eens dat het een goed idee is om samen te leven met de partner voordat men trouwt, tegenover een derde (35%) die het er sterk of enigszins mee oneens is.
Het is verrassend dat de meest religieuze groepen in Amerika het minst vaak van mening zijn dat samenwonen een goed idee is. De meeste christelijke leer over relaties vóór het huwelijk moedigt onthouding en andere grenzen aan die samenwonen uitsluiten, en de gegevens weerspiegelen deze overtuigingen. Praktizerende christenen (41%) vinden samenwonen hoogst onwaarschijnlijk, en het schrille contrast met degenen die geen geloof aanhangen (88%) toont verder de acute impact aan van religieuze overtuiging op opvattingen over samenwonen.
Er zijn nog andere tegenstellingen die duidelijk worden als we de generatie- en ideologische verschillen onder de loep nemen. Zo zijn de millennials opgegroeid in een meer seculiere cultuur waarin de normen voor mannen en vrouwen, carrièrepaden en huwelijksverwachtingen snel veranderen. Het is dan ook geen verrassing dat millennials (72%) twee keer zo vaak als ouderen (36%) van mening zijn dat samenwonen een goed idee is. De kloof tussen conservatieven en liberalen is al even groot. Liberalen, met een meer progressieve ideologie, zijn meer dan twee keer zo vaak van mening dat samenwonen een goed idee is dan conservatieven, die een meer traditionele visie aanhangen.
Hoewel het lijkt alsof samenwonen vooral een functie is van gemak en kostenbesparing, zien bijna alle volwassenen het als een overgangsritueel op weg naar het huwelijk. Het idee dat samenwonen voor het huwelijk handig zou zijn (9%), of dat het huur zou besparen (5%) verbleekt in vergelijking met de waarde van het testen van de compatibiliteit (84%) door huiselijk te spelen voordat de knoop wordt doorgehakt. Veruit de belangrijkste reden waarom samenwonende paren samenwonen, is om eerst de proef op de som te nemen alvorens de sprong te wagen.
Zoals we eerder hebben gezien, zijn de meest prominente tegenstanders van samenwonen religieuze mensen. Dus onder degenen die vinden dat samenwonen voordat men trouwt geen goed idee is, is de grootste reden – niet verrassend – religieuze redenen (34%). Ook hier is de wens tot onthouding voor het huwelijk een belangrijke drijfveer: 28% koos “Ik geloof niet dat mensen seks moeten hebben voordat ze trouwen” als belangrijkste reden om te geloven dat samenwonen een slecht idee is. Van minder belang waren praktische overwegingen (16%), de waardering van familie en traditie (12%) en andere redenen (10%). 
Het lijkt er voor het grootste deel op dat de Amerikanen in de praktijk brengen wat ze prediken als het gaat om samenwonen. Bijna zes van de tien Amerikanen (57%) wonen samen met hun vriendje of vriendinnetje, of hebben dat in het verleden gedaan – een aantal dat heel dicht in de buurt komt van de 65 procent die dat een goed idee vindt (zie hierboven). Wanneer we de groepen rangschikken volgens hun vroegere of huidige samenwoning (of het gebrek daaraan), beginnen we enkele thema’s te zien. Oudere, conservatieve en meer religieuze (al dan niet christelijke) Amerikanen hebben de minste kans om ooit te hebben samengewoond. Interessant is dat millennials een van de minst waarschijnlijke samenwonenden zijn van de gemeten groepen, hoewel dit gezien hun leeftijd en levensfase niet verwonderlijk is. Aan de andere kant hebben jongere, minder religieuze en meer liberale Amerikanen meer kans om voor het huwelijk met een partner samen te wonen. Interessant is dat we kerkgangers aan deze kant zien, een feit dat zou kunnen aantonen hoe doordringend deze culturele verschuiving in feite is geweest.
Hoewel het debat heeft gewoed over de vraag of samenwonen de druk van het huwelijk vermindert of verhoogt, blijkt dat onder degenen die het daadwerkelijk hebben gedaan, er in beide richtingen geen groot effect was. De meerderheid (62%) is van mening dat samenwonen helemaal geen effect heeft gehad op de druk om te trouwen, en degenen die zeggen dat het de druk om te trouwen verminderde (19%) of verhoogde (18%), waren redelijk gelijk verdeeld.
Hoewel de meeste Amerikanen geloven dat samenwonen een goed idee is (65%), en momenteel samenwonen of eerder hebben samengewoond met hun vriendje/vriendinnetje (57%), zijn ze een beetje meer verdeeld als het gaat om hun eigen kinderen. Meer dan vier op de tien volwassenen (44%) zouden het goed vinden als hun kind voor het huwelijk zou gaan samenwonen, en 40 procent zou dat evenmin goed vinden. Interessant is echter dat als het gaat om de sterkste standpunten, de respondenten vaker “nee, zeker niet” (24%) zeggen dan “ja, absoluut” (16%).
Wat het onderzoek betekent
“Amerika is het omslagpunt ver voorbij als het gaat om samenwonen,” zegt Roxanne Stone, hoofdredacteur bij de Barna Group. “Samenwonen voor het huwelijk is niet langer een uitzondering, maar is in plaats daarvan een geaccepteerde en verwachte mijlpaal van volwassenheid geworden. Zelfs een groeiend aantal ouders – bijna de helft van de Gen-Xers en Boomers, en meer dan de helft van de Millennials – willen en verwachten dat hun kinderen samenwonen met een significante andere voordat ze trouwen.
“Het instituut van het huwelijk heeft aanzienlijke verschuivingen ondergaan in de afgelopen eeuw,” vervolgt Stone. “Wat ooit werd gezien als een primair economisch en reproductief partnerschap, is een oefening geworden in het vinden van je zielsverwant. Waar vroeger uitgebreide families binnen een straal van enkele kilometers van elkaar leefden, trekt het kerngezin er nu vaak alleen op uit. Dergelijke verschuivingen legden een nieuwe nadruk op het huwelijk als de kern van het gezinsleven en brachten breuklijnen in veel huwelijken aan het licht. Deze druk, samen met een aantal andere sociale verschijnselen – waaronder de groeiende economische onafhankelijkheid van vrouwen – leidde in de tweede helft van de twintigste eeuw tot ongekende scheidingspercentages. Als gevolg hiervan zien veel van de huidige jongeren die overwegen te gaan trouwen, dit als een riskante onderneming. Zij willen er zeker van zijn dat zij het goed aanpakken en het liefdesverdriet vermijden dat zij hebben gezien in het leven van hun ouders of de ouders van hun vrienden. Samenwonen is de facto een manier geworden om de relatie te testen alvorens een definitieve verbintenis aan te gaan.
“Religieuze Amerikanen zijn trager geweest om dit perspectief over te nemen,” merkt Stone op. “Zoals in de meeste aspecten van het gezinsleven, neigen religieuze mensen naar een meer conservatief of traditioneel standpunt. Amerikaanse christenen – en ook die van andere geloofsovertuigingen – vieren het huwelijk als een belangrijk religieus ritueel en zien het als een levenslange verbintenis. Belangrijk is dat die verbintenis wordt geconsumeerd door seks. De impliciete aanwezigheid van seks voor het huwelijk in een samenwoonrelatie weerhoudt de meeste gelovige Amerikanen ervan dit te onderschrijven.
“Religieuze leiders zullen er echter verstandig aan doen op te merken dat een groeiend aantal van hun kiezers – met name in de jongere bevolkingsgroepen – samenwonen als de norm accepteert,” concludeert Stone. “Net als bij seks voor het huwelijk zullen de argumenten tegen samenwonen steeds ouderwetser lijken naarmate de algemene cultuur het accepteert en promoot. Als iedereen in hun kringen en iedereen op televisie samenwoont, zullen jongeren het als goedaardig gaan zien. Religieuze leiders zullen de tegenculturele trend moeten bevorderen door de redenen om te wachten te vieren – in plaats van te proberen bewijs te vinden voor waarom het verkeerd is (omdat zulke tastbare, meetbare bewijzen misschien niet bestaan). Wat zijn de geestelijke redenen om te wachten? Hoe bevordert wachten een beter discipelschap? Betere huwelijken? Een beter gezinsleven? Dit zijn de vragen die vooral jonge mensen beantwoord moeten krijgen om het culturele tij richting samenwonen te weerstaan.”
Commentaar op dit onderzoek en volg ons werk:
Twitter: @davidkinnaman | @roxyleestone | @barnagroup
Facebook: Barna Group
Over het onderzoek
Het onderzoek waarop deze bevindingen zijn gebaseerd, is uitgevoerd via een online enquête van 7 april tot 14 april 2016. In totaal werden 1.097 interviews afgenomen. De steekproeffout is plus of min 2,8 procentpunten op 95-percent betrouwbaarheidsniveau. Het voltooiingspercentage was 85%.
Praktiserend christen: Degenen die ten minste eenmaal per maand een religieuze dienst bijwonen, die zeggen dat hun geloof zeer belangrijk is in hun leven en zichzelf identificeren als een christen
Geen geloof: identificeren als agnost of atheïst, of als geen geloof hebbend
Ander geloof: identificeren met een niet-christelijk geloof, of identificeren als een christen maar rapporteren overtuigingen die niet op één lijn liggen met het historische, orthodoxe christendom
Ander-christen: Christenen die zich niet identificeren als protestant of katholiek
Self-ID Christen: identiteit als christen
Semi-Actief (kerkbezoek): in de afgelopen maand een kerkdienst bijgewoond (maar niet in de afgelopen week)
Zeer Actief (kerkbezoek): in de afgelopen zeven dagen een kerkdienst bijgewoond, een speciale gebeurtenis zoals een bruiloft of een begrafenis niet meegerekend
Millennials: Geboren tussen 1984 en 2002
Busters/Gen-Xers: Geboren tussen 1965 en 1983
Boomers: Geboren tussen 1946 en 1964
Elders: Geboren tussen 1945 of eerder
Liberaal: identificeert zich als overwegend liberaal als het gaat om politieke kwesties.
Conservatief: identificeert zich als overwegend conservatief als het gaat om politieke kwesties.
Over de Barna Group
De Barna Group is een particuliere, niet-partijgebonden, for-profit organisatie onder de paraplu van de Issachar Companies. Gevestigd in Ventura, Californië, heeft de Barna Group sinds 1984 primair onderzoek uitgevoerd en geanalyseerd om culturele trends met betrekking tot waarden, overtuigingen, houdingen en gedragingen te begrijpen.