Ruime maagslijmvliesplooien die roentgenografisch aantoonbaar zijn, zijn het meest karakteristieke teken van hypertrofische gastritis. Zeldzaam en van ongewoon belang bij deze vorm van gastritis is een defect in de vulling van de grote of kleine kromming, dat sterk lijkt op het defect veroorzaakt door een neoplasma.
Gewoonlijk, wanneer de normale maag volledig gevuld is met een ondoorzichtig medium, zijn de krommingen scherp afgetekend. Af en toe zal de grote welving een lichte karteling vertonen wegens de prominentie van de normale slijmvliesplooien. De kleinere kromming daarentegen is gewoonlijk glad van contour en vertoont geen vertandingen. Deze afwezigheid van vertanding is te wijten aan de structurele vorming van de slijmvliesplooien, die aan de zijde van de kleine kromming van de maag nauw aan de submucosa en de onderliggende structuren vastzitten. Het feit dat de rugae evenwijdig lopen met de lange as van de maag neigt er ook toe het verschijnen van serraties te voorkomen. Het slijmvlies van de grotere kromming daarentegen is losjes gehecht, de plooien liggen in convoluties, en de rugae liggen min of meer schuin, loodrecht op de kromming, en hebben dus meer kans om ondiepe kartelingen te produceren. Grote plooibare slijmvliesplooien kunnen soms ook worden waargenomen op de grote kromming, waardoor een gekarteld uiterlijk ontstaat. Deze hebben gewoonlijk geen klinische betekenis. Wanneer de plooien overmatig overtollig zijn, kunnen ze een opvullend defect produceren dat een neoplasma simuleert.
In hypertrofische gastritis zijn de maagslijmvliesplooien sterk verdikt, geïndureerd en vergroot en neigen daardoor tot het produceren van een overdreven karteling met brede, diepe, scherpe inkepingen. De kleine kromming ziet er gewoonlijk onveranderd uit, niettegenstaande het feit dat de plooien pathologisch vergroot zijn, hoewel nu en dan in gevorderde hypertrofische gastritis met hyperplasie die nodulaire polypoide-achtige uitwassen produceert, het reliëf röntgenogram enige onregelmatigheid kan vertonen,
In gevallen waarin gelokaliseerde reuze gastric rugae geassocieerd zijn met hypertrofische gastritis kan een opvullend defect worden waargenomen op de grote kromming van de maag dat lijkt op dat wat veroorzaakt wordt door een neoplasma. Gigantische maagruwelen die een dergelijk opvultekort veroorzaken zijn zeldzaam. Kantor beschreef twee gevallen die werden aangetroffen bij meer dan 2500 patiënten die roentgenologisch werden onderzocht en citeerde Windholz die 2 voorbeelden ontdekte bij 3000 autopsies, en Cole en Scherer die elk 4 gevallen meldden. De incidentie van reusachtige maagruwelen die een neoplastisch type vuldefect op de kleine kromming veroorzaken, moet bijzonder laag zijn. In meer dan 25.000 patiënten die ik roentgenologisch heb onderzocht, heb ik slechts één keer zo’n defect waargenomen, en ik heb ook geen enkel geval kunnen vinden in de beschikbare literatuur. De weinige geregistreerde gevallen betroffen alle de grote kromming.
Case Report
Een man, 33 jaar oud, werd in het Sinai Ziekenhuis opgenomen met klachten over een maagaandoening die al drie jaar& bestond, met intermitterende epigastrische pijnen, die de laatste tijd intenser waren geworden, vooral ’s nachts.